Zoals gebruikelijk is geworden, heb ik na mijn nachtdienst weer uitgeslapen en toen die tweepotige portier eindelijk de deur open deed, kon ik weer aan het werk gaan.
Het kattentoilet controleren, kijken of eten is bijgevuld, de temperatuur van mijn drinkwater checken, Mikey plagen, mijn dosis kriebels opeisen en dan kan ik beginnen aan mijn hoofdtaak van de dag: Scary in de gaten houden.
In één van mijn pauzes, want die heb ik omdat het anders een te zware taak voor mij is, loop ik toevallig op de vensterbank en kijk ik naar buiten. Daar zag ik iets wat ik heel lang geleden voor het laatst gezien had. Ik kon mijn ogen er niet meer vanaf houden.
De tuin is helemaal wit, het bankje is helemaal wit, alles is nu wit.
En weet je wat het is? Er komen nog steeds van die witte dingen uit de lucht vallen. En dat moet ik dus ook in de gaten houden.
Weer een taak erbij . . .
En nog even over Scary . . .
Ik heb Scary inmiddels zo goed opgevoed dat hij, als hij achter de bank zit, niet meer naar het kattentoilet durft. Het gebeurd dan wel eens dat Scary dan een bruine hoop achter de bank neerlegt. Dan moet die tweepotige schoonmaakdienst het weer opruimen en dan moppert hij altijd tegen mij. En ik hoor het wel aan, onder het genot van een dosis kriebels.
Maar ja, soms is die tweepotige dweilorkest erg traag en ruimt hij het niet gelijk op. En als ik dan weer eens zin heb om Scary een opvoedkundig lesje te geven, kan het wel eens fout gaan. En zo kwam mijn kont in aanraking met dat bruine goedje van Scary en had ik een bruine vlek net boven mijn staart zitten. Zegt die tweepotige preekstoel tegen mij dat ik mij daar moet gaan wassen.
Kom nou . . . Is niet van mij, is mijn schuld niet dat het daar zit en ruim jij het maar op.
En dat deed het tweepotig geval. Althans, hij ruimde het achter de bank op, hij maakte niet mijn kont schoon.
De lummel . . .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten