Kerstboom in een Kerstboom

Alhoewel het mij vorig jaar goed bevallen was om de gehele Kerstdagen thuis te zijn, ben ik dit jaar toch weer een klein weekje weg rond de kerst. Ik was het niet echt van plan, maar er doet zich een situatie voor die ik niet kan laten lopen.

In het kader van de bezuinigingen is het niet meer mogelijk om regelmatig verre vrienden en vriendinnen te bezoeken. Door iets wat als met een grap begon, is nu uitgemond dat mijn benzine word betaald om bij een hele dierbare vriendin in Den Haag te komen. De enige voorwaarde is dat ik de geldschieters op moet halen, daar waar ik vrij regelmatig langskom en nauwelijks voor om hoef te rijden, en ze moet droppen bij haar moeder in Den Haag. En vice versa natuurlijk. Geen probleem.

Maar ja . . . Zoals ik vanmorgen al schreef, ik heb nieuwe Kerstballen gekocht en die wil ik gebruiken ook. Dus besloot ik om mijn Kerstboom toch neer te gaan zetten. Tenslotte heb ik de ballen niet gekocht om ongebruikt in de kast te leggen. Dat zou erg zonde zijn.

Zoals uit de foto’s van vorig jaar blijkt, heb ik geen grote boom. En hij is nog nep ook, maar dat vind ik niet zo erg. Dit levert veel minder troep op en als de boom is opgetuigd, zie je nauwelijks nog de boom. En als ik de dennengeur van een spar mis, koop ik bij de Lidl wel een luchtverfrisser met dennengeur en spuit daar af en toe sierlijk meer door de huiskamer.

Vanmorgen liep ik eens de huiskamer door om te kijken waar ik de boom zal laten. De plek van vorig jaar zou kunnen, maar met die twee donderstenen op vier poten, ben ik er niet van overtuigd dat ik nog een opgetuigde boom terug vind als ik na de Kerst weer thuis kom.

Maar ik heb een mooi plekje gevonden. Het is hoog en de donderstenen zullen toch wel heel erg hun best moeten doen om daar nog bij te komen.

Ik begin met de streng met lampjes te ontwarren en vraag mij af waarom ik het vorig jaar niet netjes heb opgeruimd. Na een half uurtje worstelen wist ik het weer. Ik was na een half uur worstelen het zat om verder te gaan en bedacht me dat het later ook wel kon. Dat later was nu dus . . .

Na het ontwarren de stekker in het stopcontact geduwd om te controleren of alle lampjes het nog doen. En ze doen het allemaal!!

De lampjes in de boom planten is altijd een heel karwei, maar na een flink half uurtje zaten ze er allemaal in. En dan weer de stekker even in het stopcontact om te checken of alle lampjes het doen. En ja, ze doen het allemaal . . . op één na.

Ik vond een kwartier zoeken naar een reservelampje lang genoeg en heb besloten dat het niet erg op zal vallen als er één lampje minder brand.

Nu kunnen de ballen er in. Maar eerst nog even de haakjes waar de ballen aan hangen, uit het doosje halen. Ik kreeg het idee dat de haakjes besloten hadden om in staking te gaan en weigerden stuk voor stuk het doosje te verlaten. Na vijf minuten onderhandelen met mijn handen, had ik gewonnen en ben nu een doosje armer, maar de haakjes zijn eruit.

Na twee ballen opgehangen te hebben, bedenk ik me dat de piek er ook nog op moet. Ik ken mezelf, als ik die als laatste wil doen, krijg het voor elkaar om daarmee alle ballen uit de boom te jagen, hoe klein de boom ook is.

Helaas is ook de piek in staking. Hij kwam weliswaar gewillig zijn doosje uit, maar weigerde rechtop te blijven zitten boven in de boom. Wat ik ook deed, de piek moest scheef zitten, vond hijzelf. Even heb ik er over gedacht om de boom wat scheef neer te gaan zetten, zodat de piek weer recht staat, maar was bang dat de boom dan om zou vallen.

Dan de piek er maar weer even eraf halen en wat verzinnen zodat hij wel recht wil blijven staan. Maar wat ik ook doe, de piek is niet meer van de boom te krijgen. Het dopje dat boven in de boom zit, weigert de piek los te laten en na lang, en vooral voorzichtig, worstelen had ik de piek in mijn handen. Inclusief het dopje van de boom die nog in de piek was blijven zitten.

Heel voorzichtig met een sleutelvijl de opening onder in de piek wat groter gemaakt en het dopje was daarna bereid om de piek te verlaten. Ik heb een paar ferme klodders siliconenkit in de piek gespoten en toen het dopje er voorzichtig er in geduwd.

Zo, als de piek nu nog scheef wil gaan zitten, moet het wel erg zijn best doen!

De boom staat nu op zijn plek en ik kan verder gaan met ballen er in te gaan hangen.

Op een gegeven ogenblik is er een klein sneeuwpoppetje er van overtuigd dat hij op de grond er beter vanaf is en dendert in volle vaart naar beneden. Ik zie hem nog zes keer stuiteren en vervolgens zie ik een zwart/witte kattenpoot de sneeuwman uit de lucht meppen. Even overweeg ik de sneeuwman na te schreeuwen dat dit kan gebeuren als je niet naar mij luistert, maar ik doe het niet. Het zou zomaar kunnen zijn dat zijn oren er al afgedooid zijn, of anders wel afgebroken door het hardhandig in aanraking komen met de vloer en een zwart/witte kattenpoot.

Maar bij het zoeken van de stoffelijke resten van de sneeuwman, verbaasde ik mij erover dat hij nog geheel in één stuk was. Wonderbaarlijk, deze sneeuwman heeft een engeltje op zijn schouder. Gezamenlijk hang ik ze weer in de boom.

Na een aantal ballen is het tijd om de slingers er in te gaan hangen. Nou ja . . . Slingers . . . Het zal er wel één worden, want als je een slinger van drie meter in een boom van zeventig centimeter hoog doet, blijft er al weinig boom zichtbaar.

Ik heb wel keuze, want ik heb vorig jaar in mijn aankoopwoede maar liefst zes slingers gekocht. Ik besluit om een hele witte te nemen, zodat het net gaat lijken of er wat sneeuw in de boom ligt.

Daarna de lege plekken opvullen met nog wat ballen en klaar is ikke.

Ik ben geheel tevreden en berg de niet gebruikte ballen en slingers weer in de doos op. In de doos zie ik nog een rode kralenketting liggen en besluit die ook nog in de boom te draperen. Gelukkig is de kralenketting niet zo lang, maar vijf meter . . .

Maar het resultaat is goed te noemen . . .

En wie heeft er nu een Kerstboom in een Kerstboom hangen?

Niemand, toch?