Welkom?

Welkom bij Red Light District Amsterdam.

Om maar gelijk bepaalde personen uit een droom te helpen, en hun broek gesloten te houden, dit is geen blog over de Rosse Buurt van Amsterdam. Op deze blog zullen ook geen naaktfoto's te vinden zijn. De naam Red Light District is gekozen omdat ik daar in de buurt gewoond heb en er zeer regelmatig te vinden was.

Op deze weblog schrijf ik verhaaltjes uit mijn leven. Zoals mijn, volgens anderen, hilarische telefoongesprekken, mijn wel bekende manier van reizen en mijn kijk op de wereld en het nieuws. En verhalen die in het werk zijn voorgekomen, want ook daar heb ik het een en ander meegemaakt.

Er zijn ook drie gastschrijvers:

Skreewert: Een zwart/witte kater en een dondersteen tot in het puntje van zijn staart.
Scary: Een grijs gemêleerde kater, erg bang, maar hij doet zijn best om dat te overwinnen.
Mikey: Een Jack Russell die denkt dat hij een hond is.
Hun verhalen zijn te lezen in “De Wereld Van Skreewert”.




vrijdag 15 juni 2012

Mag ik u een vraag stellen?

“Goedemorgen, meneer. U spreekt met ***** van *****. Mag ik u wat vragen?”
“Nee, dat mag u niet.”
Even bleef het stil.
“Mag ik u vragen waarom niet?”
“Nee, ook dat mag u niet vragen.”
“Oh. Maar waar ik u voor bel is . . .”
“. . . Om mij een vraag te stellen en dat mag u niet.”
“Maar het is een vraag waar u wellicht beter van kan worden.”
“Ik wist niet dat ik ziek was.”
“Ik bedoel ook dat u er financieel er beter van kan worden, meneer.”
“Daar geloof ik niets van, mevrouw. Elke keer als er gebeld wordt door personen die iets willen verkopen via de telefoon, gaat het mij geld kosten. Zo had ik wel eens een prijs gewonnen, ik hoefde alleen nog maar lid te worden voor een x bedrag per jaar. Met andere woorden, ik betaal gewoon voor mijn prijs. Bij een ander bedrijf ben ik weggegaan omdat zij een fout hadden gemaakt, wat mij extra geld kostte en nadat zij de fout ontdekt hadden, stelden ze mij op de hoogte daarvan, maar konden het door mij teveel betaalde bedrag niet terug betalen. En nu bellen ze zo af en toe met een geweldige aanbieding. Ik denk dat het weer een aanbieding is om mij teveel te laten betalen, want in het verleden hebben ze dat ook gedaan. Een andere keer kan ik van alles en nog wat krijgen tegen geringe kosten. Volgens mij is krijgen nog altijd gratis. Zodra ik er voor betalen moet, hoe gering het ook is, is het geen krijgen meer. Vertelt u mij eens, wat moet ik met een aanbieding voor een mobiele telefoonabonnement voor € 10,00 per maand, als ik voor nog geen € 5,00 per maand verbel? Dan mag het misschien een mooie aanbieding zijn, maar ik ben het dubbele kwijt van wat ik nu kwijt ben.”

Het duurde even voor ze mijn hele verhaal verwerkt had.
“Maar wij hebben een aanbieding voor u die helemaal op u is afgestemd, meneer.”
“Is dat zo?”
“Ja, meneer. Wij stellen u een aantal vragen en aan de hand daarvan gaan wij een speciaal op u afgestemde abonnement aanbieden.”
“Die vragen kunt achterwege laten. Doe mij maar een abonnement voor
€ 2,00 per maand en ik kan dan een hele maand daar gratis voor bellen en sms’en. Wat dacht u daarvan?”
“Zo’n laag bedrag kan niet, meneer.”
“Daarom bel ik pre-paid, want dat is het bedrag wat ik gemiddeld per maand kwijt ben. En zolang jullie het niet voor dat bedrag kunnen doen, hoeft u mij niet meer te bellen voor wat voor aanbieding ook, want jullie blijven dan te duur.”
“Maar met een abonnement gaat vast meer bellen.”
“O ja? Waarom zou ik dan meer bellen?”
“Omdat u dat dan kan, het kost u niks meer.”
“Natuurlijk kost het me meer. Ik leg u net uit dat ik voor maar € 2,00 verbel per maand. Dus elk bedrag wat ik meer moet gaan betalen voor een abonnement, kost mij meer. Zonder dat ik een minuut meer zal bellen. Tenzij u mij uw telefoonnummer geeft. Dan kan ik lekker u lastig vallen met nutteloze gesprekken.”
“Nee, meneer. Mijn telefoonnummer krijgt u niet. Daar begin ik niet aan.”
“Net zo min als dat ik ga beginnen aan een veel te duur abonnement. Nog een prettige dag, mevrouw.”

Geen opmerkingen:

Een reactie posten