Welkom?

Welkom bij Red Light District Amsterdam.

Om maar gelijk bepaalde personen uit een droom te helpen, en hun broek gesloten te houden, dit is geen blog over de Rosse Buurt van Amsterdam. Op deze blog zullen ook geen naaktfoto's te vinden zijn. De naam Red Light District is gekozen omdat ik daar in de buurt gewoond heb en er zeer regelmatig te vinden was.

Op deze weblog schrijf ik verhaaltjes uit mijn leven. Zoals mijn, volgens anderen, hilarische telefoongesprekken, mijn wel bekende manier van reizen en mijn kijk op de wereld en het nieuws. En verhalen die in het werk zijn voorgekomen, want ook daar heb ik het een en ander meegemaakt.

Er zijn ook drie gastschrijvers:

Skreewert: Een zwart/witte kater en een dondersteen tot in het puntje van zijn staart.
Scary: Een grijs gemêleerde kater, erg bang, maar hij doet zijn best om dat te overwinnen.
Mikey: Een Jack Russell die denkt dat hij een hond is.
Hun verhalen zijn te lezen in “De Wereld Van Skreewert”.




dinsdag 27 november 2012

Mag ik u wat vragen?


“Mag ik u wat vragen?”
De stem aan de andere kant van de telefoonlijn was van een man. Hij had zich niet eens voorgesteld, maar stelde gelijk die vraag.
“Wonderbaarlijk.” zei ik zo verheugd mogelijk.
Even was het stil aan de andere kant van de lijn . . .
“Hoezo wonderbaarlijk?”
“Het is wonderbaarlijk dat iemand mij belt, hem vaker dan twee keer over laat gaan en dat ik dan nog een mens aan de telefoon krijg. Dat is lang geleden.”
“Hier snap ik niks van.”
“Dat hoeft ook niet. Maar ik vind het heerlijk om eens met een echt mens te spreken in plaats van tegen een spraakcomputer die mij verteld dat er nog tig wachtenden voor mij zijn, terwijl het bedrijf mij belt.”
“Een bedrijf belt u en dan zegt een computer dat er nog wachtenden voor zijn?”
“Ja. Bizar, hè?”
“Heel vreemd. Ik heb dat nog nooit meegemaakt.”
“Als ik elke keer de telefoon op zou nemen, zou ik het vrijwel dagelijks horen.”
“Misschien moet u zich eens in schrijven bij het bel-me-niet-register.”
“Daar sta ik al vanaf dag één ingeschreven. En ik kan u verzekeren dat het aantal telefoontjes niet veel minder is geworden.”
“Dus dat werkt ook niet echt.”
“Bij anderen misschien wel, maar niet bij mij. Maar dat geeft niet, zo kan ik soms nog leuke gesprekken hebben met mensen, al vinden zij het vaak wat minder geslaagd. Maar u had een vraag?”
“Ja, dat klopt. Ik zou graag weten of u nog een paar banden voor mijn auto had liggen.”
“Nee, dat heb ik niet. De enige banden die ik heb zitten onder mijn auto, of achter in de kofferruimte. En dan heb ik nog een aanhanger met twee banden en een reservewiel.”
Dit antwoord had de man niet verwacht en het duurde ook even voor hij door had dat hij een verkeerd nummer had ingetoetst.
“Ik spreek niet met ***** van garage *****?”
“Nee. Ik heb geen garagebedrijf. Ik kom er wel zo af en toe eens, want ik heb wel een auto.”
“Sorry dat ik u stoorde. Ik denk dat ik het nog maar eens ga proberen en dan wel het goede nummer intoets.”
“Succes! En wie weet spreken wij elkaar straks weer. Zullen we dan een praatje over het weer beginnen?”
Lachend verbrak de man de verbinding.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten