Mijn dag kan niet meer stuk !!

Iedereen vind er niks aan.
Niemand doet het graag.
En toch doen we het allemaal.
Sommige dagelijks, anderen wekelijks.

En dan heb ik het over boodschappen doen. Het is een noodzakelijk kwaad en niet bepaald een hobby van mij te noemen.
Maar vandaag kwam daar verandering in . . .

Ik had niet erg veel nodig, maar mijn voorraadje shag was niet veel meer, dus haalde ik bij de andere boodschappen gelijk een paar baaltjes shag. Tijdens het afrekenen keek de caissière mij met een zielige blik aan.
“Euhmmm . . . Meneer?”
Ik keek de caissière aan. Ik had nog niet betaald, wist dat er nog genoeg geld op mijn rekening stond en verder kon er gewoon niks loos zijn.
“Ik heb een foutje gemaakt en nu kan u uw shag niet betalen.”
Verbaasd keek ik het meisje aan. Ik begreep er helemaal niets van. Zij maakt een foutje en ik kan mijn shag niet betalen?
“Dus krijg ik het nu gratis mee?”
Het gezicht van de caissière fleurde op, er verscheen zelfs een glimlach rond haar mond.
“Nee, meneer. Maar vind u het erg om de shag apart af te rekenen?”
“Nee, hoor. Dat vind ik niet erg. Maar waarom is dat dan?”
“Ik heb per ongeluk op een verkeerd knopje gedrukt en nu staat u aangemeld bij de kassa als iemand jonger dan 18 jaar en dan accepteert de scanner geen rookwaren.”
Ik wist even niet wat ik hoorde. Over iets meer dan een week word ik 53 en zij ziet mij als iemand die jonger dan 18 jaar is?
Volgens mij het de caissière een bril nodig.
Zonder iets te zeggen pak ik mijn rijbewijs en laat die aan de caissière zien.
“Kijkt u maar naar de geboortedatum” zei ik tegen de caissière.
De jongedame keek naar mijn rijbewijs en toen weer naar mij.
“Tjee . . . U bent al over de vijftig. U ziet er echt veel jonger uit.”

Nu weet ik het zeker. De caissière heeft een bril nodig, maar mijn dag kan niet meer stuk.