Worden we nu vriendjes?

Van de week zat ik heerlijk water te drinken. Ik had een verschrikkelijke dorst, dus was ik wel even bezig. Toen ik klaar was en ik mijn kop omdraaide, zag ik dat Scary een meter achter mij zat te kijken wat ik aan het doen was. Hier had ik niet op gerekend en wist even niet wat ik moest doen.
Ik draaide mijn lieftallig koppie weer terug en deed net alsof ik weer water ging drinken. Maar toen ik weer omkeek, zat Scary nog steeds naar mij te gluren.

Ik bedacht een plannetje . . .
Ik ga nog een keer net doen alsof ik water ga drinken en dan draai ik me daarna helemaal om en maak ik mij heel groot. Daar zal Scary vast wel van schrikken en weer achter de bank kruipen.
Zo gezegd, zo gedaan . . .

Althans . . . ik heb wel net gedaan of ik weer water dronk. Maar toen ik daar mee bezig was, bedacht ik mij dat Scary ook wel dichterbij zou kunnen zijn gekomen en dat kan ik niet zien natuurlijk. Dus draaide ik weer heel voorzichtig mijn lieftallig koppie om en zie dat Scary nog steeds op dezelfde plek zit en nog steeds naar mij zit te staren.

Ik besluit om mijn plannetje toch maar uit te voeren. Ik doe weer net alsof ik aan het drinken ben. Daarna draaide ik mij vlug om en kijk naar Scary. Nou jah . . . waar Scary had gezeten, want hij was weg!?!
Heel voorzichtig loop ik naar de huiskamer, want je weet maar nooit waar die lummel nu weer zit. Maar er is niks aan de hand, Scary weer op de rugleuning van de bank.

Alsof er niets aan de hand is, niets gebeurd is, loop ik naar Mikey en geef hem een paar flinke optaters. Dat is veiliger dan Scary een paar optaters geven. Het is al enige tijd zo dat als ik Scary terecht wijs, ik weer een ferme kras op mijn mooie koppie heb en hij heeft niks. Dit gaat niet de goede kant op . . .

Ik moet dus een nieuwe strategie bedenken. En ik weet niet of dit werkt, maar ik ga het heel anders doen. Ik ga hem even niet meer terechtwijzen. Ik ga heerlijk op mijn kussen op de bank liggen, dan durft Scary vast niet meer op de bank te komen. En als hij er wel op komt, dan mep ik hem gelijk weer terug.
Een tijdje lig ik te wachten tot Scary op de rugleuning klimt . . .
Maar wachten duurt lang . . .
Van wachten word ik lui en slaperig . . .
Langzaam vallen mijn oogjes dicht . . .
En opeens zie ik een flits . . .
Die tweepotige lummel neemt een foto . . .
Maar waarom neemt hij een foto ??

Ik kijk om mij heen en zie Scary op de rugleuning van de bank zitten. Hij heeft zich groot en breed gemaakt en het lijkt mij niet slim om hem nu terecht te wijzen, want hij zit een stukje hoger dan mij en ziet er zo best wel angstaanjagend uit.
Ik denk dat ik maar rustig blijf liggen, want je weet maar nooit wat Scary doet als ik op sta . . .