Mijn nieuwe stekkie . . .

Sinds de grote baas vorige week weer thuis kwam, is hij elke avond even met mij bezig geweest. Dat deed hij ervoor ook wel, maar nu was het anders. Ik lag al vaak op de rugleuning van de bank en als de grote baas dan langs liep, kreeg ik vaak wel wat heerlijke kriebels van hem. Maar nu niet . . .

De grote baas ging op de bank zitten en ik vluchtte snel weer achter de bank, want je weet maar nooit wat er gaat gebeuren. Maar de grote baas bleef maar lieve woordjes zeggen en na twee avonden durfde ik eindelijk weer op de rugleuning te gaan zitten als de grote baas op de bank zat. En toen kreeg ik mijn kriebels ook weer.
Maar de grote baas wilde meer . . .

De grote baas wilde dat ik op de zitting van de bank kwam. De plek waar Mikey en Skreewert veel zijn. Dat durfde ik toch echt niet. Maar als de grote baas zegt dat het veilig is, dan is dat ook meestal wel zo. En sinds twee avonden durf ik ook op de zitting van de bank te liggen, maar dan moet wel de grote baas er naast zitten. Voor Mikey ben ik niet bang, die vind ik juist heel lief, maar ik weet niet wat voor fratsen Skreewert uit gaat halen . . .
Gisteravond zat ik weer samen met de grote baas op de bank. Ik kreeg volop kriebels en ik genoot er heel erg van. Zelfs zo erg dat ik mij helemaal ontspande en een beetje weg begon te dommelen. Opeens stond de grote baas op en daar schrok ik van. Ik wilde weer snel achter de bank springen, maar de grote baas hield mij op de bank gedrukt. Onderwijl zei hij allemaal lieve woordjes en langzaam kon ik mij weer ontspannen. Even bleef de grote baas nog bij de bank staan om mij nog meer kriebels te geven en ik ontspande mij weer. Daarna liep de grote baas weg en liet mij daar zo achter . . .

Schichtig keek ik rond waar Skreewert was en zag hem op een stoel onder de tafel liggen. Hij keek naar mij, maar lag er verder wel erg rustig bij. Hij zat er niet bij alsof hij mij wilde wegjagen.
Ik twijfelde wat ik zou gaan doen. Hier ligt het wel erg lekker en heb dan veel meer ruimte dan op de rugleuning, maar heb geen zin in een robbertje vechten met Skreewert en ik kan nooit zo vlug achter de bank zijn.
Maar nog voor ik een besluit kon nemen, zag ik dat Skreewert zijn koppie weer neerlegde en hij niet meer naar mij keek.
Nu kon ik mij echt ontspannen en genieten . . .
Heerlijk op de zitting van de bank . . .
Wat ben ik toch een lefgozertje, hè?

 

 

 

 

(Klik op een foto voor een vergroting)