Trouwen

Soms lees je een blog en denk je . . .

Vanmorgen las ik er eentje waardoor ik even terug in de tijd werd geslingerd.

Het begon ongeveer zo . . .

“Hoelang wonen jullie nu al samen?”

“Dat zal een jaartje of tien zijn. Hoezo?”

“Wordt het dan niet eens tijd om te gaan trouwen?”

Stom verbaasd keek ik die persoon aan en vroeg of hij wel goed bij zijn hoofd was.

Ik heb nooit zo in het ‘instituut’ trouwen geloofd. Let wel, ik heb er niks op tegen als mensen gaan trouwen, ik neem aan dat het hun vrijwillige keuze is. Maar moet iemand trouwen om aan de ander te bewijzen dat hij/zij van de ander houdt? Volgens mij zijn daar veel leukere dingen voor te bedenken. Die doorgaans nog goedkoper zijn ook.

Als iemand gaat trouwen, word al vaak door de familie, vrienden en kennissen verwacht dat het een gigantische dag gaat worden voor hun. Met hun bedoel ik niet het trouwpaar, maar al die figuren die er zo graag bij willen zijn.

Die ‘hun’ verwachten dat er op een mooie trouwlocatie wordt getrouwd. Een romantisch kasteeltje, ofzo.

Die ‘hun’ verwachten een mooie receptie, waar voldoende eten en -vooral- drank is.

Die ‘hun’ verwachten ‘’s avonds een heel groot feest. Compleet met live muziek, hapjes en -natuurlijk- drank.

Maar dan de realiteit . . .

Het bruidspaar is zo met de dag bezig, dat ze achteraf op foto’s pas zien hoe hun dag was. Vrijwel alles gaat langs ze heen. Niet alleen omdat ze genieten van de trouwdag, maar ook omdat oom Piet en neef Klaas komen en die kunnen niet zo goed met elkaar overweg.

Een aantal personen vinden het nodig om bij de eerste de beste gelegenheid gelijk aan de drank te gaan en alleen daar nog mee kunnen stoppen als ze in coma beland zijn. Aan het einde van de avond zijn ze zo bezopen, dat zij de volgende dag nog minder weten van de trouwdag, dan het bruidspaar zelf. En maar zeggen dat het een geslaagd feest was. Natuurlijk, want er was drank genoeg.

Ik heb zelfs meegemaakt dat mensen een hotel eisten. Ze woonden ver en anders zouden ze aan het eind van de avond nog dat hele eind terug moeten rijden en dan zou hij niet een biertje kunnen drinken. En het bruidspaar heeft een hotel geboekt voor die mensen . . . en nog betaald ook.

Ik heb hele vechtpartijen gezien op bruiloftsfeesten. De grootste oorzaak was drank. Maar soms ook omdat er toevallig op die dag een familievete uitgevochten moest worden. Oké, die worden ook pas uitgevochten na de nodige drank, want zonder drank durven ze niet.

Ik heb zelfs gezien dat een bruidspaar ruzie kregen op hun trouwdag. De bruidegom had veel te veel gezopen en was aan het flirten geraakt met het jongere zusje van de bruid, zijn kersverse vrouw.

En dan die trouwbelofte . . . “in voor- en tegenspoed”.

Als het ook maar even tegenzit, word de scheiding al ingezet. Met alle nare dingen van dien.

Nee, dank je.

Als ik zo naar de realiteit kijk, laat mij dan maar gewoon samenwonen. Van het geld dat we uitgespaard hebben voor een trouwpartij met bruiloftsfeest, zijn we heel vaak op vakantie geweest.

Mijn (ex)vriendin en ik hadden elkaar wel een belofte gedaan: Wij trouwen niet. Met als uitzondering dat als zij in verwachting zou raken, we zouden gaan kijken of trouwen niet goedkoper was. En dan bedoel ik trouwen op maandagmorgen, als het gratis is, en dan gelijk met vakantie en dan vanaf daar een kaartje sturen met: “Wij zijn getrouwd. Lekker puh!”

We hadden de dingen wel goed geregeld. Zo hadden we een samenlevingscontract en een testament. Ook de andere, doorgaans dagelijkse dingen, hadden we goed geregeld.

En toen kwam de dag dat mijn (ex)vriendin vertelde dat ze verliefd op een ander was geworden. Om een heel lang verhaal erg kort te houden . . .

Ik was haar getuige toen zij met hem ging trouwen en ze heeft af en toe gewenst dat hij en ik niet zo goed met elkaar konden opschieten.

Maar wij hadden geen last van een dure scheiding. Een samenlevingscontract kan je heel simpel opzeggen door een briefje naar de ander te sturen dat je er vanaf wilt. Als de ander een soortgelijk briefje terugstuurt, is alles geregeld.

Dat mensen voor elkaar kiezen en dat willen bevestigen door met elkaar te trouwen, vind ik alleen maar prachtig. Zolang ze er maar op hun trouwdag er voor zorgen dat het 100% hun dag is. Als dat zonder een feest is en alleen maar even naar stadhuis, dan is dat hun keuze die ik alleen maar kan respecteren.

En het scheelt mij weer een nieuwe spijkerbroek kopen . . .