Serieus?¿?

Na het onzinblogje van gisteren word het weer eens tijd om een serieuze blog te typen. Echt waar, ook ik wil soms wel eens een serieuze blog typen. Ik heb best wel een serieuze kant in me zitten, al moet er soms diep voor gegraven worden.

Misschien komt het wel omdat ik een paar ouders heb die beide wel van een lolletje houden. Graag met woorden spelen en van practical jokes houden.

Zo weet ik nog wel van een keer, jaren geleden alweer, dat mijn ouders . . .

Oeps . . . ik dwaal af naar een niet serieus blogje.

Het moge duidelijk zijn dat humor een groot deel van mijn leven heeft bepaald. Als klein kind zag ik al snel overal humor in en haalde ik ook wel grapjes uit.

Later, ik was inmiddels al een puber, werd dat wat minder gewaardeerd door meisjes. Met name dan degene waar ik verkering mee had. Misschien gingen mijn grapjes ook wat ver, maar als puber zijnde, zie je dat niet. Verstand komt pas met de jaren, hè?

Totdat ik een keer een vriendinnetje had die minstens net zo erg was als ik. Zij heeft mij één keer goed te pakken gehad.

Ik zal een jaar of achttien zijn geweest, want ik had al mijn rijbewijs, maar nog niet zo lang, toen ik haar leerde kennen. Ik ben absoluut geen casanova, maar van haar had ik echt werk gemaakt en na een paar weken hadden we verkering. En tja, wat gebeurd er als je verkering hebt? Je begint te zoenen, wat te friemelen en uiteindelijk beland je samen in een bed. En dan niet om te slapen, natuurlijk . . .

En het was niet eens een bed bij ons, het was ergens midden in een weiland.

Ik kan je vertellen, we hebben heerlijk van elkaar genoten. Geheel tot tevredenheid van ons beide en het was zeer zeker voor herhaling vatbaar.

Omdat we beide nog bij onze ouders woonden, was regelmatig sexueel contact vrij schaars. We wilden niet dat onze ouders wakker zouden worden van haar bijgeluiden bij het klaarkomen, ze was erg luidruchtig op zo’n moment, dus waren we gedoemd om het ergens in een weiland te doen. Niet dat wij dat erg vonden, want we vonden het beide heerlijk om zo buiten te zijn. De auto was ook niet echt een optie. Ik had een kleine Jeep en die was zo luxe, dat de stoelen maar één stand hadden. Rugleuning kon niet achterover en achter de stoelen was ook te weinig ruimte om ook maar iets te doen.

En het weer speelde ook niet mee, want na de eerste keer in het weiland, heeft het weken geduurd voor we weer eens een nachtelijke naakte samenzijn in het weiland konden hebben.

Eindelijk werd het weer wat beter en zo konden we op een zwoele avond weer eens het weiland in gaan.

Op het ‘moment suprême’, we zouden net samensmelten tot één geheel, zei ze dat ze me iets moest vertellen. Ik liet mij langzaam van haar afglijden en keek haar vragend aan.

“Ik had twee weken geleden al ongesteld moeten worden, maar ik ben het nog steeds niet.”

Ik schrok, want ik zag het nog helemaal niet zitten om voor vadertje te gaan spelen op mijn achttiende jaar. Samen vader en moedertje spelen wel, maar zodra er een derde zich er mee gaat bemoeien niet meer. En al helemaal niet als zo’n derde een kleine huilebalk is, die constant een fles wil en luiers vol poept.

Ik weet niet meer wat precies mijn reactie was, maar veel zin tot een samensmelting had ik niet meer. Eigenlijk was ik meer op zoek naar mijn kleren om mij weer aan te kleden, maar zij lag op mijn bovenkleding.

“Slik je de pil dan niet?” was mijn vraag nu ik toch niet bij mijn kleren kon.

“Nee, joh. Mijn moeder vind me daar nog te jong voor.”

En zo ging het vraag en antwoordspelletje nog even verder en ik kreeg het steeds benauwder. Zij had al besloten om het kind te houden, ze wilde dan ook met mij trouwen en ik zou dan mijn gezinnetje onderhouden. Langzaam begon het klamme zweet mij uit te breken.

Mijn ouders zijn best wel ruimdenkend, maar als ik als achttien jarige puber kom vertellen dat ze opa en oma worden, zou niet echt in goede aarde zijn gevallen. Ik zag mijn moeder echt niet als een omaatje achter een kinderwagen, met daarin haar eerste kleindochter of kleinzoon, lopen. Ik zag mijn vader niet echt als de perfecte opa die zijn kleinkind verwend. En nog erger, ik zag mezelf niet eens achter een kinderwagen lopen. Niet omdat ik een man ben en me daar te macho voor zou voelen, maar het idee om een kind te hebben op achttienjarige leeftijd zag ik totaal niet zitten. Ik zag mijn tweede helft van mijn jeugd, wanneer je toch veel lol moet hebben en veel moet gaan stappen, mij al bezig houden met het poederen van een babykont voor er weer een luier omgevouwen moest worden.

Ik zat nog wat angstig voor mij uit te staren, tot ik opeens mijn vriendinnetje keihard hoorde lachen.

Ze had heel veel tijd nodig om mij er van te overtuigen dat zij een geintje maakte. Mij eens flink terug wilde pakken voor alle geintjes die ik met haar had uitgehaald.

Van samensmelten is die nacht niks meer van gekomen. Toen ik eenmaal overtuigd was dat het een geintje was, was het alweer licht en zagen we dat de koeien toch wel erg dichtbij stonden en al herkauwend ons aan stonden te staren.

Het werd tijd om ons aan te kleden en weg te gaan . . .