Zondagsrust?

Zondag is altijd een rustdag. Het word in de bijbel al beschreven en dat boek schijnt erg oud te zijn, dus zal de rustdag op zondag ook wel erg oud zijn.
Maar het kan soms ook anders verlopen . . .

Het begint al vroeg. Ik lig nog lekker te slapen als mijn telefoon opeens begint te rinkelen. Elke zondag belt mijn vader zo rond een uur of half tien en ik probeer dan nog altijd in bed te liggen. Iets wat niet altijd lukt, want ik heb al jaren een probleem met uitslapen. Dat lukt mij maar zelden. Maar het lukt me doorgaans wel om dan wakker in bed te blijven liggen tot mijn vader belt. Gelukkig heb ik hulp van Mikey en Skreewert, zij komen wel mij helpen om de tijd door te komen. Maar nu sliep ik nog, en dat is een zeldzaamheid.
Ik strek mijn arm en weet zo de telefoon beet te pakken. Ik druk op de ‘aan’ knop en hou hem tegen mijn oor.

“Mogguh, Piet.” weet ik met moeite uit mijn strot te persen.
Even bleef het stil aan de andere kant.
“Spreek ik niet met de dokterspost?”
De telefoonnummers van de dokterspost en mij lijken in het geheel niet op elkaar. Het enige wat overeen komt is het kengetal.
Ik kijk op mijn wekker en ik zie dat het net acht uur is geweest.
“Belt u mij wakker om te vragen of dit niet de dokterspost is? Had u daarvoor niet een geschikter tijdstip voor kunnen bedenken?”
Zonder op antwoord te wachten verbrak ik de verbinding.
Helaas kon ik daarna niet meer de slaap hervatten.
Om half negen zat ik aangekleed en wel beneden, mij te bedenken wat ik nu zo vroeg zou gaan doen.

Na een lekkere frisse, en lange, wandeling met Mikey, werd het tijd voor een ontbijtje. Ik haal twee sneetjes brood uit de vriezer en kook twee eitjes voor mezelf. Onderwijl dat het brood ontdooit en de eitjes gaar koken, zet ik een thermoskan thee voor mezelf, zodat ik de hele dag een heerlijke warme bak thee kan pakken als ik er zin in heb.
Mijn brood is ontdooit en de eitjes zijn klaar. Ik maak mijn verdere ontbijt en loop daarna de kamer in.
Na een half uurtje bedenk ik mij dat mijn ontbijt nog steeds in de keuken staat. Ik loop naar de keuken en zie dat mijn bord geheel leeg is. Op de grond staan Mikey en Skreewert mij aan te kijken of ik nog een ontbijtje voor hun wil klaarmaken.
Het werden nu maar twee broodjes met pindakaas. En die twee sneetjes zijn niet voor Mikey en Skreewert, deze keer neem ik het brood wel mee naar binnen.

Het is nog steeds erg vroeg, het zal nog wel even duren voor mijn vader belt. Ik besluit om maar een heerlijke warme douche te nemen. Het is niet het gebruikelijke tijdstip voor mij om te douchen, zeker niet voor een zondag, maar het idee stond mij wel heel erg aan. Omdat ik al met Mikey buiten ben geweest, zou ik mij daarna heerlijk in een badjas kunnen hijsen en zo heerlijk de dag doorkomen.
Maar vijf minuten nadat ik de hete kraan had opengedraaid, kwam er nog steeds koud water uit de douchekop. Ik loop naar mijn combiketel en ik zie dat hij wel brand. Ik voel aan de waterleiding voor het hete water en de leiding is nauwelijks aan te raken, zo heet is hij. Ik loop terug naar de douche, die maar één meter bij de combiketel vandaan is, en voel weer aan het water wat uit de douchekop komt. Dat is nog steeds ijskoud.
Deze leidingen heb ik niet aangelegd, maar bij de vorige douchebeurt had ik nog gewoon heet water. Waarom nu dan niet?
Ik vond het nog te vroeg om me daar nu echt druk over te gaan maken en besloot om dan nu maar alvast mijn badjas aan te doen zonder eerst een lekkere warme douche genomen te hebben.

Ik besluit om de kranten op internet te gaan lezen. Ik wil graag op de hoogte blijven van het reilen en zeilen in de wereld. Ik klik de eerste krant open en grijp blindelings naar mijn pakje shag. Ik pak een vloeitje en probeer daarna een plukje shag te pakken. Maar alles wat ik beetpak is shaggruis, maar geen plukje shag.
Gelukkig heb ik altijd een voorraadje aan pakjes shag in huis, dus ik sta op om een nieuw pakje te pakken. Ik trek de lade open, maar er ligt geen enkel pakje shag meer.
Lekker dan . . . Op zondag zonder shag en de dichtstbijzijnde verkooppunt op dit tijdstip is ruim dertig kilometer rijden.
Ik zucht eens diep en besluit om mijn badjas maar weer uit te doen en mijn kleren aan te gaan doen. Niet dat ik nu zoveel zin heb om de deur uit te gaan en dertig kilometer te gaan rijden voor mijn rokertje, maar ik ben te verslaafd om tot maandag te wachten.

Ik ben nog bezig met mij aan te kleden als mijn telefoon weer overgaat. Ik weet dat het mijn vader is, dus neem ik weer als vanouds op met: “Hé, Piet.”
Ik doe mijn ogen open en zie op de wekker dat het kwart voor tien is.
“Hoe is het, zoon?” vraagt mijn vader.
“Geen idee, Piet . . . Ik had toch wel zo’n rare droom . . .”
“O ja? Vertel.”
“Nee, Piet. Het is te bizar. Maar ik weet wel dat ik vandaag geen eitjes kook, niet ga douchen en me helemaal gek ga paffen.”