Al onze medewerkers zijn in gesprek

Te pas en te onpas wordt ik gebeld door personen die bij bedrijven werken waar ik waarschijnlijk ooit eens klant ben geweest, want volgens hun overtreden ze niet de regels van het ‘bel-me-niet-register’. Al vanaf dag één sta ik al in dat register vermeld en sindsdien zijn de aantal telefoontjes per week niet minder geworden.

Nu kan ik daar boos om worden, maar helpt dat? Niet echt, het enige waar het bij helpt is de bloeddruk wat omhoog gestuwd word. En dan zijn er wel allerlei medici die daar weer aan kunnen verdienen, maar de gezondheidszorg is al zo duur, dus wordt ik maar niet boos.

Ik heb er een spelletje van gemaakt. Het spelletje heeft voor mij wel een aantal regels. Een hoofdregel is dat ik probeer de beller niet aan zijn/haar verhaaltje toe te laten komen. En toch een heel gesprek op touw zetten. Dat is soms best wel moeilijk, maar ontzettend kicken als het lukt.

Maar soms komt het mij ook niet uit en dan neem ik de telefoon gewoonweg niet aan. “Nummer onbekend” betekend voor mij dat ik mag kiezen of ik de persoon wel of niet wil spreken.

Vanmorgen ging mijn telefoon weer over en ik kreeg spontaan een leuke ingeving. Nou ja, ik bedenk nooit van te voren wat ik ga zeggen, ik wacht meestal af waar hun mee beginnen.

In plaats dat ik met de gebruikelijke norse toon opneem, probeer ik mijn liefste stem op te zetten.

“Goedemorgen. Al onze medewerkers zijn in gesprek. De gemiddelde wachttijd is ongeveer 5 jaar. Ik zou er een jaartje naast kunnen zitten. Wenst u teruggebeld te worden, laat dan na de piep uw naam, burgerservicenummer en telefoonnummer achter en wij zullen u binnen 10 jaar terugbellen. Nog een prettige dag en een fijne eeuwwisseling toegewenst.”

En snel verbreek ik de verbinding.

Mijn telefoon is tot nu toe verdacht stil gebleven . . .