Welkom?

Welkom bij Red Light District Amsterdam.

Om maar gelijk bepaalde personen uit een droom te helpen, en hun broek gesloten te houden, dit is geen blog over de Rosse Buurt van Amsterdam. Op deze blog zullen ook geen naaktfoto's te vinden zijn. De naam Red Light District is gekozen omdat ik daar in de buurt gewoond heb en er zeer regelmatig te vinden was.

Op deze weblog schrijf ik verhaaltjes uit mijn leven. Zoals mijn, volgens anderen, hilarische telefoongesprekken, mijn wel bekende manier van reizen en mijn kijk op de wereld en het nieuws. En verhalen die in het werk zijn voorgekomen, want ook daar heb ik het een en ander meegemaakt.

Er zijn ook drie gastschrijvers:

Skreewert: Een zwart/witte kater en een dondersteen tot in het puntje van zijn staart.
Scary: Een grijs gemêleerde kater, erg bang, maar hij doet zijn best om dat te overwinnen.
Mikey: Een Jack Russell die denkt dat hij een hond is.
Hun verhalen zijn te lezen in “De Wereld Van Skreewert”.




vrijdag 5 oktober 2012

Een dipje


Iedereen kent die uitspraken wel. Een dipje hebben, in een dipje zitten, het weer heeft een dipje, een najaarsdipje, de relatie zit in een dipje en ga zo nog maar even door. Er zijn veel soorten dipjes en elk mens schijnt er wel eens mee te maken te hebben.

Buiten dat er veel soorten dipjes zijn, schijnen er ook veel smaken dipjes te zijn. Zou dat iets met elkaar te maken hebben? Heeft elk soort dipje een eigen smaakje?
Een Fiëstasausje voor een relatiedipje?
Een Onionsausje voor als het weer in een dipje zit?
Een Carnavalsausje voor als je zelf in een dipje zit?
Een Cocktailsausje voor een algemeen dipje?

Op dit moment zit het weer en een behoorlijk dipje. Ik kijk in mijn kasten, maar ik vind geen enkel dipsausje. Vlug doe ik mijn jas aan, pak de paraplu en ga naar de buurtsuper om een Onionsausje te kopen. Ik tracht zoveel mogelijk regendruppels te ontwijken. Daardoor lette ik niet goed op waar ik liep en stapte pardoes in een grote plas.
In de buurtsuper zoek ik het juiste sausje op, betaal aan de kassa en loop weer naar huis. Nu ontwijk ik wel de plas, maar het was toch al te laat, mijn voeten zijn doorweekt. Misschien de volgende keer ook maar schoenen aan doen . . .

Thuis volg ik de instructies op om het sausje te maken en weet daarna niet wat ik er mee moet. Op de verpakking staat wel hoe ik het moet maken, maar niet hoe ik daarmee het weer uit een dipje kan krijgen. En is een Onionsausje er wel geschikt voor?
Ik bedoel . . . van uien ga je al huilen, het weer is om te huilen en het is al zo nat buiten.
Ik besluit om het sausje maar niet buiten te gaan zetten. Stel je eens voor dat het weer er lucht van krijgt. Dan gaat het nog meer, nog harder regenen. En ik wil juist met zo’n dipsausje het weer uit een dipje halen.
Zou ik het soms zelf op moeten eten? Niet dat daar het weer daar beter van zou worden, maar kijk ik er misschien wat zonniger tegen aan.

Ik merk dat het allemaal niet helpt. Misschien is het niet genoeg als ik het alleen doe. Misschien moet de hele wereld het doen om een weersomslag te krijgen. Maar zoveel Onionsausjes hingen er niet in de buurtsuper. Niet eens genoeg om één straat van een sausje te voorzien. Maar zou door zoveel Onionsaus niet het weer nog meer gaan huilen? Zouden we daardoor een zondvloed creëren? En ik moet nog beginnen aan een ark bouwen . . .

Ik kijk nog eens naar mijn dipsausje en bedenk me dat ik beter een Fantasiasausje had kunnen kopen. Dat past beter bij mij . . .

Geen opmerkingen:

Een reactie posten