Oké, ik weet dat ik soms wat verstrooid ben, wat chaotisch over kan komen en dat het lijkt of er geen enkel structuur in mijn manier van plannen is. En om eerlijk te zijn . . . klopt dat ook wel aardig.
Maar soms verbaas ik mijzelf wel eens . . .
Gisteravond zou ik macaroni maken. Niks geen culinair gerecht, gewoon een simpel gerecht dat ik voor een paar dagen kan maken.
Ik heb geen hekel aan koken, hoor. Maar om het nu een hobby te noemen, gaat me echt te ver.
Ik weet dat ik alles voor de macaroni in huis heb, want dat had ik in het oude jaar nog gehaald. Niet wetende dat ik ziek zou worden en dan helemaal geen behoefte heb om eten te gaan koken. Gelukkig had ik wel het gehakt in de vriezer gedeponeerd.
En dan is het handig als je een dag van te voren het gehakt weer uit de vriezer haalt.
En aan zulke planning ontbreekt het bij mij wel eens. Met het gevolgd dat ik gisteravond met een bevroren pak gehakt in mijn handen stond en dat op die manier niet rul kan bakken.
Ik besloot om voor deze avond maar iets anders te eten te verzinnen. Ik heb een heerlijke uitsmijter met bacon en kaas, beide meegebakken, gegeten. Het heeft mij heerlijk gesmaakt.
Nu net kom ik tot de ontdekking dat er in de koelkast geen gehakt ligt. Ik vond dat heel vreemd, want ik wist toch zeker dat ik het daar gisteravond had neergelegd. Maar na nader onderzoek, vond ik het gehakt in de vriezer terug.
En bij nader inzien, vond ik het daar ook wel prima liggen. Als ik dat brok gehakt nu uit de vriezer zou halen en in de koelkast zou leggen, is het vanavond niet voldoende ontdooit om het lekker rul te bakken voor de macaroni.
En het vlees op de aanrecht laten ontdooien . . .
Ik heb hele lieve beesten, hoor . . .
Maar ik weet zeker dat het gehakt al op is voor het in zijn geheel ontdooit is.
Mikey zal het niet pikken, die drommel kan niet eens op het aanrecht komen. Nee, Skreewert zal er wel mee beginnen en zodra hij het op de grond gegooid heeft, hij gunt zijn maatje Mikey ook wel wat, zullen ze er samen verder van snoepen tot het helemaal op is.
En ik moest toch nog even naar de buurtsuper, dus besloot ik maar om nieuw gehakt te kopen voor de macaroni.
De buurtsuper is, als ik heel rustig loop, nog geen 3 minuten van mijn huis. Ik vraag me dan ook af waarom ik met de auto het dorp uit reed.
Geen idee waarom ik in de auto was gestapt . . .
Geen enkel idee waar ik nu naar op weg was . . .
Na een klein rondje gereden te hebben, lang leve de rotondes, ben ik het dorp maar weer ingereden en ben zo naar de buurtsuper gereden. Daar heb ik de paar boodschapjes gedaan die ik wilde hebben, inclusief het gehakt voor de macaroni, en ben weer naar huis gegaan.
Eind goed, al goed. Ik kan vanavond macaroni maken.
Als ik het gehakt niet . . .
Moment . . .
Nee . . . gelukkig, er ligt in de koelkast een mooi pak gehakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten