Welkom?

Welkom bij Red Light District Amsterdam.

Om maar gelijk bepaalde personen uit een droom te helpen, en hun broek gesloten te houden, dit is geen blog over de Rosse Buurt van Amsterdam. Op deze blog zullen ook geen naaktfoto's te vinden zijn. De naam Red Light District is gekozen omdat ik daar in de buurt gewoond heb en er zeer regelmatig te vinden was.

Op deze weblog schrijf ik verhaaltjes uit mijn leven. Zoals mijn, volgens anderen, hilarische telefoongesprekken, mijn wel bekende manier van reizen en mijn kijk op de wereld en het nieuws. En verhalen die in het werk zijn voorgekomen, want ook daar heb ik het een en ander meegemaakt.

Er zijn ook drie gastschrijvers:

Skreewert: Een zwart/witte kater en een dondersteen tot in het puntje van zijn staart.
Scary: Een grijs gemêleerde kater, erg bang, maar hij doet zijn best om dat te overwinnen.
Mikey: Een Jack Russell die denkt dat hij een hond is.
Hun verhalen zijn te lezen in “De Wereld Van Skreewert”.




vrijdag 23 augustus 2013

De schrokop


Kijk . . .  het is niet zo dat ik nu vriendschap met Scary heb gesloten, maar verdorie . . . ik mag toch wel op MIJN kussen van Mikey liggen?


 
 


Eigenlijk ben ik een hele lieve softie, hoor. Scary mag steeds meer van mij en ik doe steeds liever tegen Scary. Onderlaatst zaten we bijna met de neuzen tegen elkaar op de rugleuning van de bank.
En ik deed helemaal niks!!
Ik deed heel lief tegen Scary!!

Dat komt misschien ook wel omdat ik het zat ben om altijd met een beschadigde neus rond te lopen. Altijd zit er wel een kras of een haal op mijn neus. Een rode streep over mijn poezelig reukorgaantje. En ik moet er voor zorgen dat ik geen beschadigingen heb voor als mijn grote liefde, tante Jannie, komt. Ik heb geen idee wanneer ze komt, maar ik moet er dan wel op mijn poesbest uitzien.

En weet je? Het lukt me nauwelijks meer om Scary ergens beschadigingen te geven. Jah, zijn haren vliegen wel in de rondte, maar hij heeft nergens een kras, haal, of korstjes zitten.
Zelfs op mijn oor zit een klein korstje!!
En ik oefen nog wel veel op Mikey. Maar Mikey is mijn vriend en dan gebruik ik mijn mooie nageltjes niet.

Trouwens . . . het lijkt wel of Scary steeds minder bang word voor mijn geweldige torso, lieve kop en scherpe nageltjes. Hij rent zelfs achter mij aan tot op de rand van de bank en dan voel ik dat hij mij nog op mijn lieve bipsje mept ook.
En soms moet ik er wel een beetje om lachen ook . . .
Het gebeurd wel eens dat Scary te veel vaart heeft, omdat ik zo ontzettend snel ben, en dan tuimelt hij van de bank af en weet hij niet hoe vlug hij weer terug op de bank moet komen.
Dus ergens is hij toch nog wel bang voor mijn gespierde torso, mijn kwaadkijkende ogen en mijn grote klauwen.

Ik wilde eens goed met Mikey praten. Ik wilde wel eens weten waarom hij mij niet helpt om Scary zijn plek achter de bank te wijzen en toen die twee tweepotige kriebelaars even wegwaren, vroeg ik Mikey of hij een hapje mee wilde eten. Mikey zei natuurlijk geen nee, maar die lummel eet niet een paar brokjes . . .
Hij vreet in een paar seconden de hele bak leeg!!
En tussen het smakken door zei Mikey dat hij mij niet helpt omdat Scary vaak vlak boven hem ligt op de bank en hij de beschadigingen bij mij ziet en dat hij dat niet wilt hebben. Dus doet hij maar een beetje lief tegen Scary. De lummel!!

Een gesprek van niks en een lege voerbak . . .
Als ik jullie was zou ik Mikey nooit te eten vragen, want hij schrokt alles in één keer naar binnen.
Nou ja . . . dan kan Scary ook niks eten als ik even lekker lig te slapen.
Tenminste . . . als die tweepotige voerbakvuller de voerbak leeg laat.
Maar dat zal wel weer niet . . .
***ZUCHT ***

1 opmerking: