Eindelijk!! Scary is uit zijn verstopplekje!!
Maar ik zal bij het begin beginnen . . .
Afgelopen nacht hoorde ik al gestommel beneden. Net als andere nachten, maar deze keer was het anders. Helaas kon ik niet gaan kijken, want de deur onderaan de trap is nu elke nacht dicht. En dat vind ik helemaal niet leuk, want zo kan ik niet in de gaten houden of Scary dingen doet wat niet mag. En de tweepotige slaapkop slaapt overal doorheen, dus is aan mij de taak om Scary in het gareel te houden en dat is ’s nachts onmogelijk omdat die deur dicht is.
Maar goed, vanmorgen ben ik gelijk op onderzoek uitgegaan. Die tweepotige dropveter had helemaal niks door en deed gewoon zijn eigen dingen. Ik niet. Ik moest eerst het huis doorlopen om te kijken of alles nog wel op zijn plek stond, want je weet maar nooit wat Scary uitspookt ’s nachts.
Alles stond nog op zijn plek, dus kon ik eens gaan kijken of ik Scary kon zien zitten op zijn verstopplekje. Ik zag hem niet zitten, dus ben ik maar wat dichterbij gegaan. Natuurlijk leverde dat een ferme brul op van die tweepotige schreeuwer. En dan noemen ze mij Skreewert. Nou, ik je verzekeren dat het tweepotige brulboei het wint van mij.
Maar uiteindelijk heb ik, omdat de tweepotige slaapkop niet oplette, het hele verstopplekje van Scary kunnen onderzoeken. Zijn geur was er nog wel, maar hijzelf niet.
Potver, nu moet ik weer het hele huis door.
Ik vond Scary in de keuken. En dan nog wel op een plek waar ik het nooit verwacht zou hebben.
Snel ben ik naar het tweepotig gevaarte gerend om het hem te vertellen, maar de tweepotige lummel begreep er niks van. Hij dacht dat ik voor mijn dagelijkse dosis kriebels kwam en begon mij heel lief te kriebelen.
Jullie begrijpen wel dat ik daar nu helemaal niet voor in de stemming was en er ook niet rustig bij op schoot ging liggen. Ik sprong gelijk weer van schoot af en rende naar de keuken. Maar de tweepotige luiwammes kwam niet achter mij aan.
Dus probeerde ik het nog maar een keer, maar dat maakte niks uit. Ik kreeg dezelfde reactie van het tweepotige geval.
Dan maar drastischere maatregelen.
Ik ben weer naar de keuken gegaan, ben op de aanrecht gesprongen en heb iets op de grond gegooid. Dat maakt lawaai en weet ik zeker dat die tweepotige halfdove komt.
En voor jullie gaan denken dat ik nu iets stuk gegooid heb . . . Nee, dat heb ik niet. Ik heb de keukenrol, die op een ijzeren standaard zit, op de grond gegooid. De keukenrol mag dan wel geen lawaai maken, maar de ijzeren standaard maakt een hoop lawaai op plavuizen.
Het duurde dan ook nog geen 3 seconden voor het tweepotige hardloper in de keuken was. Hij was er al voor ik weg kon wezen. Ik voelde gelijk een hand in mijn nek en kreeg een preek te horen. Is dat nu mijn dank?
Maar gelukkig zag de tweepotige halfblinde al snel Scary zitten en zette hij mij zachtjes op de grond.
Ik weet zeker dat als ik daar zou gaan zitten, dat ik er keihard weggejaagd zou worden, maar Scary niet. Scary mag blijven zitten en, wat nog erger is, het tweepotig aanhaaldier begint Scary te kriebelen en lieve woordjes tegen hem te zeggen.
Het is echt niet eerlijk verdeeld in dit huis!!
Natuurlijk blijf ik in de buurt, want ik wil hier helemaal niks van missen. Af en toe babbel ik even met de tweepotige kriebellaar en dan krijg ik ook wel antwoord, maar geen kriebels. Die zijn allemaal voor Scary.
Even later pakt de tweepotige graaier mij weer op en begint mij lief te kriebelen. En wel zo dat Scary het kan zien. Daarna krijg ik een preek van de tweepotige predikant. Hij herinnerde mij er aan hoe Grytsje mij met rust liet en dat ik daar heel blij mee was. Want dan kon ik rustig wennen en al dat soort onzin meer.
De tweepotige geheugenloze is zeker vergeten dat ik niet Grytsje ben, maar Skreewert. Ik sta altijd vooraan en ik ben de baas over Mikey, en ik wil ook de baas zijn over Scary.
Maar ergens heeft hij wel gelijk.
Ik word door de tweepotige kruier naar de kamer gedragen en krijg te horen dat ik niet alleen naar de keuken mag. Ik kan het niet beloven, want ik wil wel erg graag naar Scary toe, maar ik heb beloofd dat ik mijn best zou doen.
En op één keer na, is het me goed gelukt. Tot nu toe dan, ik weet niet of ik het nog vijf minuten volhoud. En die ene keer dat ik wel die kant op ging, werd ik keihard terug gebruld.
(Klik op de foto voor een vergroting)
Hier zien jullie Scary zitten. Jammer dat hij nog wat verlegen is en zijn kopje verstopt houd. Maar ik verzeker jullie dat het gaat veranderen. Ik ga er persoonlijk voor zorgen dat Scary zich hier thuis voelt!
Zolang hij maar naar mij luistert . . .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten