Gisteravond was het zover.
In een moment van onoplettendheid van mij, zag ik Scary opeens door de huiskamer lopen. Heel sneaky was hij achter de bank vandaan gekomen. Scary sloop richting onze kattentoilet. Schichtig om zich heen kijkend, alsof hij hier aangevallen zou kunnen worden.
Nou . . . daar hoeft hij zich geen zorgen om te maken. Ik heb Mikey zo goed afgericht, dat hij het niet doet. En als hij dat even vergeten mocht zijn, dan maak ik hem dat wel duidelijk. Of eigenlijk doen mijn pootjes dat.
Maar goed, ik zag Scary over de grond heen sluipen. Ik dacht dat hij op zoek was naar onze dinertafel en dacht dus dat hij verkeerd liep. Hij liep naar ons kattentoilet.
Zo vriendelijk als ik ben, wil ik Scary gaan vertellen dat hij op de tafel moet zijn om te eten. Onder de tafel is alleen maar ons toilet.
Ik sprong van mijn stoel af en liep naar Scary toe. Oké, ik liep wat onstuimig, maar ik was ook nog maar net wakker. Scary schrok er van en dook onze toiletruimte in en versperde de ingang. Vreemd, want hij hoeft helemaal niet bang te zijn dat ik hem daarheen zal volgen. Ik hoef niet te zien hoe hij poept en piest. Om van de geur nog maar te zwijgen . . .
Scary blies heel hard tegen mij en dat maakte mij verdrietig. Ik begon heel jammerlijk te janken, om aan Scary te laten zien dat dit niet mijn bedoeling was en dat hij er best wel weer uit onze toiletruimte mocht komen. Zodat ik hem flink op zijn mieter kan geven omdat hij het lef had om achter de bank vandaan te komen als ik lekker lig te slapen.
Opeens hoor ik die reusachtige tweepoter achter mij mijn naam roepen. Alsof ik tijd heb om daar op te reageren. Snapt hij dan niet dat ik even druk met Scary bezig was? Schijnbaar niet, want opeens voel ik zijn hand op mijn lieftallig bipsje. Hij pakte mij niet beet, maar raakte mij wel aan. En daar schrok ik heel erg van. Alle vier mijn poten kwamen helemaal vrij van de grond en ik rende weg zodra mijn pootjes de grond weer raakten. Daar schrok Scary natuurlijk weer van en rende onze toiletruimte uit, richting de keuken.
En laat ik nu net van plan zijn geweest om daar dekking te zoeken voor die tweepotige onruststoker.
Omdat ik nu Scary toch in de keuken tegenkwam, kon ik hem gelijk vertellen dat hij fout bezig was en achter de bank had moeten blijven. Uiteraard spreek ik ook met gebarentaal . . .
Voor ik er erg in heb, voel ik de reusachtige kolenschop van die tweepoter mijn lieftallige bips tegen de grond aan duwen.
Scary vlucht weg en ik kan hem niet eens tegenhouden, want ik word zelf al tegengehouden. Heel gemeen van die tweepotige krachtpatser.
Opeens voel ik dat ik in mijn nekvel word gepakt en zo word ik opgetild. Ik weet al wat er gaat komen. Er zijn twee keuzes. De eerste is een enorme pak rammel en de tweede is dat ik op de trap gezet word en de deur weer dicht gaat. Dan kan ik alleen maar door het raam naar binnenkijken. Toch ga ik voor de tweede keuze, want na een pak rammel, voel ik mij nog al ‘rammelig’. Het is dan net of al mijn botten los door mijn leef heen liggen. Het voelt helemaal niet prettig.
Gelukkig werd het de tweede optie en kon ik alleen nog maar naar binnenkijken. En jammerlijk krijsen dat ik weer naar binnen wil en dat ik het nóóóóit meer zal doen. Maar wat doet dat tweepotig ongeval? Hij gaat Scary troosten!
Dat vindt ik heel gemeen, want ik was degene die zo geschrokken was. De tweepotige vogelverschrikker, eigenlijk een kattenverschrikker, liet mij vreselijk schrikken toen ik voor onze kattentoilet stond. Niet Scary, die liet hij niet schrikken. En dan gaat hij toch Scary troosten. Dat is zó gemeen!!
Na een korte tijd mocht ik weer naar binnen en werd ik ook nog een beetje getroost door het tweepotig troostventjuh.
En als grootste beloning werd er kauwstickjes van Mikey uitgedeeld. Mikey krijgt een hele en sinds Scary hier woont, moet ik de mijne weer delen. Maar ik klaag niet, want het is te lekker. En Scary vind het ook lekker, want ik hoor hem achter de bank vandaan flink smakken. En hij heeft het nog vlugger op dan mij.
Nu maar hopen dat Scary zijn lesje geleerd heeft en nooit meer achter de bank vandaan durft te komen. Of eigenlijk . . . hoop ik dat hij niet zijn lesje geleerd heeft, want dan kan ik Scary nog op mijn lieve manier duidelijk maken dat hij fout bezig is.
Het enige nadeel is die tweepotige reus die zich overal mee moet bemoeien . . .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten