Moederdag

“Jongens?”

Zo begon mijn moeder ongeveer 30 jaar geleden tegen ons. Dat ze ook een dochter had, maakte voor haar niet uit. We werden altijd jongens genoemd als ze tegen alle kinderen sprak. Misschien wel omdat jongens in de meerderheid waren.

“Jongens? Ik vind het leuk als jullie komen op Moederdag, maar bij deze vermeld ik even dat wij, jullie vader en ik, er niks meer aan doen. Dus geen cadeautjes en bloemen meer.”

Mijn gedachte ging gelijk uit naar mijn vader. Die heb ik nog nooit wat gegeven met Moederdag.

Ik kan me voorstellen dat het heel leuk is om Moederdag te vieren als er kleine kinderen zijn. Het is voor de kinderen leuk om een ontbijt te maken voor moeder, ookal blijkt de combinatie van zwart geblakerd toast met pindakaas niet echt lekker te zijn.

Voor de kids is het ook leuk om op school iets te maken voor Moederdag. Weken kunnen ze er zoet mee zijn. Freubelen met een stukje papier. Of een mooie tekening maken, of wat dan ook. De kids hebben er plezier aan en dat is het belangrijkste.

En daar zit je dan . . .

Eerst al wachten tot de geluiden in de keuken ophouden. En als het dan zover is, hoor je een hoop gestommel en komen de kids met een dienblad vol ‘lekkere’ dingen de slaapkamer ingewandeld.

Een zwart geblakerde toast met pindakaas;

Een ongekookt eitje, want ze mogen nog geen gebruik maken van het vuur;

Een glaasje versgeperste sinaasappelsap, waarvan de helft over de zwart geblakerde toast is gegaan.

Een bakje chips;

Een uitgekauwd stukje kauwgom;

En een bakje yoghurt, opgefleurd met gekleurde hagel, jam en stroop.

Je neemt het enthousiast in ontvangst, maar nog voor je de eerste hap kan nemen, word je overweldigd door de cadeautjes die ze hebben. Als eerste de zelfgemaakte tekening die ze van school hebben meegekregen. Je weet dat ze gisteren naar de stad geweest met hun vader, speciaal om een Moederdagcadeautje te kopen. Je probeerde er nog achter te komen wat er gekocht was, maar de kids lieten niks los en glimlachten geheimzinnig. Ook de pa wilde niks verklappen.

Van de tekening zeg je dat je het heel mooi vind, maar ondertussen bedenk je waar je hem zal opbergen om hem de komende 50 jaar niet meer tegen te komen.

Ook het cadeautje pak je vol verwachting uit. De kids hebben het zelf ingepakt, dat kan je duidelijk zien en je bent er van overtuigd dat nu de plakband helemaal op is. Na een driftige vijftien minuten heb je het pakje open en ook je mond is opengevallen. Je had alles verwacht, maar niet dit.

Je kijkt de kids eens aan en je ziet ze glunderen. Je kijkt eens naar pa en je ziet hem nog net de laatste stuitering maken op de grond van het lachen. Daarna kijk je weer terug naar je mooie cadeautje en je tovert een glimlach om je mond. Je glimlacht, maar denkt Oh my god.

En bij het opstaan, na het overheerlijke ontbijt op bed, zie je dat er heel veel zwarte kruimels in bed liggen. De kids zijn al buiten aan het spelen. Pa is er ookal vandoor, die zit met zijn pijp op de veranda, te genieten van de zondagskrant. Dus begin je moeizaam het bed schoon te vegen. Daarna kan je de slaapkamer gaan stofzuigen.

Je loopt naar beneden, richting de keuken om het dienblad weg te brengen en alles wat je niet hebt opgegeten of gedronken in de prullenbak te gooien. Het ongekookte eitje leg je weer terug in het kartonnetje.

De ravage in de keuken is helemaal compleet. Alles wat in de kasten hoort te staan, staat nu op de aanrecht of op de keukentafel. Zelfs de mixer staat er, al snap je niet waar ze die nu voor gebruikt zouden kunnen hebben. En hij is nog te vies om beet te pakken ook.

Na een paar jaar is het ontbijt verbeterd, als je die nog op bed krijgt geserveerd. En de cadeautjes? Die zijn nog steeds onbruikbaar. Je snapt nog steeds niet wat je er mee kan doen. De kids zijn al verdwenen voor je het ontbijt op hebt en de cadeautjes hebt uitgepakt. Ze spelen veel liever buiten, dan bij ma op de rand van het bed te gaan zitten.

Nu alle kids werken, of zelfs het huis uit zijn, heb je de beslissing genomen om Moederdag niet meer te vieren. Leuk als de kids thuis zijn, of komen, op Moederdag, maar je vind dat het geen verplichting meer moet zijn. Ook de cadeautjes en de bloemen hoeft niet meer van je.

Sterker nog . . . Je bent in staat om de bloemen direct in de prullenbak te rangschikken. Het idee van Moederdag blijft leuk, maar je wil niet mee doen aan de commerciële bende.

Al meer dan een maand voor Moederdag lees je in de folders van de winkels dat er mooie aanbiedingen zijn. Meestal van dingen die je niet nodig hebt. En voor dat de kids dat gaan aanschaffen voor je, heb je ze nog maar eens op het hart gedrukt dat er geen Moederdag meer word gevierd.

En op maandag lees je in de krant dat de winkels weer gigantische omzetten hebben gehaald. Er zijn weer voor vele miljoenen aan overbodige cadeautjes gekocht. De magazijnen van de winkels zijn weer leeg verkocht.

Op naar Vaderdag . . .