LOL

Vanmorgen vroeg, het was net 8.00 uur geweest, zei dat mensgeval dat hij “even boodschappen” ging doen. Nou, dan weet ik het wel, dan komt hij pas uren later met tassen vol bende terug waar ik niks aan heb. Nou ja, vaak niks aan heb. Soms zit er een hele lading van die hapklare brokjes in blik bij.

Maar Mikey en ik bleven dus alleen thuis. Gelukkig dat Mikey er was, want als hij Mikey meeneemt met boodschappen doen, kan het dagen duren voor hij weer terug is. En dan nog zonder tassen ook.

Pas in de vroege middag kwam het mensgeval weer thuis. Zonder tassen vol onbruikbare dingen. Toen ik dat zag, ben ik ook lekker blijven liggen waar ik lag. Hij zoekt het maar uit, ik geloof hem niet meer.

“Ik heb speciaal iets voor jou gekocht, Skreewert.” zei hij opeens.

Speciaal voor mij? Kommaarop met dat lekkere eten dan.

Maar dat viel even tegen. Het was niet om te eten. Er zat plastic om heen. En dat valt niet te eten. Het was een zakje waar een heel harig iets in zat. Het mensgeval haalde hem uit het zakje en toen bleek aan dat harig geval ook een heel lang rood draadje te zitten. Wat moet ik daar nu weer mee? Ik kan het niet eens eten.

Het mensgeval hing het harige geval op en toen bewoog het wat. Dat trok toch wel heel erg mijn aandacht. Ik sprong van mijn stoel en ging er eens heen. Ik rook er eens aan, maar ik rook niks bekends. Eens kijken wat er gebeurd als ik het voorzichtig met mijn pootje aan raak.

Dan beweegt het.

Ik geef er een hardere tik tegenaan en nu beweegt het meer. Maar ik moet wel op tijd bukken, want anders komt het tegen mijn mooie koppie aan. Niet dat het zeer doet, want het harige hangding is erg zacht.

Ik begin hier echt lol in te krijgen en ga steeds harder tegen het harige hangding meppen. Zelfs zo hard, dat het tegen het plafond aan komt.

En wat ik ook leuk vind, is dat het rode touwtje steeds langer word, maar ook weer korter. Ik  kan het heel ver meenemen in mijn bekkie en als ik het dan los laat, gaat het heel snel weer terug en slingert het heen en weer.

Ik heb snel door waar ik moet gaan zitten om zonder al te veel te bewegen het harige hangding kan laten bewegen. Het is erg leuk, want ik hoef er nu niet achter aan te rennen zoals bij de bal of die harige dingetjes die op de grond liggen.

Opeens zie ik het mensgeval met iets wat grijs is in zijn handen. Ik sprint snel weg en spring in de vensterbank. Vanaf hier kan ik even goed bekijken wat dat mensgeval in zijn hand heeft.

Precies wat ik al dacht, hij wil een foto maken als ik met dat harige hangding bezig ben.

Nou . . . mooi niet!!

Normaal heb ik er geen moeite mee. Om eerlijk te zijn, ik mag graag op de foto gaan, maar nu even niet. Door dat harige hangding ben ik wat melig geworden en nu doe ik mijn best om niet op de foto te komen.

En dat is een leuk gezicht, joh.

Als ik met dat harige hangding speel, pakt dat mensgeval het fototoestel en gaat er helemaal voor zitten. En dan ren ik hard naar hem toe en spring op schoot. Of ik spring op tafel en vraag dan aan het mensgeval of hij de foto al genomen heeft. En dat heeft hij dan nog niet. Ik blijf dan lekker rustig zitten en wacht tot hij het fototoestel weer heeft weggelegd. En als hij dat gedaan heeft, ga ik weer naar het harige hangding om verder te spelen.

En hier heb ik veel lol om. Niet alleen om te spelen met dat harige hangding, maar ook om dat mensgeval elke keer zijn fototoestel te laten pakken. Maar na een uurtje of wat er mee gespeeld te hebben, ben ik toch wel moe geworden en ga lekker op mijn luie stoel liggen.

Zegt dat mensgeval opeens: “Ga eens bij je speeltje zitten. Ik wil graag een actiefoto van jou en je speeltje.”

Nou . . . mooi niet. Ik heb al genoeg gespeeld voor nu.