Echt, hoor. Wat heb je nu aan een kat die alleen maar verstoppertje speelt? Niks, toch? En er zijn juist zoveel leuke spelletjes om samen te spelen. Ik weet er genoeg te bedenken. De favoriet zou toch wel Mikey plagen zijn. Dat blijft toch wel een leuke hobby van me.
Gisteravond zag ik Mikey op zijn bankje zitten en ben ik naar hem toegelopen. Ik weet dat hij me wel zag aankomen, maar hij draaide die kop van hem niet om. Hij bleef stoïcijns zitten zoals hij zat. Met mijn snuit ging ik naar een oor van Mikey en deed net of ik daar even aan wilde ruiken. Of dat ik wat in zijn oor wilde fluisteren. Maar dat deed ik niet . . .
Ik begon heel hard in zijn oor te kwelen. Zo hard had ik nog nooit geblèrd tegen Mikey. Ik wilde Mikey daarmee laten schrikken, maar er bewoog nog geen haartje aan hem. Het enige wat er gebeurde is dat Mikey heel langzaam om viel. En daar lag ‘meneer’ languit op zijn bankje. En ook nu keek hij niet eens om naar mij.
Maar daar wil ik het nu verder niet over hebben, ik zou een update schrijven.
Het was gisteravond flink hommeles hier. En eindelijk heb ik er eens geen schuld aan. Ik ging alleen maar kijken hoe het met Scary was. Ik liep rustig en behoedzaam naar het verstopplekje van Scary en keek om het hoekje. Ik trok gelijk mijn kop weer terug en ging weer voorzichtig kijken, want ik kon mijn ogen niet geloven.
Het verstopplekje was leeg!!
Scary was weg!?!?
Ik keek om en zag Scary voor de kast lopen. Nou ja, niet echt lopen, het leek meer op kruipen. Ik was zo blij dat Scary nu tevoorschijn durfde te komen, dat ik spontaan op hem afrende om te babbelen met hem. Scary hoorde mij, blies een keer naar me en nam de kuierlatten, wat dat ook moge zijn, en verdween de badkamer in. Ik rende achter hem aan om hem te vertellen dat ik hem niet wil plagen. Dat wij, soortgenoten, samen moet werken hier. Samen Mikey plagen, samen kriebels halen bij het tweepotig ongedierte, samen eten, samen slapen.
Maar ja, Scary begreep me helemaal verkeerd en rende de badkamer weer uit. Hij rende nu de keuken in en verstopte zich achter de wasmachine.
Dit is een veel betere plek om te verstoppen. Vooral omdat er ruimte genoeg is voor mij om bij Scary te gaan zitten. Dan kunnen we ongestoord babbelen en kan ik de huisregels aan Scary uitleggen.
Maar helaas, Scary begint al te meppen voor ik mijn lief bekkie open kan doen. En dan kan ik twee dingen doen. Ik kan terugmeppen, maar ik kan me ook discreet terugtrekken. Meestal kies ik voor het laatste, want ik wil Scary niet banger maken dan dat hij al is.
Ik weet wel wat jullie denken. Jullie denken dat ik bang voor Scary ben. Nou . . . dat ben ik mooi niet. Ik ben niet eens bang voor Mikey en die is véél groter dan Scary.
Ik vind Scary gewoon leuk.
Toen we gisteravond naar bed gingen, ik moet nog steeds gedwongen mee, zat Scary nog steeds achter de wasmachine. Ik was nog een paar keer voorzichtig wezen kijken en liet hem verder met rust. Morgen, als Scary weer tot rust is, ga ik weer een poging wagen.
Maar helaas, vanmorgen zat Scary niet meer achter de wasmachine. Hij was weer terug in zijn kleine verstopplekje.
Misschien gaat Scary vandaag wel weer aan de wandel. En weer zal ik hem volgen, want ik moet wel alles in de gaten houden als ‘baas’ zijnde.
Hopelijk kan ik jullie de volgende keer vertellen dat we dikke maatjes zijn, dat Scary hier gewoon door het huis heen loopt en dat hij hapklare vliegende brokken voor me haalt, want die zou ik heel graag een keer willen proeven. Die lijken mij zóóó lekker . . .
Tot schrijfs!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten