Een gracieuze tank?

Gisteren was het zover.

Ik ging voor het eerst de snelweg op met Madam Tiz.

De laatste jaren heb ik alleen maar grote tot hele grote auto’s gehad. De laatste was mijn geliefde Ford Broncootje. Madam Tiz zou makkelijk in de bagageruimte kunnen parkeren, als ze een sprongetje kon maken.

Om een kleine vergelijking te maken, de Bronco weegt bijna 2500 kilogram, Madam Tiz weegt 750 kilogram.

Met gemengde gevoelens draai ik de snelweg op.

Zou Madam Tiz zich kunnen meten met alle andere snelheidsmonsters op de weg?

Kan Madam Tiz, met haar drie kleine cilindertjes, de racemonsters wel bijhouden?

Ik was op weg naar een paar vrienden die een caravan bezitten vlakbij Zwolle.

In de afgelopen jaren zijn deze mensen uitgegroeid van chatkennissen naar hele goede, en dierbare, vrienden. Afgelopen voorjaar hadden ze een andere caravan gekocht en ik ben wezen helpen, na het plaatsen van de caravan, met het aansluiten van gas, licht, water en afvoeren. Ook het terras moest weer compleet gemaakt worden. Die was voor de helft verwijderd om de oude caravan weg te halen en om de nieuwe caravan te plaatsen.

Op de invoegstrook trap ik het gaspedaal diep in, zodat Madam Tiz vooruitschiet. Met een snelheid van 100 kilometer per uur verlaat ik de invoegstrook en kom op de rijbaan van de snelweg terecht.

Ik merk dat Madam Tiz nog steeds harder wilt. Ze krijgt haar zin, ze mag naar de 120 kilometer per uur toe.

Gracieus glijd ze over de snelweg heen. De drie cilindertjes doen erg hun best, zonder al te veel lawaai te maken. Ik geniet, want Madam Tiz doet wat ze moet doen. Zonder te protesteren.

Ik zet de radio aan en kan hem duidelijk horen. Ik word steeds meer relaxed.

Jah, dit is echt genieten.

Met mijn Broncootje kwam ik nooit boven de 100 kilometer per uur met rijden. Met die snelheid kon ik 3,5 kilometer rijden op 1 liter gas. Als ik 120 zou gaan rijden, zou ik  nog maar 2 kilometer kunnen rijden op 1 liter gas.

Ik heb het nog niet uit kunnen testen, maar volgens de gegevens zou Madam Tiz 19 kilometer moeten kunnen rijden op 1 liter benzine.

Met deze gedachten geniet ik nog meer . . .

Ik kom bij een stuk snelweg waar 130 kilometer per uur gereden mag worden. Ik kijk Madam Tiz eens aan en ze laat merken dat ze er zin in heeft. Het gaspedaal werd iets dieper naar de vloer geduwd met mijn voet en gelijk gaat Madam Tiz er meer snelheid ingooien.

Met 130 kilometer per uur weet ze ook raad.

De drie cilindertjes snorren van genot.

Mijn reizen lopen nooit soepel, er is altijd wel iets. Maar met Madam Tiz erbij gaat alles goed. Geen enkele brug die snel omhoog gaat als ik er aan kom, geen enkele trein die nog even snel voor mij de overgang moet passeren. Alles verloopt vlekkeloos.

Kan dit wel goed gaan?

Bij Zwolle mag ik de snelweg weer af. Ik laat mijn gaspedaal los en dirigeer Madam Tiz de uitvoegstrook op. Ik rem een klein beetje en schakel een keer terug, zodat het motortje mee helpt met afremmen.

Opeens hoor ik een bekend geluid. Het is net alsof ik mijn Broncootje hoor. Ik kijk om mij heen, maar binnen een straal van 100 meter zie ik geen enkel ander voertuig. Alleen ik rij hier op een verlaten afrit.

Is Madam Tiz dan degene die zoveel lawaai maakt?

Ik zet de radio uit en trap het gaspedaal even kort diep in. Het zware geluid zwelt aan. Ik laat het gaspedaal weer los en het zware geluid neemt weer af. Onder gemopper en geplof word het weer wat stiller.

Het is gelijk duidelijk voor mij. Madam Tiz weet dat ik mijn Broncootje mis. Spontaan heeft ze daar een oplossing voor bedacht en breekt haar uitlaat compleet in tweeën.

Madam Tiz rijd nog als even gracieus op de weg, maar maakt een geluid van een Leopardtank.

De vrienden waar ik onderweg naar was, staan helemaal achteraan op de camping. Maar zodra ik met Madam Tiz de camping opdraaide, zei de man dat ik er aan kwam. Zijn vrouw zei dat hij dat niet kon weten, want dit mocht dan wel het geluid van de Bronco zijn, het kon de Bronco niet zijn. De man bleef erbij dat ik er aan kwam.

Ik kwam in de buurt van de caravan en zag de vrienden al kijken. Na mijn uitleg van wat er was gebeurd, konden ze alleen maar zeggen dat ze zoiets wel konden verwachten. Er zou bij mij wel eens iets normaal verlopen . . .

Vandaag komt er een extra ritje voor Madam Tiz. Dan mag ze kennismaken met de garage die haar, zolang ze in mijn bezit is, in optimale conditie gaat houden.

En ik hoop dat ze lang in mijn bezit is, want ik hou van haar.