Welkom?

Welkom bij Red Light District Amsterdam.

Om maar gelijk bepaalde personen uit een droom te helpen, en hun broek gesloten te houden, dit is geen blog over de Rosse Buurt van Amsterdam. Op deze blog zullen ook geen naaktfoto's te vinden zijn. De naam Red Light District is gekozen omdat ik daar in de buurt gewoond heb en er zeer regelmatig te vinden was.

Op deze weblog schrijf ik verhaaltjes uit mijn leven. Zoals mijn, volgens anderen, hilarische telefoongesprekken, mijn wel bekende manier van reizen en mijn kijk op de wereld en het nieuws. En verhalen die in het werk zijn voorgekomen, want ook daar heb ik het een en ander meegemaakt.

Er zijn ook drie gastschrijvers:

Skreewert: Een zwart/witte kater en een dondersteen tot in het puntje van zijn staart.
Scary: Een grijs gemêleerde kater, erg bang, maar hij doet zijn best om dat te overwinnen.
Mikey: Een Jack Russell die denkt dat hij een hond is.
Hun verhalen zijn te lezen in “De Wereld Van Skreewert”.




zaterdag 18 augustus 2012

Oud papier



Iedereen heeft wel oud papier. Reclamefolders, sigarenbandjes, kranten, lege melkpakken, gebruiksaanwijzingen, betaalde rekeningen en ga zo maar door. Ik heb ook oud papier. Ik weet dat er veel mensen op tegen zijn dat al die reclamefolders in de brievenbus worden gegooid. Er zouden onnodig veel bomen gekapt worden en dat soort redenen. Deels ben ik het wel met ze eens, al is het om andere redenen. Er zal best wel eens een boompje voor de reclamefolders sneuvelen en dat is zeker zonde. Maar veel bomen worden niet meer gekapt voor de reclamefolders, want doorgaans word er gerecycled papier gebruikt.

Maar de folders wil ik wel blijven ontvangen. Althans, een deel daarvan, maar er is geen keuze welke folders je wel wilt ontvangen en welke folders je niet wilt ontvangen.
Omdat ik bezig ben met een meerjarenverbouwing, wil ik de folders over bouwen, en van bouwmarkten, wel blijven ontvangen. Ook de folders van supermarkten. Niet alleen voor de aanbiedingen die ze hebben, maar door de plaatjes die er altijd bij staan, word ik weer eens op ideeën gebracht met wat ik nu weer eten moet.
Maar al die folders van meubelzaken, brillenmolochums en al dat soort zaken, hoef ik niet. Ik heb meubels genoeg en als ik een ander meubelstuk wil hebben, dan ga ik er wel een dagje voor op pad naar meubelboulevards. Zo ook als ik een andere bril nodig heb, al heb ik nog nooit een brillenboulevard gezien.

Ik 'lees' dus maar een deel van de reclamefolders en de rest gaat linea recta bij het oud papier. En eens in de veertien dagen word hier een container neergezet en daar kan iedereen zijn/haar oud papier inleveren. Ik doe dat graag, al ben ik vaak te laat met inleveren en zit ik er een veertien dagen langer mee in huis.
Maar deze oud papier inlevermogelijkheid is van de voetbalvereniging. Geheel belangeloos word er een grote contatiner neergezet en de een paar leden van de voetbalvereniging staan er bij om de mensen te helpen met het oud papier en zorgen ervoor dat het papier netjes in de contatiner gestapeld word.
De opbrengst van het oud papier is dan ook volledig voor de voetbalvereniging. Daardoor kunnen de lidmaatschapskosten voor de pupillen laag blijven en kunnen er nieuwe dingen worden aangeschaft. Dingen zoals nieuwe shirtjes voor de pupillen, maar ook grotere zaken, zoals een nieuwe kantine en trainingsveld. Al moeten ze voor de laatste twee wel veel langer sparen en komt een deel van het geld uit andere potjes.
Op deze manier heeft mijn oud papier het hoogste rendament.

Eigenlijk zou er een systeem moeten zijn zoals bij kranten, alleen dan zonder abonnement. Daar kan je aangeven welke reclamefolders je wel wilt hebben en welke niet. Het klinkt heel simpel, maar dat is het niet, natuurlijk. Er zal een hele organisatie achter moeten zitten om dit mogelijk te maken. Maar uiteindelijk zal het uitmonden in minder reclamefolders. Want mensen, zoals ik, die bepaalde folders wel willen, maar anderen niet, hebben pech, want het is alles of niets. De bedrijven zullen op langere termijn minder kwijt zijn aan de reclamefolders en veel doelgerichter de reclamefolders verspreiden. Het geld wat nu in zo'n systeem gestopt zou worden, word dus terugverdiend en daarna is het pure winst voor de bedrijven.
En op die manier zijn de milleufiguren ook tevreden, want door zo'n systeem zouden er ook minder bomen gekapt worden voor de reclamefolders.
Maar ja, welke mafketel zou zo'n systeem kunnen verzinnen? Ikke niet, ikke digibeet.

Ik laat dus maar van alles in de bus gooien, al zoek ik al jaren een sticker dat er geen rekeningen in de bus gegooid mogen worden. Maar helaas heb ik die nog nooit kunnen vinden.



2 opmerkingen:

  1. Was je nu wel op tijd om je oude kranten bij de container te dumpen?

    En mocht je ooit zo'n sticker tegenkomen houd ik me aanbevolen voor ook zo één voor op mijn deur.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik zou op tijd geweest kunnen zijn . . . Als ik er voor 12.00 uur aan gedacht zou hebben.

      Verwijderen