Ik weet het niet meer. Wat moet ik nu nog doen om aan Scary te laten zien hoe lief wij, Mikey en ik, zijn. Ik doe echt mijn best om Scary zich hier thuis te laten voelen, maar al mijn goede pogingen lopen verkeerd. Elke keer als ik naar Scary toe wil gaan, krijg ik een oranje tennisbal naar me toe en als ik die niet toegeworpen krijg, doet Scary weer eng tegen me.
Misschien kan ik Scary overtuigen met een lieve brief . . .
Lieve Scary,
Helaas laat jij je niet graag zien. Ik weet, als geen ander, dat het heel eng is om in een vreemd huis te zijn. Ook ik kwam hier als een vreemde binnen en wist niet wat ik moest doen. Maar je blijven verstoppen heeft geen enkele zin. Het word alleen maar moeilijker om voor de dag te komen.
Omdat jij je zo verstopt, kan ik niet laten zien hoe lief ik eigenlijk ben. Zo lig ik graag bij dat tweepotig ongeval op schoot. Het is heerlijk warm en je bent verzekerd van kriebels in je nek. Het tweepotige aanhaalmachine heeft me verteld dat jij het ook lekker vind en er rustiger van wordt, en dat word nog beter als jij bij hem op schoot gaat liggen.
Helaas kan jij niet zien hoe ik met Mikey om ga. Natuurlijk ravotten wij samen ook, maar dat gebeurd altijd op een lieve manier. Al lijkt het soms niet zo.
Mikey doet soms net alsof hij naar mij hapt, maar zijn bek is dan nog minstens twintig centimeter bij mij vandaan. Hij gromt en grauwt, maar ook dat heeft geen enkele betekenis.
Ik mep Mikey regelmatig, maar gebruik dan zelden mijn nageltjes. Ik wil Mikey namelijk geen pijn doen. Ook spring ik regelmatig boven op Mikey als hij weer eens achter zijn staart aan rent. Dat is echt leuk, joh! Mikey schrikt zich de rambammeritus en weet even niet wat hij moet doen.
Natuurlijk doen wij ook heel lief tegen elkaar. Althans, ik tegen Mikey, want Mikey weet nooit zo goed wat hij moet doen als ik zo lief tegen hem doe. Soms ga ik vlak bij Mikey liggen. Ik lig dan gewoon lekker rustig en ontspannen, maar Mikey niet. Hij wil niet weggaan, want hij wil geen bange poeperd lijken, maar eigenlijk ligt hij te wachten tot ik hem ga plagen. En dan doe ik het juist niet.
Ik zou het heel leuk vinden als jij ook mee deed om Mikey te plagen.
Ik vind het heel jammer dat jij het niet kan zien, maar gisteravond lagen Mikey en ik vlakbij jou. Jij lag achter de bank, Mikey en ik lagen op de bank.
We liggen ook wel eens samen op Mikey’s bankje. Nu ben ik niet zo trots op deze foto, maar ik had net een heerlijke droom gehad. Ik droomde dat ik samen met Sheba lag te slapen. Ik lag heerlijk tegen haar zalige kontje aan en toen werd ik wakker . . .
Wat een tegenvaller, zeg!! Ik ben gelijk maar opgestaan, al is nog duidelijk te zien dat ik nog niet helemaal wakker was.
Ik zou het zo graag anders willen zien. Ik zou zo graag vriendjes willen zijn me jou, Scary. Samen ravotten, samen tegen Mikey samenspannen, samen hapklare vliegende brokken peuzelen, als jij ze voor mij vangt. Samen kriebels halen bij de tweepotige kriebelaar. Samen met een balletje spelen.
Noem maar op, ik wil wel alles met jou samen doen.
Ik hoop dat als jij deze brief leest en deze foto’s ziet, dat jij in ziet dat wij hele gewone en lieve beesten zijn en dat jij je hier thuis gaat voelen.
Skreewert.
Zou dit helpen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten