Welkom?

Welkom bij Red Light District Amsterdam.

Om maar gelijk bepaalde personen uit een droom te helpen, en hun broek gesloten te houden, dit is geen blog over de Rosse Buurt van Amsterdam. Op deze blog zullen ook geen naaktfoto's te vinden zijn. De naam Red Light District is gekozen omdat ik daar in de buurt gewoond heb en er zeer regelmatig te vinden was.

Op deze weblog schrijf ik verhaaltjes uit mijn leven. Zoals mijn, volgens anderen, hilarische telefoongesprekken, mijn wel bekende manier van reizen en mijn kijk op de wereld en het nieuws. En verhalen die in het werk zijn voorgekomen, want ook daar heb ik het een en ander meegemaakt.

Er zijn ook drie gastschrijvers:

Skreewert: Een zwart/witte kater en een dondersteen tot in het puntje van zijn staart.
Scary: Een grijs gemêleerde kater, erg bang, maar hij doet zijn best om dat te overwinnen.
Mikey: Een Jack Russell die denkt dat hij een hond is.
Hun verhalen zijn te lezen in “De Wereld Van Skreewert”.




donderdag 13 december 2012

Vreselijk irritant, tien van die koters over de vloer

Zo begint mijn droom. Ik heb totaal niets met kleine kinderen. Ik heb geen hekel aan ze, maar ben niet voor niets altijd kinderloos gebleven. Een stel van die blèrende en krijsende grut in mijn huis vind ik maar niks.

In mijn droom zijn het allemaal kinderen van mij. En geen moeder in huis te zien, zij komt niet eens in mijn droom voor.
Ik zie tien van die onderkruipsels in luiers door mijn huis denderen. Het huis is één grote puinhoop, de geluiden weerkaatsen oorverdovend via de muur mijn oren in. Zo langzamerhand begin ik moordneigingen te krijgen. Ik besluit om hier een eind aan te maken en wil ze naar de heide brengen. Ver weg en ze kunnen daar brullen wat ze willen. Ik rij wel weer naar huis en als ze uitgekrijst zijn, ben ik wel weer bereid om ze op te halen.
Ik pleur al die tien kutkinderen belhamels in mijn Renault Espace en rij weg.

Ik weet niet waarom, maar als er één auto mij erg tegen staat, is dat wel de Renault Espace. Ik vind dat een walgelijke auto. Misschien wel omdat ik het de toppunt van burgerlijkheid vind. Het verbeeld mijn idee over een perfect gezinnetje. Mannetje, vrouwtje, kindjes, hondje, koophuisje en een Renault Espace.

Onderweg word ik aangereden door een vrouwelijk blaasbalg van een jaar of tien. Die heks Zij rijd met haar fiets, waar van die handvaten aanzitten met van die vrolijk gekleurde slierten, tegen de zijkant van mijn auto aan. Ik sta notabene stil voor een zebrapad om een vrouw met kinderwagen over te laten steken.
De hele zijkant van de auto ligt in elkaar. Alsof er een tientonner in volle vaart tegenaan is gedenderd. En de vrouwelijke blaasbalg steekt alleen maar haar tong tegen mij uit en fietst hard weg. Haar slierten wapperen in de wind achter haar aan. Ik wil haar achtervolgen, maar de vrouw met kinderwagen loopt nog steeds op het zebrapad. Ze loopt en komt geen centimeter vooruit. Recht voor mijn auto!!

Ik word wakker, zwetend en vol agressie.
Ik wil deze droom niet.
Ik wil een leuke droom.
Ik wil een droom waar een mooie vrouw in voor komt.
Ik wil een naakte vrouw zien, die bezig is met yogaoefeningen.
Dat is lekker rustgevend en mooi om naar te kijken.
Tenzij zij net zo zwaar is als een tientonner op een kinderfietsje met vrolijke slierten aan de handvaten . . .

Geen opmerkingen:

Een reactie posten