Ik had een droom . . .

Schoongeboend stap ik mijn verschoonde bed. Ik trek het dekbed tot over mijn oren en val in een rustige, diepe slaap.

Al snel wandelt mijn allereerste vriendinnetje mijn droom binnen. Ze kwam naast me in bed liggen en was het zelfde gekleed als ik. Alhoewel, ik had mijn Adamskostuum aan en zij had het  kostuum van Eva aan. We keken elkaar aan en zeiden welterusten tegen elkaar. We gingen met onze ruggen tegen elkaar aanliggen en vielen in slaap.

Vreemd, want zo hebben we nooit gelegen.

Waarom zou ik in een droom dan wel zo gaan liggen?

Ik word wakker en voel met een hand achter mij. Ze ligt er nog steeds, net zo gekleed als dat we gingen slapen. Het voelde goed, het voelde fijn om bij haar te zijn. Ik genoot van haar aanwezigheid en wilde mij omdraaien, zodat ik naar haar kon kijken. Kijken hoe ze lag te slapen. Kijken hoe haar lichaam na al die jaren er uit ziet.

Ik weet wel hoe ze er uit ziet. Een paar maanden kwam ik haar, na jaren niet gezien te hebben, weer tegen. Ze was veranderd van een meisje wat een figuur had als een fotomodel, naar een jongere zuster van Ma Flodder. Alleen de sigaar ontbrak.

Ik schrik. Niet mijn eerste vriendinnetje ligt naast mij in bed, maar één van de ‘latere’ vriendinnetjes. Een vriendinnetje waar ik nooit een bed mee gedeeld heb. Een vriendinnetje die ik nog nooit in het kostuum van Eva gezien had.

Ik til het dekbed op om te kijken of het kostuum van Eva haar als gegoten zit. Maar zij lag daar niet in een kostuum van Eva, maar in een kostuum van een non.

Ooit had ik een vriendinnetje dat zeer gelovig was. De verkering duurde niet lang, een paar maanden maar. In die korte tijd begon zij al over trouwen en kinderen. Ik stond toen niet bepaald te popelen voor beide, maar vond het pas te erg worden toen ze ook over de wekelijkse kerkbezoeken begon.

Ik draai me weer terug en schuif wat op, zodat ik haar niet meer raak. Na nog even geslapen te hebben, voel ik nogmaals heel voorzichtig achter mij. Het bed was leeg naast me. De non was verdwenen. Helaas was niet het vriendinnetje in het Evakostuum terug.

Nu ik toch wakker was, kon ik net zo goed mijn bed uit gaan om een bezoek aan het toilet te brengen, één van de kwalen van ouder worden.

Beneden zitten het vriendinnetje in het Evakostuum en het vriendinnetje met het nonnenmaatpak aan de eettafel. Ze discussiëren druk gebarend. Waarover ze discussiëren kan ik niet horen, maar kan wel raden waar het over gaat. Volgens mij gaat het om de kledingkeuze van vriendinnetje in het kostuum van Eva.

Ondanks dat vriendinnetje in Evakostuum haar omvang verviervoudigd heeft, zie ik haar nog altijd liever dan een slanke vrouw in een nonnenmaatpak. Ik kan er niks aan doen, misschien ben ik wel een oude, geile gek.

Ik blijf kijken naar het vriendinnetje in het Evakostuum. Ik zie alles bewegen als zij drukgebarend de vrouw in de nonnenmaatpak iets duidelijk wilt maken. Wulps bewegen haar borsten heen en weer. Net als alles wat er onder bungelt. Nu valt het me ook op dat haar billen over de rand van de stoel hangen. Haar kuiten raken bijna de grond.

Ik kijk vlug weer iets hoger, ik hou niet zo van hangende kuiten. Het valt me nu op dat haar vierde onderkin bijna tussen haar borsten hangt.

Oké, misschien is alles ietwat overdreven, maar zij lijkt niets meer op mijn vriendinnetje van jaren terug.

Ik wend mij af en zie mezelf in de spiegel.

Ik kijk naar mezelf en denk . . .

“Je mag er nog best zijn, oude geile gek.”