M en ik waren weer eens in ons geliefde Griekenland aan het backpacken. We hopten met een boot van eiland naar eiland en lieten ons op het land door lokale openbaar vervoer vervoeren. Het is altijd weer leuk om dat te doen. Je ziet veel van het land en steden. En soms meer dan oorspronkelijk de bedoeling was.
Maar ach, we hadden vakantie en alleen de vluchten met het vliegtuig stond vast. Dus wat maakt het uit?
We kwamen met de boot op de noordkant van één van de vele eilanden aan. We liepen de stad in om wat te gaan eten en om naar de bus te gaan om ons naar de zuidkant van het eiland te brengen. want daar wilde we heen. Daar waren de mooie stranden en andere bezienswaardigheden.
Een eettentje zoeken was niet zo moeilijk. In alle Griekse plaatsen zijn genoeg eettentjes te vinden waar toeristen eten, maar die zochten wij niet. Wij zochten de tentjes waar de lokale bevolking ook eet. Daar krijg je pas het echte Griekse eten en voor een habbekrats.
Maar we vonden een eettentje en al snel zaten we te smikkelen aan een heerlijk Grieks broodje gyros. Na het eten pakten we de landkaart en de Lonely Planet van Griekenland om exact te gaan bepalen naar welke plaats we wilden gaan.
Altijd wel handig als je met het openbaar vervoer wilt gaan.
We wisten waar we heen wilden en op de stadsplattegrond vonden we waar het busstation was. We liepen erheen en zochten de juiste bus op. We legden onze rugzakken in het daarvoor bestemde bak in de bus en gingen zitten.
De bus begon al aardig vol te raken en al snel verliet de bus het busstation.
Het begon ons op te vallen dat de bus niet de stad uit ging. Elke keer als we in de buurt van de stadsgrens kwamen, sloegen we opeens links- of rechtsaf. We hadden zo ongeveer alle mooie plekjes van de stad gezien en vonden het aardig van de buschauffeur dat hij dat aan ons liet zien. Maar de dag begon toch al aardig te vorderen en we wilden naar de zuidkant van het eiland om nog een slaapplek te vinden voor het slapen gaan.
De bus stopte voor de zoveelste keer om er mensen in en uit te laten. Alleen stapte hier niemand in, maar stapte iedereen uit. Behalve wij dan, want wij waren nog niet waar we wezen wilden.
Toen iedereen de bus verlaten had en wij eens door de raampjes naar buiten keken, zagen we iets heel bekends. We stonden op precies dezelfde plek als waar we van vertrokken waren. We waren weer terug op het busstation.
Wij zijn ook maar de bus uit gegaan, want anders zouden we nog een rondje door de stad maken en daar hadden we nu niet echt zin in. We keken nog eens op de voorkant van de bus en die had toch echt het juiste nummer die wij moesten hebben om aan de zuidkant van het eiland te komen. We snapten er niets van.
Bij het busstation staan veel kiosken en bij één van die kiosken zijn we gaan vragen welke bus wij dan zouden moeten hebben. De man in de kiosk gaf ons hetzelfde nummer op van de bus die wij net hadden verlaten en we wezen naar de bus die wij net hadden verlaten. De man begon breed te glimlachen.
Hij vertelde ons dat wij wel een bus hadden met het goede nummer, maar op het verkeerde busstation waren. Op dit busstation kwamen alleen de stadsbussen. Om de hoek was nog een busstation en daar kwamen de bussen die over het hele eiland reden. En sommige bussen hebben dezelfde nummers, maar zijn van verschillende maatschappijen.
Wij liepen de hoek om en zagen direct een bus met het juiste nummer staan. Wij stapten in en legden onze rugzakken in de daarvoor bestemde bak en gingen zitten. Zodra de chauffeur instapte, zijn we nog even wezen vragen of deze bus wel wist waar hij heen moest. Nadat de chauffeur ons verzekerde dat hij de weg wist, konden we op ons gemak gaan zitten en genieten van de reis, die ongeveer nog anderhalf uur zou duren.
Aan de zuidkant van het eiland aangekomen, gingen we op zoek naar de camping die we uitgezocht hadden. Niet om ons tentje op te zetten, want die hadden we niet bij ons. Maar om een cabin te huren voor een paar dagen, zodat we heerlijk van de zon, zee en strand konden genieten.
Helaas was de camping gesloten, maar dat vonden wij niet zo erg, want het zag er erg slecht uit. We hadden ook het idee dat hij al enkele jaren dicht was.
Dus werd het een hotelletje aan de zee. In plaats dat we een paar dagen bleven, werd het ruim een week, want dit hotel beviel ons erg goed.
De terugweg ging heel goed, maar dat was ook niet zo moeilijk. Hier kwam maar één bus en hij ging maar naar één stad, de stad waar wij de boot weer konden nemen naar een volgend eiland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten