Vreemde zaken . . .

 

 

Opeens had die tweepotige bouwvakker de geest te pakken en begon in de huiskamer dingen te verbouwen. Niet dat ik het erg vind, want dan zijn er altijd wel weer leuke speeltjes voor mij te vinden om mee te spelen. En ik heb veel kunnen spelen . . .
Gelukkig heeft die tweepotige fotograaf er een paar foto’s van genomen, zodat ik aan jullie kan laten zien wat hij gemaakt heeft.

Zo was het . . .

 

 

En zo is het nu . . .

 

Mooi, hè?
Hij kan er wel wat van . . .

Maar hij kan ook veel stof maken tijdens het verbouwen. Ik heb nog nooit zo vaak mijn pootzooltjes moeten wassen als in de laatste paar dagen. Niet te geloven, wat een vieze stoftroep. Elke keer als ik een nieuw speeltje ging halen, had ik weer vier vieze pootzooltjes. En dan kon ik na het spelen, of wanneer die tweepotige pikkert het afgepakt had, weer mijn pootzooltjes gaan wassen.
Ik heb nog die vieze smaak in mijn poezelig bekje zitten . . .

Gelukkig maakt die tweepotige eenmansschoonmaakploeg het ook weer schoon. En dat betekend dat mijn geliefde klimpaal weer voor even gaat verhuizen. Dan zet hij hem altijd op de tafel.
En juist vandaag, nu ik heel erg moe ben van het vele spelen en pootzooltjes wasseen, had ik besloten om lekker te gaan luieren bovenop mijn klimpaal.
Ik heb mij er niet van weerhouden en ben er gewoon bovenop gaan liggen. Die tweepotige dweilert heeft mooi pech . . .

 

En wat nog erger is . . .

Die tweepotige voederaar heeft op de plank onder de ramen een bakje neergezet. Een bakje met iets erin wat Scary wel erg lekker leek, want hij ging al snel tegen de plank aan staan met zijn vieze voorpootjes.

 

Uiteraard kon ik dat niet goed vinden en begon loeihard te kwelen dat Scary daar weg moest. Dat hij terug moest naar zijn plekje achter de bank.
Oké, tegenwoordig is het op de bank in plaats van er achter, maar goed . . .
Maar wat denken jullie? Scary was totaal niet onder de indruk van mijn gekweel en ging gewoon door.
En het rook waarschijnlijk zo lekker dat Scary op de plank onder het raam ging staan . . .



 

Zo te horen aan het gesmak van Scary, zit er in dat bakje een beetje van mijn brokjes. Ik word nu nog bozer en ga nog harder kwelen. Volgens die tweepotige luilebal was ik aan het krijsen. Het kon mij niks schelen, maar ik moet er iets aan doen als Scary van de bank af is en mijn brokjes zit op te smikkelen.

Als een bezetene ben ik van mijn rustplekje boven op de klimpaal afgesprongen en ben via de bank boven op de plank gesprongen. Natuurlijk heb ik wel even gewacht tot Scary van de plank af was, want ik heb geen zin om een oranje tennisbal tegen mijn tere bipsje aan te krijgen.
Dat was eens, maar nooit weer.



 

Vanaf de plank heb ik nog even flink tegen Scary zitten kwelen dat hij nooit meer op de plank mag komen. Dat het MIJN plank is en dat het MIJN eten is.
Niet dat het echt indruk gemaakt heeft, want onderwijl dat ik dit zit te typen, hoor ik Scary alweer smakken  . . .

Waar gaat dat heen in deze kattenwereld . . .

PS: Als je op een foto klikt, zie je hem wat groter.