IEKSSS . . . Wat doe ik nou?

Het ochtendritueel begint. Ik hoor dat de wekker van de grote baas afloopt en dan duurt het nog maar heel even voor alles weer beneden komt. Voor mij is het een signaal om weer even achter de bank te gaan zitten, veilig voor de streken van Skreewert.
Zoals altijd zie ik eerst Skreewert voorbij denderen als ik om het hoekje van de bank kijk. Hij kijkt mij even aan en springt dan op de tafel om te gaan eten.
Dan zie ik Mikey komen. Die rent als een sneltrein naar het luikje om naar buiten te gaan.
Daarna komt pas de grote baas. Hij kijkt even om het hoekje van de bank en als hij mij ziet zitten, waar ik wel voor zorg dat hij mij ziet, krijg ik mijn eerste kriebels van de dag. Daarna gaat hij de badkamer in om naar het toilet te gaan en andere dingen te doen.

En toen ging het fout . . .
Ik was nog zo aan het nagenieten van de kriebels op mijn koppie, dat ik zomaar, zonder er bij na te denken, naar de tafel liep. Even dacht ik er nog aan om op de tafel te springen, ik stond er al helemaal klaar voor, maar toen bedacht ik me dat Skreewert ook binnen was en zat te eten. Ik hoorde hem de brokjes kauwen.

Snel deed ik een paar stapjes naar voren, zodat ik onder de tafel zat en Skreewert mij niet kon zien. Ik was net op tijd, want ik hoorde Skreewert niet meer eten. Ik hoorde hem wel op de tafel heen en weer lopen. Ik hoop niet dat hij op de grond springt en mij dan ziet zitten.
Ik ben niet bang voor hem, maar het is nog te vroeg om een pootgemeen met Skreewert te hebben.

Ik weet even niet wat ik doen moet. Het liefst zou ik weer naar mijn veilige plekje achter de bank willen, maar dan moet ik de kamer door en ziet Skreewert mij zeker.
Ik kan ook naar mijn veilige plekje achter het gordijn, maar dan kan de grote baas niet bij mij komen en krijg ik geen kriebels. En die wil ik wel heel erg graag.
Ik weet zeker dat ik niet hier kan blijven zitten, want als Skreewert van de tafel af komt, en dat gaat zeker gebeuren, dan zijn de kattenbrokken gaar en dansen er geen muizen op tafel.

Voor de zekerheid besluit ik om toch maar achter het gordijn te gaan zitten en dan kan ik op mijn gemak bekijken wat ik ga doen. Als Skreewert rustig ligt te slapen, kan ik altijd nog naar mijn veilige plek achter de bank rennen.

Ik verzet een paar voorzichtige stappen richting het gordijn en kom net onder tafel vandaan als Skreewert op de grond springt. Hij had mij nog niet gezien en ik stond nu vlak achter hem. In een reflex geef ik hem een paar ferme tikken op zijn kattenkont en ren dan snel naar mijn veilige plek achter de bank. Ik draai mij gelijk weer om en gluur om de hoek van de bank waar Skreewert is.
Skreewert staat nog steeds op de plek waar hij terecht kwam toen hij van de tafel sprong, alleen stond hij nu andersom. Hij keek verdwaasd in de rondte, maar zag mij nergens. Volgens mij had hij niet eens in de gaten dat ik vlak achter hem stond toen hij van de tafel sprong.
Des te beter.

Nu zit ik weer op mijn veilige plek achter de bank. En kan ik lekker liggen op de rugleuning van de bank. En krijg ik heerlijke kriebels als de grote baas langs loopt.
Wat is het leven toch goed eigenlijk . . .