Chagrijnig

Ik was me toch chagrijnig gisteren . . .

Ik weet dat ik alleen ’s nachts boven mag komen en maak daar dan ook gretig gebruik van. Maar als Mikey en dat mensgeval ’s morgens weer naar beneden gaan, moet ik ook mee, want dan gaat de deur naar boven weer dicht. Meestal ben ik dan allang weer beneden, maar gisterenochtend lag ik zó lekker te slapen, dat ik nog even wilde blijven liggen.

Het mensgeval zei dat ik nog een kwartiertje mocht blijven liggen, maar dan toch echt beneden moest komen. Natuurlijk deed ik mijn uiterste best om wakker te worden, maar ik was weer in slaap gevallen.

Ruw werd ik mijn slaap gehaald door dat mensgeval toen hij mij oppakte. Uit alle macht trachtte ik mij vast te houden aan mijn heerlijke ligplek, maar dat was bij voorbaat al een verloren strijd. En toen was ik chagrijnig. En niet een zo’n beetje ook.

De hele dag ben ik niet in de buurt bij het mensgeval geweest, hij zoekt het maar uit. Geen gekriebel aan mijn lijf, geen vriendelijke operette van mij. Ik ga niet op schoot. Gewoon helemaal niets. Ook Mikey moest uit mijn buurt blijven.

In de middag ging het wat beter. Ik had nog even kunnen slapen, het scheelt wel dat ik het mensgeval niet bezig heb hoeven houden, en begon weer wat vriendelijker te worden. Ik begon zelfs weer zin in spelen te krijgen en zocht mijn speeltje op. Maar al snel was ik afgeleid door een vlieg.

Zonder dat ik er erg in had, zat ik voor het raam om de vlieg te volgen en te vangen en dan word er opeens een (oranje!) tennisbal richting mij gesmeten. Ik spurtte weg en op veilige afstand heb ik dat mensgeval eens heel boos aangekeken. Hij brulde dat ik niet in de vitrage mocht hangen. Kan iemand mij vertellen wat vitrage is? Ik heb geen idee wat hij bedoeld.

En natuurlijk was ik gelijk weer chagrijnig te noemen.

Wat altijd wel een beetje wil helpen is Mikey dan zo af en toe een paar mepjes te geven. Gewoon lief en niet gemeen, want zo ben ik niet. En gelukkig werkt Mikey geheel vrijwillig mee.

En wat ook goed helpt is het heerlijke zachte voer wat ik elke avond krijg. Mijn chagrijnigheid was gelijk helemaal verdwenen. Het mensgeval weet me wel te verwennen.

Wat ook verwennen is, is zo’n kauwstickje van Mikey.

Soms geeft het mensgeval er één aan Mikey. Vroeger kregen Grytsje en ik er ook één om te delen. Het mensgeval brak ze in kleine stukjes, want Grytsje kon het niet zo goed meer afbijten, en voerde het zo aan ons op. Om de beurt kregen we een stukje. Maar nu Grytsje er niet meer is, krijg ik een hele kauwstick. En dan ook echt een hele. Het mensgeval breekt het niet eens meer in kleine stukjes voor me. Hij zegt dat ik moet oefenen voor als ik naar buiten ga en een vogeltje vang . . .

Yeah . . . Right . . . Ik en buiten . . . Weten jullie wel hoe eng dat is? Als de deur open staat, durf ik wel naar buiten te kijken, maar die drempel over is toch wel heel eng. En tegen de tijd dat ik denk dat ik het ga durven, is de deur alweer dicht.

Bij de weg . . . Wat is een vogeltje?

Maar goed, ik had dus zo’n hele kauwstick gekregen. Die krijg ik altijd op de eettafel, zodat Mikey er niet bij kan. Ik pakte de hele kauwstick aan en wilde gaan eten. Maar wat als het mensgeval zich bedenkt en het kauwstickje terug wilt hebben? Met een spurt rende ik weg en sprong van tafel.

En o, o, o, wat was dat dom !!

Ik had er even niet aan gedacht dat het eigenlijk kauwstickjes zijn van Mikey en dat hij ze ook erg lekker vind. Dus Mikey stond gelijk bij mij, nog geen twee centimeter van mijn kop en kauwstickje af. Zijn bek was al open om een stuk van het kauwstickje af te happen.

Ik reageerde heel snel en gaf Mikey een paar ferme tikken op zijn kop. En Mikey schrok er enorm van en deed een paar pasjes terug.

Al mijn haren stonden overeind, mijn rug reikte heel hoog. Zo maakte ik me heel groot en Mikey was er echt bang voor. Mikey ging nog een paar pasjes achteruit voor mij.

Ik blies nog naar Mikey, waardoor het kauwstickje uit mijn bekje viel, en weer deed Mikey een paar stapjes terug.

Nu kon ik rustig gaan eten, al hield ik wel Mikey en het mensgeval in de gaten. Je kan nooit weten, nietwaar? Het duurde best wel lang voor ik hem op had. Het afbijten gaat helemaal niet zo snel als dat ik kleine stukjes krijg. Zou dat ook zo met vogeltjes zijn? Als dat zo is, ga ik alleen maar kleine stukjes vogeltjes vangen.

Met een voldaan gevoel in mijn buikje ben ik daarna bij het mensgeval op schoot gaan liggen en ben pardoes in slaap gevallen. Ondanks dat de dag totaal verkeerd begon, was het einde erg goed te noemen.

De Tip van Skreewert: Verdedig je eten en vraag om kleine stukjes vogel.