Een nieuw spelletje . . .

Sinds die vlerk, en dan bedoel ik Scary natuurlijk, brutaler is geworden en steeds meer tevoorschijn durft te komen, moet ik mijn ‘strategie der levenslessen’ voor Scary bijstellen.
Die onverlaat durft steeds meer en word steeds minder vatbaar voor de lessen die ik hem geef. Zo durft hij tegenwoordig op de rugleuning van de bank te komen. En dan heeft die vlerk nog het lef om daar gewoon rustig te gaan slapen. In het begin stoof ik er op af, maar dat maakte heel weinig indruk. Scary schoot dan weer achter de bank en als ik weer weg was, klom hij weer op de rugleuning van de bank. Verspilde moeite van mijn kant, dus . . .

Ik moest wat anders verzinnen en ik denk dat ik het gevonden heb.
Als Scary er eenmaal ligt, laat ik hem daar wel rustig liggen. Zo af en toe als Scary daar al een paar uur ligt, ga ik er even heen om hem toch duidelijk te maken dat hij weer naar zijn plekje moet. Dat hij nu wel lang genoeg mijn regels genegeerd heeft.
Maar tegenwoordig luister ik heel goed of Scary van plan is om op de rugleuning van de bank te gaan zitten. En als ik dat dan hoor, dan ga ik heel vlug op de zitting van de bank zitten. Scary kan mij dan nog niet zien, maar zodra hij met zijn lelijke kop boven de bank uit komt, kan ik er heerlijk op los meppen. Het is mij al een paar keer gelukt en daar geniet ik heel erg van. Ik vind dit zo’n leuk spelletje . . .

Oké, het is ook wel eens fout gegaan in het begin. Ik was iets te fanatiek en zette mij iets te hard af en belandde dus ook achter de bank. En dan zijn de oefeningen die ik met Mikey doe erg handig, want ik ben er supersnel door geworden.

Maar wat er gisteravond gebeurde . . .
Ik hoorde dat Scary weer bezig was om op de rugleuning van de bank te klimmen. Ik spring van mijn stoel en spring op de bank en zit gelijk in de starthouding om Scary te meppen als hij met zijn lelijke snuit boven de rugleuning uitkomt.
Natuurlijk hoorde Scary mij aankomen en bleef hij achter de bank. Maar inmiddels ken ik die fratsen van die vlerk wel, dus blijf ik gewoon in de starthouding klaar zitten voor als Scary het even later toch wilt proberen.
De eerste vijf minuten lukte me het nog om alert te blijven . . .
Daarna werd ik wat minder alert . . .
Ik ging er wat makkelijker bij zitten . . .
Ik werd nog minder alert . . .
En opeens stond Scary op de rugleuning van de bank . . .
Ik schrok ervan . . .
Ik wilde mij vlug afzetten om bovenop Scary te springen . . .
Maar omdat ik er makkelijk bij zat, ging dat helemaal mis . . .
Het leek wel of ik recht omhoog sprong . . .
Alleen bleven mijn achterpoten wel op de bank . . .
En langzaam, heel langzaam, kukel ik achterover de bank af . . .
Ik viel op de achterkant van mijn lieve koppie op de grond . . .
Ik was helemaal van slag en wist niet wat ik nu moest . . .
Ik ben maar troost gaan halen bij die tweepotige lachebek . . .

En zie die vlerk nu eens lekker liggen . . .

 

En dan Mikey . . .
Het is al weer een paar nachten terug, maar omdat die tweepotige verbouweraar boven flink huis heeft gehouden, ben ik al mijn lekkere slaapplekjes kwijt en moet ik nieuwe gaan zoeken. De eerste nacht moest ik natuurlijk eerst alle veranderingen bekijken en controleren of die tweepotige knutselaar het wel goed gedaan heeft. En toen ik daar mee klaar was, was ik te moe om nog een nieuw slaapplekje te gaan zoeken.
Ik keek eens rond en zag al snel waar ik kon gaan liggen om te gaan slapen.
Mikey lag breeduit in zijn mandje, maar ik vond dat hij wel wat op kon schuiven zodat ik er ook bij kon. Het is tenslotte nog altijd een kattenmand en geen Mikeymand. Maar Mikey was niet van plan om op te schuiven, dus ben ik maar half over hem heen gaan liggen. En al snel liet Mikey een zacht gegrom horen, dat als muziek in mijn oren klonk en ik was zo in dromenland. Heel vaag hoorde ik die tweepotige dominee preken dat Mikey moest leren delen en dat ik er best wel bij kon liggen.
En ‘s morgens lagen we nog steeds zo, alleen was Mikey nu wel stil.