Ergens voor eind maart stopt Messenger ermee. Microsoft haalt de stekker er uit. Mijn belevenissen heb ik van de week al eerder beschreven, maar het heeft dus een vervolg.
Elke ochtend babbel ik even met een vriendin via de Messenger. Tenminste, als ik thuis ben, want als ik weg ben, raak ik geen pc, of wat dan ook wat met internet heeft te maken, aan. Het zijn doorgaans geen wereldgesprekken, het is meer om elkaar even goedemorgen te wensen en zij vind het prettig omdat ik toch alleen woon en er zou wat kunnen gebeuren.
Die ‘controle’ vind ik heerlijk, want als er inderdaad wat is en ik kan niemand bereiken omdat ik ergens onder aan de trap in een coma lig, dan weet ik dat zij alles zou proberen om te achterhalen waarom ik niet antwoord.
Maar ja, dan stopt Messenger ermee en moet men over op het mindere Skype. Skype is voornamelijk gericht op bellen met elkaar en niet op het typen naar elkaar. En dat laatste doe ik toch het liefste. Het voordeel is dat je gewoon je dingen kan blijven doen. Als ik net even niet achter de pc zit en de ander heeft een vraag, dan typt die persoon dat gewoon naar mij toe en als ik de vraag zie, geef ik wel antwoord. Al kan dat soms uren later zijn. Dat is het grote voordeel van Messenger.
Enfin, ik ben dus noodgedwongen op Skype over gestapt. Ik vind het maar niks, maar terug gaan naar Messenger is ook niet meer mogelijk. Het is zelfs zo erg dat ik mijn Messenger op mijn laptop alleen kan opstarten onder de naam die ik ook gebruik bij Skype. Het is onmogelijk om nog met een andere account je op Messenger aan te melden.
Dat lukt dan weer wel als ik op Skype mij eerst aanmeld met een andere account, dan kan ik mij op mijn laptop ook aanmelden onder dat account aanmelden.
In het geheel niet handig, maar ja . . .
Maar nu heeft die vriendin problemen met Skype. Nu had ik dat wel verwacht, maar niet bij haar. Normaal gesproken heb ik dat soort dingen.
Zij kan zich niet meer aanmelden bij Skype. Zelfs Skype van pc verwijderen en opnieuw installeren helpt niet. Met geen enkele bedenkbare reden kan zij nog op Skype komen.
Gisteravond kreeg ik een e-mail van haar, dat zij mij niet kon vinden op Facebook. Het zou best wel eens kunnen, ik heb wel een account bij Facebook, maar ik doe er eigenlijk nooit wat mee. Ik heb mij ook meermalen afgevraagd waarom ik ooit een account bij Facebook had aangemaakt.
Nu weet ik het . . . Het is om met die vriendin toch onze ochtendbabbels te houden.
Maar wat is mijn wachtwoord van Facebook?
Ik ben er al zolang niet meer geweest, dat ik mijn wachtwoord vergeten ben. Gelukkig hebben ze daar iets op verzonnen en al snel had ik weer een werkend wachtwoord in mijn bezit. Toen heb ik haar opgezocht en uitgenodigd om mijn vriendin te worden. Toch wel gek om dat te vragen aan iemand die ik al een aantal jaren ken . . .
En vanmorgen konden we, na een paar dagen geen babbels te hebben uitgewisseld, weer eens ouderwets babbelen met elkaar.
Geweldig!! Als ze er ook een vergrootglas bij leveren.
Het schermpje om met elkaar te beppen bij Facebook is zo klein, dat ik met leesbril op, nog moeite heb om te lezen wat ik typ en wat zij heeft getypt.
En je kan dan ook helemaal niets anders meer doen op de pc. Zodra het scherm van Facebook onder in het beeldscherm in de blauwe balk is geparkeerd, krijg je geen waarschuwing als de ander iets getypt heeft. Geen vakje onderin dat oranje gaat knipperen. En om nu de hele tijd naar mijn Facebookpagina te kijken, is nu ook niet bepaald een mooi uitzicht. Na vijf minuten ken ik die pagina wel en begin mij dan al weer te vervelen.
Ik weet het niet, hoor . . .
Het is een mooie oplossing, maar ik heb liever mijn oude trouwe Messenger weer terug. Maar dat is onmogelijk, want ookal zou ik Skype van de pc mieteren en Messenger downloaden, dan nog is Messenger niet te gebruiken. Alle versies ven Messenger die men vanaf 1 januari download, is een ‘reparatiesetje’, niet een werkende Messenger.
Ik doe het er maar mee, hopende dat Microsoft zijn fout inziet en Messenger, in welke vorm dan ook, weer in ere hersteld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten