Welkom?
Welkom bij Red Light District Amsterdam.
Om maar gelijk bepaalde personen uit een droom te helpen, en hun broek gesloten te houden, dit is geen blog over de Rosse Buurt van Amsterdam. Op deze blog zullen ook geen naaktfoto's te vinden zijn. De naam Red Light District is gekozen omdat ik daar in de buurt gewoond heb en er zeer regelmatig te vinden was.
Op deze weblog schrijf ik verhaaltjes uit mijn leven. Zoals mijn, volgens anderen, hilarische telefoongesprekken, mijn wel bekende manier van reizen en mijn kijk op de wereld en het nieuws. En verhalen die in het werk zijn voorgekomen, want ook daar heb ik het een en ander meegemaakt.
Er zijn ook drie gastschrijvers:
Skreewert: Een zwart/witte kater en een dondersteen tot in het puntje van zijn staart.
Scary: Een grijs gemêleerde kater, erg bang, maar hij doet zijn best om dat te overwinnen.
Mikey: Een Jack Russell die denkt dat hij een hond is.
Hun verhalen zijn te lezen in “De Wereld Van Skreewert”.
Om maar gelijk bepaalde personen uit een droom te helpen, en hun broek gesloten te houden, dit is geen blog over de Rosse Buurt van Amsterdam. Op deze blog zullen ook geen naaktfoto's te vinden zijn. De naam Red Light District is gekozen omdat ik daar in de buurt gewoond heb en er zeer regelmatig te vinden was.
Op deze weblog schrijf ik verhaaltjes uit mijn leven. Zoals mijn, volgens anderen, hilarische telefoongesprekken, mijn wel bekende manier van reizen en mijn kijk op de wereld en het nieuws. En verhalen die in het werk zijn voorgekomen, want ook daar heb ik het een en ander meegemaakt.
Er zijn ook drie gastschrijvers:
Skreewert: Een zwart/witte kater en een dondersteen tot in het puntje van zijn staart.
Scary: Een grijs gemêleerde kater, erg bang, maar hij doet zijn best om dat te overwinnen.
Mikey: Een Jack Russell die denkt dat hij een hond is.
Hun verhalen zijn te lezen in “De Wereld Van Skreewert”.


zondag 14 april 2013
Ik ben boos . . .
En niet zo’n klein beetje ook!!
Het is helemaal geen zeldzaamheid, het komt zelfs veel voor. Oké, ik weet dat het met de huidige crisis het wel wat minder is geworden, vooral in aantal, maar het is nog steeds geen zeldzaamheid of een bijzonderheid.
Heel veel mensen doen het en je komt ze overal tegen. In huis, in de tuin, langs de weg, in fabrieken en kantoren.
Statistisch gezien zijn er veel meer mannen dan vrouwen die het doen. En toch schijnt het van een bijzonderheid te zijn.
Het is helemaal niet zo dat mannen er beter in zijn dan de vrouwen. Ik ken vrouwen die er veel beter in zijn dan menigeen man. En toch krijgt de man deze ‘unieke’ uitzondering. En ik ben helemaal niet blij met die uitzondering.
Zijn vrouwen er soms te goed voor om die functie te vervullen?
Of zou het te seksistisch overkomen?
Ik ben het daar helemaal niet mee eens. Jaren geleden begonnen de vrouwen al te vechten voor gelijke rechten, maar hier hebben de mannen schijnbaar toch het alleenrecht op. De emancipatie van de vrouwen is goed van de grond gekomen, maar nu begint het er op te lijken dat de mannen zich moeten gaan emanciperen.
Het is schijnbaar zo zeldzaam, zo bijzonder, dat er een speciaal verkeersbord voor gemaakt is.
En het ergste is dat het niet alleen op een verkeersbord word uitgebeeld, maar er zelfs nog een bordje met tekst aan toegevoegd moet worden.
En als vrouwen nog meer gaan emanciperen, krijgen we dan ook zulke bordjes op kantoor te zien? En dan ook weer met een bordje met tekst eronder voor als iemand het plaatje niet begrijpt?
Is het dan zo zeldzaam, en zo bijzonder, als mannen werken?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten