Irritant rot ventjuh

“We krijgen zeker slecht weer?” zei de baas vanmorgen.

Ik hoop het niet, maar als het op het gedrag van Skreewert slaat, dan zal het een beste storm worden. Wat was dat ventjuh irritant vanmorgen, zeg.

We kwamen vanmorgen beneden en gelijk begon de ellende al. Skreewert deed niks anders dan heen en weer rennen. Ik werd compleet gestoord in mijn ochtendritme. Ik loop altijd even door mijn luikje naar buiten. Even de tuin in om mijn hoognodige behoefte even te lossen. Daarna snuffel ik nog even wat en dan snel weer naar binnen, want dan is de baas bijna klaar met zijn rituelen en krijg ik mijn eerste snack van de dag.

Zit ik braaf op mijn snack te wachten, loopt die lummel keihard tegen mij aan. Zo wijs als ik ben, reageer ik er niet op. Ik wil eerst mijn snack hebben. Maar lang kon ik het niet volhouden. Omdat ik niet reageerde, begon Skreewert mij te meppen. Net op het moment dat ik in wil grijpen, hoor ik keihard de naam Skreewert gebruld worden door de baas. Skreewert schrok zich een vlooienmars en rende er vandoor.

Met lieve oogjes keek ik de baas aan en ik krijg mijn lekkere snack.

Daarna verhuis ik altijd naar mijn heerlijke kussen op de bank. Daar geniet ik na van de snack en kan ik rustig aan de dag beginnen. Vanaf mijn heerlijke kussen, kan ik ook Skreewert goed in de gaten houden. Die lummel is altijd wat druk in de ochtend. Hij probeert altijd de bodem uit zijn toilet te krabbelen, rent wat heen en weer en speelt met zijn hangspeeltje. Niets om mij zorgen over te maken.

Maar vanmorgen . . .

Vanmorgen was het echt een ramp. Hij leek wel een kleine kitten in een porseleinkast. Hij was met alles veel fanatieker. Hij was zelfs zo erg, dat de baas zich verschillende keren afvroeg wat voor weer we zouden krijgen. Ik vraag me af hoe hij dat aan Skreewert kan zien. Ik kijk buiten wel wat voor weer het is.

Alsof Skreewert achterna werd gezeten door een bulldog, sprong hij op de bank en wilde zo doorspurten naar Scary, die nog steeds achter de bank ligt. Dat kon ik echt niet goed vinden en met een flinke sprong stond ik bij Skreewert. Ik gaf een flinke blaf en Skreewert rende weg. Ik ben nog een paar meter achter hem aangerend. Daarna ben ik weer op mijn heerlijke kussen gaan liggen, wetende dat Skreewert zich nu wel rustig houd.

Was dat maar waar . . .

Het duurde nog geen halve minuut, of Skreewert sprong weer op de bank. Nu werd ik echt boos. Niet alleen omdat hij weer Scary over wilt halen om samen met hem mij te gaan plagen, maar vooral omdat mijn heerlijke ochtendritueel geheel verstoord werd.

Ik begin gelijk te grommen en te grauwen naar Skreewert. Skreewert staat gelijk stil en kijkt mij met grote ogen aan. Ik sta op en blaf een keer naar hem. En het was niet zomaar een blaf, De blaf kwam helemaal vanuit het puntje van mijn staart.

Wat was ik die druktemaker zat.

Skreewert rende weer weg en ik rende achter hem aan. Toen Skreewert stopte met rennen, gaf ik weer een ferme blaf en dan begon hij weer te rennen. Zo heb ik hem door de keuken, de badkamer en de huiskamer heen gejaagd. Helaas sprong hij op de tafel, anders had ik een hap in zijn staart gegeven.

Ik keek de baas even aan en hij stak zijn duim op. Ik weet niet echt wat het betekend, maar ik weet dat hij niet boos op mij is. Voldaan, en vol vertrouwen spring ik weer op de bank. Ik leg mijn heerlijke kussen goed en ga er weer op liggen.

Zou ik nu dan eindelijk van mijn ochtendrust kunnen genieten?

Het duurde niet lang voor Skreewert weer op de bank sprong. Hij had wel wat geleerd, want hij deed nu heel rustig. Ik vond het dan ook niet nodig om te reageren. Ik hoorde dat Skreewert dichterbij kwam. Hij mag dan wel heel zachtjes kunnen lopen, maar ik ben nog lang niet doof. Ik voel hoe Skreewert aan mijn rug begint te snuffelen. Ik til mijn kop eens op om te kijken wat hij van plan is. Skreewert snuffelt onverstoorbaar door en ik leg mijn kop weer neer. Hij zal nu niks meer uitvreten, dat ettertje.

Maar mijn kop ligt nog geen tien seconden op het kussen en ik krijg een paar keiharde meppen van Skreewert op mijn kop. Nijdig spring ik overeind en geef nu drie knoertharde blaffen. En wat denk je? Blijft die lummel gewoon staan. Hij schrikt niet eens. Dus begin ik met grommen en grauwen en dat heeft effect. Skreewert gaat weg.

De rust is weer gekeerd. Ik kan weer luieren op mijn kussen die op de bank ligt, De baas kan weer verder met wat aan het doen is en hoeft ons niet meer in de gaten te houden. Skreewert gaat op mijn bankie liggen.

Ik hoorde buien iets, dus moest ik even gaan kijken. Kom ik weer binnen, er was niks aan de hand buiten, ligt die lummel op mijn kussen op de bank. Wat een lef!!

Ik spring op de bank en kijk Skreewert diep in de ogen. Wat denk je wat die lummel doet? Blazen!! Hij blaast tegen mij. Hier moet ik korte metten mee maken en ga gewoon op mijn kussen liggen. Nou ja, gewoon . . .

Ik laat me omdonderen op het kussen en kom bovenop Skreewert terecht. Hij weet niet hoe vlug hij onder mij vandaan moet komen en rent weg. Hij springt op tafel, draait zich om gaat mij aan zitten staren.

Je hebt mooi pech, Skreewert. Het is mijn kussen. En je mag er best wel eens op liggen, maar als ik er op wil, dan ga jij weg. Van dit heerlijke plekje laat ik mij niet wegjagen door jou!!

PS. Nu ga ik Skreewert van mijn bankie afjagen. Gewoon omdat ik daar zin in heb!