Uitslapen

Ik probeer het toch echt, hoor. Maar uitslapen is niet één van mijn sterke punten.

Al jaren staat mijn wekker op 8.30 uur. En het gebeurd best wel vaak dat ik ’s morgens weer even naar boven moet om de wekker uit te zetten. Maar het gebeurd ook vaak dat ik lig te wachten tot de wekker af gaat lopen. En dan kunnen minuten lang duren. Soms lijkt het wel of een minuut een uur duurt . . .

En als de wekker dan afloopt, eigenlijk begint dan de radio te spelen, draai ik me nog een keertje heerlijk om en luister de nieuwsberichten. Met smacht wacht ik de weerberichten af. En gniffelend hoor ik het fileleed aan.

Na tien minuten vind mijn wekker dat ik op moet staan en begint dan irritant te piepen. Binnen 2 piepjes is de wekker uit en sta ik op. Dan is het dus 8.40 uur.

Op zondag mag ik altijd uitslapen van mezelf. Oké, het word nooit zo laat, want ergens tussen 9.30 uur en 10.00 uur belt mijn vader altijd. En dat ik dan nog op bed kan liggen, is omdat ik dan de avond ervoor een uur later in mijn bed stap. Ik moet er toch wat voor overhebben om uit te kunnen slapen, nietwaar?

Maar heel soms, zoals vanmorgen, voelde ik dat ik uit kon slapen. Ik werd al wakker van de radio. Gelijk zette ik hem uit en draaide me om. Ik voelde dat ik uit kon slapen en dat wilde ik benutten ook. Nog geen tien seconden later lag ik alweer in, mijn welbekende, diepe slaap.

Ik word weer wakker en voel aan mijn lijf dat ik op moet staan. Ik sla het dekbed van mij af en sta op. Tijdens het opstaan kijk ik op de wekker hoe laat of het is. Tot mijn verbazing geeft mijn wekker 8.39 uur aan. Ik laat mijn togus weer op het bed vallen en kijk nog eens op de wekker. Ik zag het toch goed, het was 8.39 uur.

GRMBL . . . Als ik wakker was gebleven, had ik wel een hele minuut langer op bed kunnen blijven liggen. Dat is altijd nog 1 minuut langer dan wanneer ik uitslaap !!