Het boodschappenbriefje

Ik weet doorgaans wel wat er in huis is en wat ik moet halen om voor minstens een week eten in huis te hebben. Een boodschappenbriefje is dan ook geheel overbodig.
Maar vandaag was het anders . . .
Vandaag is niet echt mijn dag . . .

Allerlei kleine dingen lopen de hele dag al mis. Ik heb nog niks laten vallen of gebroken, maar dat lijkt een kwestie van tijd. En tijdens al die dingen die al mis liepen, dacht ik aan de boodschappen die ik moest hebben. Uiteindelijk ben ik ze maar op gaan schrijven, want soms was ik een aantal dingen alweer kwijt uit mijn formidabele geheugen.

Tijdens het verzinnen van nog meer boodschappen, ik was nu toch bezig om een spiekbrieffie te maken, zag ik die hele enge blauwe enveloppe liggen. Ik besluit om het maar gelijk in orde te maken. Meestal bel ik half april voor uitstel en dat krijg ik dan ook. Ergens in augustus vul ik het dan wel in. Ik heb geen idee waarom, maar deze keer wil ik eens geen uitstel vragen.
Maar goed . . . ik haat die blauwe enveloppe, want ik weet dat ik bij moet betalen. Zoals elk jaar. Veel is het niet, maar betalen aan de belastingdienst is nooit leuk. Na ongeveer twintig minuten is het alweer klaar.
Mijn humeur is er niet beter op geworden. Ik weet dat ik bij moet betalen, dat is al enkele jaren exact hetzelfde bedrag. Maar nu, na nog eens drie keer narekenen, moet ik meer betalen.
Ik moet wel honderdvijftig hele centen meer betalen!!

Ondanks dat ik bij moet betalen en alles al een beetje anders loopt dan normaal, ga ik toch met frisse moed boodschappen doen. Ik doe mijn schoenen en jas aan, andere kleren had ik al aan, en prop mijn jaszakken vol met mijn shag, aansteker, mobiele telefoon en boodschappenbriefje. De tas met lege flessen word ook niet vergeten. Ook mijn bos met sleutels en portemonnee heb ik op zak. Er kan niks meer mis gaan.

Ik moest ook nog even in het centrum van de stad zijn. Ik parkeer de auto en loop naar de parkeerautomaat. Ik tracht er een muntje in te proppen om een duur betaald papiertje te krijgen, maart het apparaat weigert mijn muntje in te nemen. Ik krijg hem maar enkele millimeters in de gleuf en verder niet.
GRMBLL . . . Kan ik nog op zoek gaan naar een ander parkeerautomaat.
Opeens valt mijn blik op een heel klein kaartje in de linker bovenhoek van de parkeerautomaat. Op dat kaartje staan de dagen dat er gratis geparkeerd mag worden en Goede Vrijdag staat er ook tussen.
Na een liefdevol schouderklopje aan de parkeerautomaat ben ik uitgebreid de stad ingegaan. Nu het parkeren toch gratis is . . .

Als laatste rijd ik naar een supermarkt die aan de rand van de stad ligt. Ik neem de lege flessen mee uit de auto en ga een winkelwagentje halen.
Een aantal dingen weet ik nog wel uit mijn hoofd en haal die uit de schappen om ze in mijn winkelwagentje te leggen. Maar ik weet niet alle boodschappen meer uit mijn hoofd. Gelukkig heb ik een boodschappenbriefje . . .

Na dat ik al drie keer al mijn zakken in mijn broek en jas had leeggemaakt, en ook weer had  gevuld uiteraard, was nog steeds dat boodschappenbriefje niet tevoorschijn gekomen. Ik ben terug gelopen naar mijn auto en heb die eens flink uitgeschud, dat is het voordeel van een broodtrommel op wielen, maar nog steeds was mijn boodschappenbriefje onvindbaar.
Ik ben de supermarkt maar weer ingelopen en zocht mijn winkelwagentje weer op. Na een diepgravende controle, besloot ik dat ik hier de paasdagen wel mee door zou komen. Bij de buurman van deze supermarkt, dat toevallig ook een supermarkt is, hoefde ik niet veel meer te hebben. Hoofdzakelijk wat kruiden in pot en sardientjes in blik.
Of was het nu tonijn in blik?
En had ik nu oregano of basilicum nodig?
Italiaans kruiden had ik nog voldoende, dat weet ik zeker.
Toch?
Of had ik nu wel de Italiaanse kruiden nodig en niet de oregano of basilicum?
En wat was er met kerrie?
Had ik dat nu genoeg, of moest ik dat ook hebben?
HELP?¿?

Ik besluit om op goed geluk wat kruiden in te slaan. En voor de zekerheid heb ik twee blikjes tonijn en twee blikjes sardientjes gekocht.
Met alle boodschappen ben ik weer in mijn broodtrommeltje op wielen gestapt en ben naar huis gereden. Ik ruimde alle boodschappen op en zette de tas weer weg. Daarna haalde ik mijn zakken weer leeg.
Shag . . .
Aansteker . . .
Mobiele telefoon . . .
Boodschappenbriefje . . .

Met grote ogen en veel verbazing keek ik naar mijn boodschappenbriefje. Ik vroeg mij af waar hij zich al die verstopt had weten te houden. Hij kwam nu uit mijn jaszak, maar die had ik al drie keer leeggehaald in de supermarkt.

Ik pak het boodschappenbriefje en kijk of ik wat vergeten ben . . .
Verbazingwekkend . . .
Ik heb exact gehaald wat op mijn boodschappenbriefje stond . . .
Heb ik toch een formidabel geheugen . . .