Een kleine twee maanden geleden zat er een vreemd geluidje in mijn Broncootje. De garagehouder luisterde even en besloot toen dat ik geen meter meer met de Bronco mocht rijden. Ik was eigenlijk op weg naar Amsterdam en wilde graag die reis voortzetten. Ik kreeg een leenauto van de garage mee en kon zo mijn weg vervolgen.
Na ruim anderhalve week kreeg ik de diagnose van de monteur. Er was één kleppenstang krom. Mij zegt het niet zoveel, maar in het motorblok zitten er zestien en dan is één kromme wel erg vreemd. Het zou er minstens een stuk of vier moeten zijn. De monteur kon er niet achterkomen waarom die nu krom was en de rest niet.
Natuurlijk, hij had die ene kleppenstang kunnen vervangen en mij zo weer de weg op kunnen sturen. Dat zullen de meeste monteurs doen, waarschijnlijk. Deze monteur niet, die wil dan altijd graag weten wat het waarom is. Maar hij kwam er niet uit en belde mij om te vragen of hij dat deel van het motorblok naar een collega mocht brengen, die er meer verstand van heeft als hij. En dan bedoel ik niet meer verstand van het monteursvak, maar van de kleppen en kleppenstangen.
Na ruim een week kwam het verlossende diagnose: Ik ben belazerd met de aankoop van dit motorblok.
Even in het kort:
Ongeveer twee jaar geleden is dit motorblok aangeschaft om de oude te vervangen. Er was gekozen voor een gereviseerd motorblok, zodat het gelijk goed in orde was. Helaas zijn die motorblokken in Nederland niet te vinden, dus kwam er een gereviseerd motorblok uit Amerika.
Nu, een kleine twee jaar later en nog geen 8000 kilometer verder, was er dus iets aan de hand met dit motorblok.
Op het oog, dat wil zeggen op alle zichtbare plekken, was het te zien dat het motorblok gereviseerd was. De koppen waren eraf en het was duidelijk te zien. Zelfs ik met mijn lekenogen zag het. De kleppen glommen mij bijna tegemoet. Maar de kleppenstangen zie je niet en die waren dus niet vervangen. Die waren, volgens de monteur, minstens vijftien jaar oud.
Nu snappen de monteur en ik waarom het motorblok niet zo duur was. Niet dat het nu een koopje was, maar de prijs was wel lager dan gemiddeld.
Om het motorblok weer goed te krijgen moeten alle kleppenstangen vervangen worden. Dat zou mij dan ongeveer een kleine € 2000,00 gaan kosten.
Het kopen en het inbouwen van het motorblok kostte mij nog geen twee jaar geleden € 2500,00 en dan zou ik nu alweer een grote kostenpost hebben.
En onder in het onderblok zitten nog meer dingen die je niet zo kan zien. Zouden die wel vervangen zijn? Of krijg ik over een kleine twee jaar weer een soortgelijk ellende?
Met auto’s heb ik altijd één regel gehanteerd als ik ze had. Als ik de auto niet meer vertrouw, gaat hij gelijk de deur uit. Ik had dus al heel snel de beslissing genomen om de Bronco niet te houden.
Maar wat nu? Als ik de auto door een sloopbedrijf weg laat halen, krijg ik er maximaal € 100,00 euro voor. Terwijl de auto, zelfs in deze staat, meer waard is. In overleg met de monteur besloot ik om de auto via Marktplaats te verkopen. Misschien zou ik er dan wel € 500,00 voor krijgen. Misschien zelfs wel € 750,00.
Ik koos ervoor om mensen te laten bieden, want het blijft wel zo dat het net zoveel waard is als een gek er voor wilt geven. Tot mijn verbazing was het eerste bod al gelijk € 1000,00.
Dat was een goed begin en de mensen konden nog een kleine week bieden. De dagen daarna kroop het langzaam omhoog en op het moment van stoppen van het bieden, stond de stand op € 1700,00.
Afgelopen zaterdag zijn ze wezen kijken bij de Bronco.
Tja, op een foto ziet alles er al snel mooier uit, dus ze schrokken wel een beetje van de staat van de carrosserie. Ik had in de advertentie al aangegeven dat de carrosserie flink wat werk nodig had. En iedereen probeert wat af te dingen, de koper dus ook. Hij bood en wel erg laag bedrag, € 1250,00 om precies te zijn. Ik keek hem eens aan en begon zachtjes te lachen. Eerst zorgen dat je de hoogste bieder bent, en dan opeens flink lager een prijs willen betalen? Ik was eerlijk in de advertentie, dus ze konden weten hoe de zaken ervoor zouden staan. En de één na hoogste bieder had
€ 1600,00 geboden, dus waarom zou ik zakken?
Ik vertelde de koper dan ook dat ik kon zakken naar de € 1600,00 en als hij zich daar niet in kon vinden, zou de koop niet doorgaan en zou ik me naar de één na hoogste bieder wenden.
De koper moest er even over nadenken, maar hij besloot om de Bronco toch te kopen. En nog geen half uur later zag ik mijn geliefde Bronco achter een andere auto uit het zicht verdwijnen.
Het doet best wel een beetje zeer, maar het is beter zo.
De koper heeft er een heel jaar voor uitgetrokken om de Bronco helemaal op te knappen, zowel motorisch als koetswerk. Ik hoop dat hij er veel plezier aan mag beleven.
En nu? Nu rij ik rond in de ‘broodtrommel-op-wielen’ van mijn vader. Op dit moment kan hij door gezondheidsproblemen toch even niet rijden met de auto en dat geeft mij even de tijd om naar een andere auto te gaan kijken.
Natuurlijk zou ik graag weer een oldtimer willen hebben, maar ik heb besloten om mijn eigen ‘broodtrommel-op-wielen’ te gaan kopen. Klein, zuinig en makkelijk te parkeren, want in parkeergarages had ik altijd twee parkeerplekken nodig voor de Bronco.
Ik zal mijn geliefde Broncootje missen, net zoals ik de ‘Oude dame’ mis. Maar soms is het beter om het oude af te sluiten en met iets nieuws, of in dit geval iets nieuwers, te beginnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten