Stil op mijn stoel, lekker in het zonnetje, zit ik te mijmeren over het afgelopen jaar.
Over dingen die ik gedaan heb, zoals het verbouwen in mijn huis. Ik heb best wel het één en ander gedaan, maar zou best wel meer hebben willen doen. Helaas is dat niet altijd mogelijk. Ook hier is de recessie toegeslagen en ook mijn lichaam heeft steeds meer tijd nodig om te herstellen van zware inspanningen.
Ik ben ‘verhuisd’ van de voorkant van mijn huis naar de achterkant en zit nu heerlijk in een echte huiskamer en huis niet meer in een hokje.
Op zolder is een nieuw dakraam geplaatst. Nu zit er een dakraam in met dubbel glas en niet zo’n slap plastic geval.
Er zitten trapleuningen aan de muur. Ik had ze nooit gemist, maar nu ze er zijn, vind ik ze toch wel handig.
Er zijn nieuwe daklijsten geplaatst. Ik keek erg vreemd op toen er tijdens een storm een stuk oude daklijst langs kwam waaien.
Maar ik heb ook anderen geholpen. van allerlei klusjes tot echt verbouwen aan toe.
En ik heb zo af en toe een meubelstuk gemaakt voor iemand. Moet dat ook eens voor mezelf gaan doen, want wil mijn pc wel eens van de aangepaste kamersteiger af hebben en op een echt, zelfgemaakte, bureau hebben.
Over de gezondheid heb ik verder niet zoveel te klagen gehad dit jaar. Mijn suiker is vrij stabiel en af en toe stuitert mijn cholesterol, maar dat mag geen naam hebben. Wat wel wat vervelender is dat steeds meer gewrichten kuren gaan vertonen. Vooral de bijbehorende pijn is wat minder.
Maar ach . . . Ik pas me wel weer aan.
Ik mis mijn geliefde Broncootje en de Oude Dame wel, maar ik heb er een schat voor terug gekregen. Madam ‘Tiz is geweldig. Ze is klein, maar pittig en ook verbazend ruim te noemen.
Maar ik had liever op een andere manier afscheid genomen van de twee ‘oudjes’.
Ook mijmer ik tussendoor over het komende jaar.
De gezondheid van mijn vader is niet echt denderend. Het zou mij niet verbazen als hij dit jaar zijn laatste oud en nieuw viert. Hij wordt in maart 84, een zeer respectabele leeftijd. Ik merk wel dat het veel energie van mij vergt. En ook veel tijd. Ik probeer elke maand een paar dagen bij mijn ouders te zijn. Gewoon om er te zijn, maar ook om een paar klusjes te doen die mijn vader vroeger makkelijk zelf kon.
De verbouwing zal er een beetje bij inschieten, al wil ik volgend jaar wel de overloop aanpakken. Ik merk dat als ik de deur van de trap open doe, er een flinke golf koude lucht binnen komt. Dat is ook niet zo gek als boven niets geïsoleerd is. Dus de overloop moet geïsoleerd worden en de deuren voor de slaapkamers moeten ook geplaatst worden. Dan zal de koude golf minder worden.
Ik wil ook, maar dat had ik net al gemeld, een bureau voor mezelf maken. Maar ik moet ook nog de frontjes voor de kast en radiatorombouw maken.
Maar veel grote dingen zullen de komende jaar er niet zijn. Gewoon omdat het financieel niet haalbaar is, maar ook lichamelijk moet ik iets vaker een pas op de plaats maken.
Al met al heb ik niet eens zo een slecht jaar gehad.
En zoals ik het nu kan overzien, zal het volgend jaar financieel zwaar worden, maar ik zal niet klagen. Ik voel me gelukkig hier. Nee, dat zeg ik verkeerd: Ik ben gelukkig hier.
En nu ga ik mijn boekje weer eens pakken en verder lezen . . .
Het is een echte aanrader. Niet geweldig geschreven, maar wel erg komisch en eigenlijk hilarisch om te lezen hoe wij, Nederlanders, zijn . . .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten