Welkom?

Welkom bij Red Light District Amsterdam.

Om maar gelijk bepaalde personen uit een droom te helpen, en hun broek gesloten te houden, dit is geen blog over de Rosse Buurt van Amsterdam. Op deze blog zullen ook geen naaktfoto's te vinden zijn. De naam Red Light District is gekozen omdat ik daar in de buurt gewoond heb en er zeer regelmatig te vinden was.

Op deze weblog schrijf ik verhaaltjes uit mijn leven. Zoals mijn, volgens anderen, hilarische telefoongesprekken, mijn wel bekende manier van reizen en mijn kijk op de wereld en het nieuws. En verhalen die in het werk zijn voorgekomen, want ook daar heb ik het een en ander meegemaakt.

Er zijn ook drie gastschrijvers:

Skreewert: Een zwart/witte kater en een dondersteen tot in het puntje van zijn staart.
Scary: Een grijs gemêleerde kater, erg bang, maar hij doet zijn best om dat te overwinnen.
Mikey: Een Jack Russell die denkt dat hij een hond is.
Hun verhalen zijn te lezen in “De Wereld Van Skreewert”.




zaterdag 29 december 2012

Snelheid in Nederland


Ruim dertig jaar geleden heb ik mijn rijbewijs gehaald. Toen was het nog heel simpel. In de bebouwde kom mocht je maar 50 kilometer rijden, op de provinciale wegen mocht je 80 kilometer rijden en op de snelwegen mocht je 100 kilometer rijden.
Niet dat iedereen zich daar aan hield, maar er was nauwelijks controle op hoe hard iemand reed. Geen camera’s langs de weg, geen laserguns, geen onopvallende videoauto’s en al helemaal geen programma over de gebruiker van de weg.
Maar toen begonnen ze te rotzooien met de snelheden . . .

Opeens waren er 30 kilometer zones. Woonwijken waar je niet meer harder dan die 30 kilometer mocht rijden. Je had het gevoel dat een slak je voorbij ging.
De snelheid op sommige snelwegen werd opgeschroefd naar de 120 kilometer.
Gelijktijdig werd er op andere delen van de snelweg de snelheid terug geschroefd naar 80 kilometer.
Met borden werd aangegeven hoe hard je daar mocht rijden. Zelfs op de vangrail werden kleine bordjes geplaatst, zodat elke automobilist wist hoe hard hij daar mocht.
En de camera’s, die eerst alleen bij stoplichten stonden, groeiden als paddenstoelen uit de grond. Op de meest vreemde plekken stond er opeens een camerakastje langs de weg. Sommigen zaten ook werkelijk een camera is, anderen waren gewoon leeg.

De laatste paar jaren word er nog meer met de snelheden op de Nederlandse wegen gerommeld. Als proef mocht er op een paar plekken 130 kilometer worden gereden. Dat is nu dan omgezet naar standaard 130 kilometer, tenzij anders word aangegeven.


Dat klinkt best wel duidelijk, toch . . . ?
Het is alleen zo jammer dat er jaren geleden in Nederland van die ‘onderbordjes’ zijn uitgevonden. Soms vind je er meerdere onder één verkeersbord. Op andere vind je de meest vreemde teksten.


Maar door die onderbordjes konden ze meer mogelijkheden met de snelheden doen.
Nu kan je op sommige snelwegen van 19.00 uur tot en met 6.00 uur 130 kilometer rijden. Op de andere tijden, dus van 6.00 uur tot en met 19.00 uur mag je maar 120 kilometer rijden. Soms zelfs maar 100 kilometer. Of nog erger, dan mag je er nog maar 80 kilometer rijden.
Op andere onderbordjes staat dat je de daarboven aangegeven snelheid alleen maar mag rijden als de spitsstrook dicht is. Of juist alleen wanneer de spitsstrook open is.

En dat allemaal voor onze veiligheid . . .
Nog even, want het gaat tenslotte om onze veiligheid, en ze verzinnen weer nieuwe onderbordjes. Om het allemaal nog veiliger te maken voor ons . . .


Maar eigenlijk heb ik medelijden met de nietsvermoedende toerist die met zijn autootje de Nederlandse grens over rijd en dan het welbekende verkeersbord langs de snelweg ziet staan. Het bord dat al jarenlang de snelheden op de wegen aangeeft. Maar nu er zoveel variabele snelheden op de Nederlandse wegen zijn, zal dat bord ook aangepast moeten worden.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten