Welkom?

Welkom bij Red Light District Amsterdam.

Om maar gelijk bepaalde personen uit een droom te helpen, en hun broek gesloten te houden, dit is geen blog over de Rosse Buurt van Amsterdam. Op deze blog zullen ook geen naaktfoto's te vinden zijn. De naam Red Light District is gekozen omdat ik daar in de buurt gewoond heb en er zeer regelmatig te vinden was.

Op deze weblog schrijf ik verhaaltjes uit mijn leven. Zoals mijn, volgens anderen, hilarische telefoongesprekken, mijn wel bekende manier van reizen en mijn kijk op de wereld en het nieuws. En verhalen die in het werk zijn voorgekomen, want ook daar heb ik het een en ander meegemaakt.

Er zijn ook drie gastschrijvers:

Skreewert: Een zwart/witte kater en een dondersteen tot in het puntje van zijn staart.
Scary: Een grijs gemêleerde kater, erg bang, maar hij doet zijn best om dat te overwinnen.
Mikey: Een Jack Russell die denkt dat hij een hond is.
Hun verhalen zijn te lezen in “De Wereld Van Skreewert”.




donderdag 4 oktober 2012

Dierendag


Zoals het bovenstaande plaatje het al zegt is het voor mij elke dag een dierendag. Niet dat ik ze elke dag verwen. En dat doe ik vandaag ook niet. Ik verwen ze sowieso al niet, want verwende dieren zijn vervelende dieren.
Natuurlijk krijgen ze wel eens iets lekkers. Ik vind dat ze daar recht op hebben. Wij mensen nemen ook wel eens wat lekkers wat buiten het normale eetpatroon ligt, dus waarom een dier niet? Het dier heeft alleen het probleem dat ze het niet zelf kunnen pakken.

Het is altijd leuk om te zien hoe Skreewert zijn poten niet tracht te breken als ik wat lekkers voor Mikey pak. Skreewert lust alles wat voor Mikey is, alleen zijn er dingen bij, zoals hondenkluifjes, die te hard of te groot zijn. En toch krijgt hij die ook wel eens. Niet dat hij ze op eet, hij kluift er alleen even op. Zodra Mikey zijn kluifje dan op heeft, loopt hij naar Skreewert om daar het kluifje op te gaan peuzelen. Vaak vind Skreewert het goed, maar soms ook niet en gaat hij het kluifje verdedigen.

Het is geweldig om te zien hoe Mikey zijn kussen verdedigd tegen Skreewert. Soms word Skreewert meters weggejaagd door Mikey, compleet met luid geblaf. Andere keer gromt en grauwt Mikey een keer en is dat al afdoende. Maar tien minuten later liggen ze gezamenlijk op het kussen van Mikey (zie Mikey afgericht).

Grytsje wilde altijd graag eten wat ik ook had. Al snel mocht zij mijn bord schoonlikken na het avondeten. Skreewert wilde dat ook altijd, maar het merendeel lustte hij niet, of als het te lekker was, mocht hij niet in de buurt van het bord komen van Grytsje.
Maar Grytsje is er niet meer, dus kan Skreewert er altijd bij. Nog steeds lust hij het merendeel niet en als er nog iets op ligt wat hij niet lust, veegt hij het van het bord af. Zodra het op de grond valt, staat Mikey erbij om het op te peuzelen. Mikey staat er dan al op te wachten. Skreewert kijkt vanaf de tafel toe hoe Mikey het op eet. En als Mikey het op heeft en er mocht nog meer op het bord liggen, gaat Skreewert het spelletje opnieuw beginnen.

Mikey is de enige die door het kattenluik naar buiten gaat. Skreewert loopt vaak achter Mikey aan die kant op, maar hij durft zelf het kattenluikje niet door. Hij blijft dan bij het luikje wachten tot Mikey weer binnen komt. Zodra de snuit van Mikey onder het luikje door komt, begint Skreewert er op te meppen. Mikey trekt zijn snuitje iets terug en wacht dan even. Dan probeert hij het opnieuw en als Skreewert dan weer begint te meppen, gaat Mikey terug de tuin in en gaat zijn rondje door de tuin opnieuw maken.
Skreewert weet ook dat als Mikey dat gaat doen, het wel weer even kan duren voor hij weer terugkomt door het kattenluik en dan gaat Skreewert er doorgaans vandoor richting de kamer. Hij gaat dan in de vensterbank voor het raam naar Mikey zitten kijken.

Mikey slaapt ‘s nachts altijd in een kattenmandje naast mijn bed. En nu Skreewert mee naar boven moet ’s nachts omdat Scary dan even vrijelijk kan eten en naar de kattenbak kan gaan, is er een nieuw ritueel ontstaan.
Zodra ik in bed lig, dendert Skreewert over mij heen. Skreewert steekt diagonaal mijn bed over om op het nachtkastje te gaan zitten. Als hij dan met zijn voorpoten over de rand gaat hangen, kan hij net bij Mikey met zijn voorpootjes. En dan probeert hij Mikey zo vaak aan te tikken, dat Mikey verveeld zijn kop op tilt. Als Mikey dat doet, vind Skreewert het voldoende en gaat hij weg.

Dit soort dingen maakt het voor mij dat het elke dag een dierendag is. Daar heb ik geen speciale dag voor nodig. Een dag die door de commercie in het leven is geroepen. Winkeliers die spullen voor dieren verkopen varen er wel bij. Asiels vragen aandacht voor de daar huizende dieren en zouden graag willen dat elke Nederlander vandaag een dier kwam halen.
Zo goed is dat niet voor de dieren. Dieren krijgen dingen te eten die ze niet gewend zijn en dat kan weer maagklachten en braken opleveren. Of mensen nemen dieren in huis die ze niet weloverwogen in huis nemen en er eigenlijk weer vanaf willen als 4 oktober voorbij is.

Er is al leed genoeg in de dierenwereld. Behandel ze zoals altijd, geef ze wat extra liefde en een extra knuffel. Daar hebben ze vaak meer aan dan aan al die lekkere dingen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten