Boven

Die tweepotige slungel is weer eens bezig. Boven is hij bezig. Hij sloopt echt alles weg wat ik leuk vind. Mijn slaapplekje is helemaal verdwenen. Ik moet dus weer op zoek naar wat anders om lekker ongestoord te kunnen slapen. Dat tweepotig geval is helemaal gestoord bezig, hoor.

Maar er zitten ook wel leuke kanten aan . . .

Er is veel om te onderzoeken. Alles wat verplaatst is, of veranderd is, moet ik weer onderzoeken. Ik moet weten wat het is, waar het vandaan komt en wat ik er mee kan doen. Helaas moet dat altijd in de nachtelijke uren gebeuren, want overdag mag ik niet mee naar boven. Ik snap het niet, ik luister toch altijd goed als die tweepotige schreeuwlelijk mij roept? Oké, in de ochtend wil ik nog wel eens door het gebrul van die tweepotige brulaap heen slapen, maar daar kan ik niks aan doen. Moet hij maar niet zoveel veranderen overdag, zodat ik nachtelijke overuren moet maken.
Maar wat helemaal leuk is, is dat er een heel groot ding op wielen staat waar die tweepotige klauteraar op kan staan. En wat die tweepotige slaapkop niet weet, is dat Mikey ’s nachts nog wel eens aan de wandel wilt gaan. Eigenlijk moet Mikey van die tweepotige slaapkop in zijn mandje blijven, maar als die tweepotige zaagmachine eenmaal is begonnen met snurken, kan bijna niemand hem meer wakker krijgen. En soms loopt Mikey precies onder dat hele grote ding op wielen door. En toevallig zit ik er dan net op. Jullie kunnen wel raden wat er dan gaat gebeuren . . .

Ik duikel per ongeluk van dat ding op wielen af, pardoes boven op Mikey. Mikey schrikt zich een hondenkluifje en schiet er vandoor. Maar omdat die tweepotige rotzooimaker zijn troep laat liggen, geeft dat een hels kabaal. En dan is die tweepotige lummel wel wakker en brult hij ‘mand’ tegen Mikey en tegen mij begint hij een preek te houden dat er ’s nachts geslapen moet worden. Weet die tweepotige domkop nu nog niet dat ik een nachtdier ben?

 En door die tweepotige slopert is er nu een heel groot gat tussen de overloop en de slaapplek van dat tweepotig monster. En aan de andere kant, naar de andere slaapplek voor als er tweepotig visite blijft slapen, is al geen muur meer. Ik kan nu een hele lange aanloop nemen om heerlijk zacht te landen op de slaapplek van die tweepotige houtzagerij. En al doe ik nog zo zachtjes, ik maak echt geen lawaai, word dat tweepotig geval toch nog wel eens wakker en begint de preek weer. Ik zal toch eens een keer luisteren wat de tweepotige preekstoel verteld, dan zal ik het eens doorbrieven aan jullie.

Weet je wat ik erg gemeen vind? Overdag mag er boven wel lawaai gemaakt worden, ik hoor die tweepotige slungel aldoor en probeer dan maar eens wat nachtrust in te halen, maar ’s nachts, wanneer ik toch het meest wakker ben, mag er geen lawaai gemaakt worden. En overdag mag ik niet mee naar boven. Dat is heel gemeen toch?

Met Scary gaat het goed, al luistert hij steeds minder naar mijn wijze lessen en komt hij steeds verder achter de bank vandaan. Van de week lag hij zelfs naast de bank te slapen. Even overwoog ik om er op af te gaan, maar bedacht mij. Mikey lag op de bank en was erg wakker aan het doen en ik had geen zin om door hem platgewalst te worden. Maar toen die tweepotige baasspeler opstond en liep langs de bank. Scary schrok daar zo van dat hij gelijk weer achter de bank ging. En hij kwam er de rest van de dag niet meer vandaan.

En van de week beging Scary helemaal een fout. Vorige week was die tweepotige globetrotter en Mikey een weekje weg en moest ik de hele week boven blijven. Helaas was toen nog alles ‘normaal’ boven, dus viel er niks te ontdekken. Maar dit even terzijde. Scary had dus de hele benedenverdieping voor hem zelf en kon hij vrij rondlopen. Ik kon dat goed zien door de ruit in de deur. Maar afgelopen dinsdag ging de tweepotige boodschappenjongen voer halen voor Scary en mij. Dan hoef ik niet naar boven en mag ik gewoon beneden blijven. Scary dacht dat die tweepotige voerkoper weer weg was voor een week en dat ik boven zou zijn.

Scary kwam met veel lef zo achter de bank vandaan lopen. Hij had nooit verwacht dat ik er nog was en daar schrok hij zo van . . .
Bij thuiskomst van de tweepotige voerbakvuller was alles weer rustig. Alleen lag er nu in de huiskamer een hoogpolig tapijtje van kattenharen. Natuurlijk speel ik de onschuldige en kweel heel lief tegen die tweepotige slungel. Hert helpt wel, want ik krijg nooit een preek te horen. Wel gemopper dat wij onze troep niet opruimen. Maar daar is die tweepotige schoonmaker toch voor?