Erg verontrustend nieuws

 

Bij de Telegraaf.nl las ik het volgende bericht.
“Jongetje (5) schiet zijn zusje dood.”

 

 

Het zusje is doodgeschoten met een ‘kindergeweer’. Als ik het woord ‘kindergeweer’ lees, dan denk ik aan een geweer die plastic pijltjes af kan schieten. Ook die kunnen venijnig hard aankomen op bepaalde plekken, maar er iemand mee doden lijkt mij onmogelijk. Maar hier gaat het om een echt geweer dat speciaal voor kinderen gemaakt wordt. Hoe is het toch mogelijk dat een bedrijf met een zieke geest dit soort dingen kan, en mag, maken.

Het is soms al moeilijk om volwassenen correct met een pistool of geweer om te laten gaan, laat staan dat het bij kinderen lukt. Kinderen van vijf jaar hebben nog niet het logische verstand om beredeneert na te denken. Hier blijkt overduidelijk dat ook de ouders nog niet het verstand van een volwassene hebben en derhalve nog niet logisch kunnen beredeneren.
Kind + geweer = PANG-PANG!!

Vroeger hadden we klapperpistooltjes. Daar kon je onschuldig op elkaar richten en schieten. En dan kreeg je ruzie omdat de ander niet ‘dood’ neer wilde vallen. Hij zei dat hij niet geraakt was en jij zei dat hij wel geraakt was. Dat probleem is nu wel de wereld uit geholpen . . .

Wat ook een verontrustend bericht is . . .
“Nepsigaret verovert terrein onder kinderen.”

 



 

Sommige kinderen, die deze dingen kopen, zijn nog maar tien jaar oud.
Wat bezielt een winkelier dat hij die dingen aan kinderen verkoopt. De kinderen kan je het niet kwalijk nemen, zij zijn nog te jong om het goed te kunnen snappen, maar een winkelier zou toch moeten weten wat zo’n kind er mee gaat doen.
Als het aan mij ligt, mag hier ook heel snel een leeftijdsgrens aan verbonden worden.



Ik ben al zo’n kleine veertig jaar een roker. Ik kan mezelf wel een verstokte roker noemen, een verslaafde aan nicotine. En ik rook ook best wel veel, maar als ik ergens ben waar niet gerookt mag worden, dan rook ik ook niet. Het gebeurd maar zelden dat ik naar buiten loop om een peuk te gaan roken en al helemaal niet als ik de enige roker ben. In de zomer wil het dan nog wel eens gebeuren, dan zit men toch al vaak buiten, maar ik heb totaal geen zin om in de winter buiten te gaan blauwbekken om mijn shot nicotine te halen.

Vroeger had ik een collega die nog maar een ¾ long had. Zelfs buiten mocht je niet in zijn buurt roken, want daar had hij echt last van.
Bij mij is de regel dat hier gewoon in huis gerookt mag worden, al is het alleen maar in de huiskamer waar het mag. En als een niet-roker komt, dan past hij/zij zich maar aan, net zoals ik mij aanpas als ik bij een niet-roker op visite ben.
Maar als die collega kwam, rookte ik al een dag van te voren niet meer in mijn eigen huis. Zelfs in de winter zette ik de ramen open voor hij op visite kwam, om zoveel mogelijk de rook en de rooklucht uit mijn huis te krijgen. Hij was wat dat betreft de enige uitzondering op de regel.

(klik op de plaatjes om de desbetreffende berichten te lezen)