Straf?

Alleen op zondag mag ik uitslapen, dus liep vanmorgen mijn wekker gewoon om half negen af. Ik luister nog even het nieuws en sta dan op. Ik loop naar beneden en ga naar het toilet. Ik doe het licht aan en het lampje blijft uit.
Ik probeer het nog een keer, maar het lampje deed het echt niet meer. Straks maar even vervangen.
Na mijn toiletbezoek doe ik het licht in de badkamer aan, maar ook die doet het niet. Het is toch wel heel toevallig dat er twee lampjes achter elkaar stuk zijn gegaan. Gelukkig heb ik nog lampen genoeg, dus die straks ook maar vervangen.

Nadat ik mij heb aangekleed, loop ik naar de keuken om mijn ontbijt te maken. Ik trek de koelkastdeur open en ook hier deed het lampje het niet. Ik zou haast gaan denken dat er een stop doorgeslagen is, maar omdat alles op verschillende groepen zit, zou het de hoofdstop moeten zijn.
Maar op de groepenkast staan alle schakelaars in de juiste stand. Dat kan maar twee dingen betekenen . . . Of de hoofdstop, die achter de verzegeling zit, ligt eruit, of het hele dorp zit zonder stroom.

De eerste vijf jaar dat ik hier woonde gebeurde het regelmatig dat ik zonder stroom zat. Of beter gezegd: het hele dorp zonder stroom zat. Soms maar twee of drie minuten, maar soms ook een paar uur.
Twee jaar geleden is een nieuw transformatorhuisje gebouwd, uiteraard met ook een nieuwe transformator, en sindsdien komen stroomstoringen nauwelijks voor.

Ik besluit om maar met Mikey buiten te gaan wandelen. Het is al mooi weer, de zon schijnt volop, en kan ik onderweg misschien bedenken wat het is. Maar zodra ik de voordeur open doe, zie ik mijn buurvrouw voor mijn deur staan.
“Buurman? Ik heb geen stroom meer en alle stoppen zijn goed. Mijn man is er niet, kan jij mij misschien helpen?”
Ik weet gelijk dat mijn hoofdstop niet stuk is. Ik vertel de buurvrouw dat ik ook geen stroom heb en waarschijnlijk het hele dorp niet. Het zal straks vanzelf wel weer goed komen.

Na een klein half uurtje wandelen met Mikey, kom ik weer thuis. De stroom doet het nog steeds niet. Ik besluit om een lamp in huis in te schakelen en ben in de tuin gaan zitten. Als ik af en toe naar binnen kijk en de lamp doet het weer, weet ik zeker dat ik stroom heb.

Heerlijk lui op mijn tuinbankje, ik zit met mijn ogen dicht, bedenk ik me opeens dat mijn hele dorp misschien wel gestraft word door mijn telefoontje van gisteren. Ik had namelijk mijn jaarnota gekregen en daar stond op dat ik wat bij moest betalen. Dat is op zich niet iets vreemds, maar wel dat mijn termijnbedrag met veertig euro verlaagd word terwijl ik bij moet betalen.
Dus heb ik de elektriciteitsmaatschappij maar eens gebeld en om uitleg gevraagd. De dame van de klantenservice kon mij er geen zinnig antwoord op geven, dus vroeg ik of zij mij door wilde verbinden met iemand die dat wel zou kunnen.
Natuurlijk is dat niet mogelijk, maar na lang aandringen van mijn kant, werd ik doorverbonden met haar chef. Maar ook die beste brave borst kon mij geen zinnig antwoord geven, dus vroeg ik ook aan hem of hij mij dan toch maar door kon verbinden met iemand die dat wel kan.
“Maar, meneer.” zei de beste brave borst, “We kunnen uw termijnbedrag gewoon weer aanpassen en dan is het toch opgelost?”
“Dat is waar, maar ik zou toch graag dat rekenwonder van jullie willen spreken. Of zijn baas mag ook.”
“Ik weet niet wie dat berekend heeft, meneer. En ik zie ook het nut niet om u door te verbinden.”
“Dat zal ik u uitleggen waarom het voor mij wel nut heeft. Van dit jaar weet u al waarom ik bel, maar vorig jaar was het nog erger. Ook toen moest ik wat bijbetalen en werd mijn nieuwe termijn bedrag verhoogd met wat ik bij moest betalen. Om het even duidelijk te zeggen . . . Ik zou twaalf keer het bedrag moeten betalen wat ik eigenlijk eenmalig moest bijbetalen.  En dat ging om meer dan honderd euro per maand.”
“Hè?” hoorde ik ongeloofwaardig aan de andere kant van de telefoonlijn.
“Vindt u het normaal dat zulke fouten worden gemaakt?” vroeg ik de man.
“Nee, niet echt. Maar daar hebben ze nu wel rekening mee gehouden, meneer. In plaats van dat ze het bedrag er bij deden, hebben ze iets van uw termijnbedrag afgehaald.”
“Zodat ik volgend jaar nog veel meer bij moet betalen en jullie dan weer de eerste fout gaan maken zodat ik mijn hele inkomen kan gaan betalen aan jullie. Ik begin er nu toch hard over te denken om te gaan veranderen van leverancier, want in dit soort stommiteiten heb ik niet echt zin.”
“Maar wat wilt u nu, meneer?”
“Twee dingen maar. De eerste is niet zo moeilijk, maar de tweede blijkt onmogelijk te zijn.”
“Geen idee, verteld u het eens.”
“Als eerste zou ik graag mijn termijnbedrag weer op het oude termijnbedrag willen zien, dus met vier tientjes verhoogd. Als tweede zou ik graag zien dat dit soort stommiteiten niet meer gemaakt worden en dat mijn jaarnota, met name het nieuwe termijnbedrag, eens een keertje klopt. Wie verteld mij dat er na zulke fouten van het termijnbedrag, het bedrag van het verbruik wel klopt? Ik heb daar niet echt veel  vertrouwen meer in.”
“We doen onze uiterste best, meneer.”
“Ja, om jullie klanten teveel te laten betalen.”

Er verschijnt een glimlach rond mijn mond en ik open mijn ogen. Ik zie dat mijn lamp het weer doet en denk dat de leverancier vind de ‘straf’ nu wel lang genoeg heeft geduurd. Of zou dit in het kader zijn om het stroomverbruik omlaag te krijgen, zodat niemand bij hoeft te betalen?