Welkom?
Welkom bij Red Light District Amsterdam.
Om maar gelijk bepaalde personen uit een droom te helpen, en hun broek gesloten te houden, dit is geen blog over de Rosse Buurt van Amsterdam. Op deze blog zullen ook geen naaktfoto's te vinden zijn. De naam Red Light District is gekozen omdat ik daar in de buurt gewoond heb en er zeer regelmatig te vinden was.
Op deze weblog schrijf ik verhaaltjes uit mijn leven. Zoals mijn, volgens anderen, hilarische telefoongesprekken, mijn wel bekende manier van reizen en mijn kijk op de wereld en het nieuws. En verhalen die in het werk zijn voorgekomen, want ook daar heb ik het een en ander meegemaakt.
Er zijn ook drie gastschrijvers:
Skreewert: Een zwart/witte kater en een dondersteen tot in het puntje van zijn staart.
Scary: Een grijs gemêleerde kater, erg bang, maar hij doet zijn best om dat te overwinnen.
Mikey: Een Jack Russell die denkt dat hij een hond is.
Hun verhalen zijn te lezen in “De Wereld Van Skreewert”.
Om maar gelijk bepaalde personen uit een droom te helpen, en hun broek gesloten te houden, dit is geen blog over de Rosse Buurt van Amsterdam. Op deze blog zullen ook geen naaktfoto's te vinden zijn. De naam Red Light District is gekozen omdat ik daar in de buurt gewoond heb en er zeer regelmatig te vinden was.
Op deze weblog schrijf ik verhaaltjes uit mijn leven. Zoals mijn, volgens anderen, hilarische telefoongesprekken, mijn wel bekende manier van reizen en mijn kijk op de wereld en het nieuws. En verhalen die in het werk zijn voorgekomen, want ook daar heb ik het een en ander meegemaakt.
Er zijn ook drie gastschrijvers:
Skreewert: Een zwart/witte kater en een dondersteen tot in het puntje van zijn staart.
Scary: Een grijs gemêleerde kater, erg bang, maar hij doet zijn best om dat te overwinnen.
Mikey: Een Jack Russell die denkt dat hij een hond is.
Hun verhalen zijn te lezen in “De Wereld Van Skreewert”.


dinsdag 28 augustus 2012
IEKSSSS . . . Een andere kat in huis!!
Ik hoorde de voordeur open gaan en wist dat het tweepotig dier samen met Mikey weer thuiskwamen. Toen ze eenmaal binnen waren, zag ik al snel dat vreselijke ding wat mij hierheen vervoerd heeft en was bang dat ik er weer in zou moeten.
Maar dat was helemaal niet zo, want er zat een andere kat in.
Ik was nieuwsgierig of het Sheba of Pluis zou zijn, maar het tweepotig dier stelde het andere beest voor als Scary.
Nou . . . Als hij echt scary is, dan begin ik alvast met blazen. En niet alleen met blazen, ik maak mij ook extra groot door al mijn haren recht overeind te zetten. En dat maakte indruk, want nadat het tweepotig dier het deurtje van de reismand had geopend, kroop Scary er uit en kroop achter een gordijn weg.
Hij is dus bang voor mij. Mooi zo!!
Scary durfde er ook niet meer vandaan te komen en bleef daar in elkaar gedoken zitten.
Eigenlijk helemaal niet zoveel aan als hij zo bang is. Zo af en toe probeerde ik gisteren zijn aandacht te trekken door even te blazen naar hem, maar hij durft echt niet.
Ik heb hem de hele avond in de gaten gehouden, met af een toe een rustpauze bij het tweepotig dier op schoot. Ik moet natuurlijk wel mijn dosis kriebels van hem hebben, toch?
Zo af en toe liep het tweepotig dier naar Scary toe en gaf hij hem ook een paar kriebels. Ik ben het daar helemaal niet mee eens, want kriebels zijn voor mij. Dus moest ik wel zorgen dat ik dichtbij het tweepotig dier was, misschien kon ik dan ook nog even een glimp opvangen van Scary. En als ik zag dat Scary naar mij keek, moest ik natuurlijk weer even blazen naar hem. Hem laten weten dat ik de baas ben.
Voor de rest was er weinig aan. Als dit mijn nieuwe speelkameraadje moet worden, mag hij toch best wel tevoorschijn komen, want zo heb ik er helemaal niets aan.
Alhoewel . . . Ik had gisteravond wel een dubbel portie van dat heerlijke zachte blikvoer.
Het tweepotig dier had voor mij een bakje neergezet en een ander bakje vlakbij de plek waar Scary zat. Nadat ik een paar hapjes uit mijn bakje had genomen, ben ik naar het andere bakje gegaan en ben daar verder gegaan met eten. Ik zat toen wel erg dicht bij Scary, maar na een keertje blazen kon ik gewoon gaan eten. Ik wist nu zeker dat Scary niks zou doen.
Het naar bed gaan was ook erg vreemd. Mikey gaat altijd mee naar boven, maar ik ben oud en wijs genoeg om het zelf te bepalen. Maar gisteravond had ik die keuze niet. Het tweepotig dier riep mij een paar keer, maar ik had echt geen zin om naar boven te gaan, want je weet maar nooit wat die Scary gaat doen. Ik vond dat ik beneden moest blijven om het huis te bewaken. Maar het tweepotig dier raapte mij op en nam me mee naar boven en deed de tussendeur helemaal dicht. De lummel . . .
Vanmorgen gelijk even gekeken waar die Scary uit zou hangen, maar volgens mij heeft hij totaal niet bewogen. Scary zat nog steeds op hetzelfde plekje en in dezelfde houding. Het tweepotig dier praatte eens lief tegen hem, maar gaf hem geen kriebels, zoals ik altijd krijg. Zou het tweepotig dier hem niet zo lief vinden als mij?
Ik heb zo'n vermoeden dat er nog wel meer verhaaltjes over Scary komen, maar dan moet hij wel van zijn plekje komen. En anders mag het tweepotig dier Scary wel om gaan ruilen voor Sheba of Pluis, want hier heb ik totaal niets aan.
Willen jullie weten hoe Scary hier beland is? Klik dan »HIER« om dat leuke verhaal te lezen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten