Het besluit is genomen

Het mensgeval vertelde mij gisteravond laat, zo vlak voor het slapen gaan, dat het nu zeker is dat er een andere kat bij komt. In het laatste weekend van deze maand gaat hij hem halen. Ik zeg nu wel hij, maar het kan ook een zij zijn. Het mensgeval wil maar niet vertellen of het nu Pluis of Sheba word.

Niet dat het mij wat uitmaakt, ik ben op beide al voorbereid. Ik heb een heerlijk bedje van het mensgeval gekregen waar ik mij in terug kan trekken met Sheba. En voor Pluis heb ik ook al een verrassing in petto. Ik ga niet verklappen wat het is, want ik weet dat bepaalde mensgevallen die gek zijn op Pluis dit ook lezen. En zij kunnen het dan verklappen. Maar ik kan jullie mensgevallen verzekeren dat Pluis erg raar op zijn snuit zal kijken als ik klaar ben met hem.

Het zal wel weer leuk zijn om een soortgenoot als speelkameraadje te hebben. Mikey is lief, hoor. Maar het blijft wel een hond, hè? Ik bedoel, het spelen is toch geheel anders. Het voordeel is wel dat hij mij niet kan beschadigen met scherpe nagels, dus ik blijf de knappe Skreewert als het Sheba is die komt. Maar lekker rollebollen of achter elkaar aanrennen is er met Mikey niet bij. Natuurlijk probeer ik het wel eens, maar zodra ik op een tafel of vensterbank spring, volgt Mikey me niet meer.

Dat geeft wel weer andere mogelijkheden, want als ik Mikey plaag en hij wil wat terug doen, spring ik gewoon op iets wat hoog is en dan kan Mikey lekker niet meer bij mij komen. En kan ik lekker een lange snuit naar hem trekken.

Weet je wat ook leuk is? Mikey heeft een eigen kussen op de bank waar hij heel graag op ligt. Ik vind dat kussen maar niks, veel te harig voor mij. Dat kussen ligt op een hoek van de bank. Als ik dan vlak naast hem op de armleuning ga zitten en naar Mikey ga zitten staren, gaat hij binnen vijf minuten weg en gaat hij op zijn bankje liggen.

En dan gaat er een nieuw spelletje beginnen, want ik ga dan ook op het bankje liggen en kruip lekker tegen Mikey aan. Ik weet dat Mikey dat niks vind, maar hij is zo lekker warm. Maar ook hier is hij met vijf minuten weer verdwenen.

Helaas gaat Mikey dan meestal door het hondenluikje naar buiten en zie ik hem het eerste half uur niet meer.

Ik zou willen dat het een kattenluikje was, dan kon ik ook eens naar buiten en Mikey niet. Het mensgeval hier zegt wel altijd dat het een kattenluikje is, maar ik zie toch echt altijd Mikey er door naar buiten gaan en geen kat. Dus moet het wel een hondenluikje zijn.

Weet je wat ik wel hoop? Dat het nieuwe speelkameraadje, of dat nu Pluis of Sheba is, niet van menseneten houd. Als het mensgeval klaar is met eten, mag ik altijd zijn bord schoonmaken. Dat heb ik van Grytsje geleerd. Eerst vond ik het niks, maar inmiddels ben ik er helemaal verslaafd aan. Helemaal als het mensgeval er chocolademelk bij heeft. Daar mag straks zelfs Sheba niks drinken!! Ik ben er echt helemaal verslaafd aan. Het mensgeval giet het laatste beetje chocolademelk op het bord en dan lik ik het weer op. Ik slik bijna mijn tong er bij in. Het is zóóóó lekker . . .

En ijs. IJs is ook zóóóó lekker. Zodra het mensgeval het pakt, begin ik al te vragen of ik het bakje alvast uit mag likken. Maar helaas, het mensgeval eet eerst zelf het bakje leeg en dan mag ik het restje hebben. Snapt hij dan niet dat ik er meer van wil?

Maar ik klaag niet. hoor. Elke likje ijs is een likje ijs om van te smullen.

Verder is hier eigenlijk niet zoveel gebeurd. Het is lekker warm en daar word iedereen loom van. Vooral ik. Ik lig zoveel mogelijk lekker in de zon te genieten.

Ik schrijf dit vooral om jullie te laten weten dat ik nog steeds leef en dat er binnenkort een speelkameraadje bij komt. Natuurlijk hou ik jullie op de hoogte wie het is geworden, Pluis of Sheba, en wat voor domme dingen zij zullen uithalen hier.

Tot schrijfs!