Verjaardag verlengd ?¿?

Ik heb echt geen hekel aan mijn verjaardag. Ik heb totaal geen moeite met ouder worden. En toch vier ik nooit mijn verjaardag. Natuurlijk, mensen zijn altijd welkom, behalve op mijn verjaardag. Ik ben zelden thuis op die dag en als ik wel thuis ben, wil ik geen visite hebben. Althans, spontane visite.

Jaren geleden, toen ik nog vol onschuld mijn verjaardag vierde, begon het mij opeens op te vallen dat als er visite wegging aan het eind van de avond, de geijkte zinnen tevoorschijn komen: “het was gezellig” of “ik heb weer eens lekker bij kunnen kletsen”.

Ik heb niks tegen die geijkte zinnen, maar was het zo gezellig dan?

“Het was gezellig” zei een goede vriend toen hij wegging aan het eind van de avond dat ik mijn verjaardag vierde.
“O ja?” dacht ik bij mijzelf. Ik had alleen maar half gevoerde gesprekken gehad, heen en weer gelopen tussen de keuken en de voorraadkast en worst gesneden, die vrijwel nog onaangeroerd op de tafel stond.

“Het was heerlijk om weer eens lekker bij te kletsen met iedereen.” zei een vriendin toen ze wegging.
Misschien is dat wel zo, maar in ieder geval niet met mij. We hadden wel een paar zinnen met elkaar gewisseld, tot er iemand vroeg of er nog cola was. Het kan ook bier geweest zijn.

Nadat alle visite weer de deur uit was, overzag ik de ravage in de huiskamer en keuken. Overal lege glazen en bierflesjes, driekwart van de worst die nog op het bord lag en een aanrecht vol met afwas en lege flessen. Alle stoelen stonden op een andere plek, chips en as op de vloer, wc-papier was op en de asbakken waren overvol.

Met meer dan de helft van de visite had ik niet eens een half gesprek kunnen voeren, laat staan een leuk en volledig gesprek. Wel veel oneliners gevoerd met een aantal.
“Hoe is het met je?”
“Prima en met jou?” vroeg ik dan.
“Mooi.” En dan draaide hij/zij zich weer om, om met een ander een volledig gesprek te gaan voeren.
Of . . .
“Heb je nog cola?”
“Ja, in de voorraadkast.”
“Waar is die?”
Natuurlijk weten ze die te vinden. Als ze een keer gewoon op visite zijn, schromen ze zich er ook niet voor om mijn voorraadkast van binnen te bekijken en te pakken wat ze zouden kunnen drinken of eten. Maar nog voor ik uit kon leggen waar de voorraadkast was, hadden ze zich alweer omgedraaid om de lege fles weer op de aanrecht te zetten en dan vervolgens in de huiskamer weer een gesprek met een ander te beginnen.

En dan moet ik het gezellig vinden?
Nee, ik vind het dan echt niet gezellig . . .

Ik vind het leuk als er mensen komen, maar dan niet teveel in één keer. Het leukste is nog als ze kunnen blijven slapen. Heerlijk in de avond lang natafelen met -of zonder- een glaasje wijn. ’s Morgens een heerlijk ontbijtje. Dan heeft iedereen de tijd om een heerlijk bij te kletsen, zonder dat er ook maar iemand gestoord word door onzinnige vragen of er nog cola is, of iets dergelijks.

Einde van deze maand is het weer eens zover, dan verjaar ik weer. En ook dit jaar ben ik niet thuis. Dit jaar zit ik bij mijn ouders op mijn verjaardag. Lekker rustig en de oudjes zijn er ook heel blij mee. En ik ook.

En dan hoor ik de laatste dagen steeds dezelfde reclame op de radio: “Disneyland Parijs heeft zijn verjaardag verlengd”.
Ze zijn gestoord daar . . .