Twee tweepotigen in huis . . . Wat een ramp!!

Kijk . . . één tweepotige in huis is noodzakelijk, want wie anders moet mij mijn kriebels geven, mijn kattenbak verschonen en mijn voer bijvullen? Zelf doe ik dat niet, want daar gebruik ik dus zo’n tweepotig geval voor.
En dan zou je denken dat ik met twee tweepotigen in huis alles dubbelop krijg.
Nou . . . mooi niet!!

Dat met de kriebels zit wel goed, dat krijg ik wel dubbelop, maar de kattenbak en voer blijft het zelfde, daar heb ik dus niks aan.

Voordat ik verder ga met mijn horrorverhaal, zal ik even wat uitleggen . . .
De tweepotige onverlaat, die denkt dat hij mijn baas is, vind het nodig dat Mikey en ik ’s nachts mee gaan naar boven, zodat Scary door de hele huiskamer kan lopen. Ik ben het daar totaal niet mee eens, maar zo lief als ik ben, geef ik die tweepotige dwingeland zijn zin.
Lijdzaam zie ik toe hoe Scary door de huiskamer wandelt, hoe Scary aan mijn eten zit, hoe Scary op het kussen van Mikey mij gaat liggen slapen.
Lijdzaam zie ik toe als die tweepotige slaapwandelaar ’s nachts een keer naar beneden gaat om op zijn bak een plasje te doen. Ik blijf dan netjes op de trap wachten tot hij weer terug is en dan neem ik mijn plek voor de wacht weer in. Oké, als ik wel mee wil wandelen met die tweepotige schuifelaar, word mij op een zeer vervelende manier duidelijk gemaakt dat ik dat niet mag.

Maar goed . . . Nu weer verder met mijn horrorverhaal . . .
De laatste paar dagen was er dus een tweede tweepotige hier in huis. Zij was heel lief en ik had niks te klagen over de kriebels die ik van haar kreeg. Maar ’s nachts ging het fout. Ik dacht bij mij zelf dat zij de regels van die tweepotige slungel niet weet en wilde met haar mee wandelen toen zij naar de bak wilde om een plasje te doen. Nu deed ze niet zo rot tegen mij als die tweepotige brombeer, maar zij maakte mij wel heel erg goed duidelijk dat mijn plek boven was. Ik was helemaal van slag . . .
Zelfs zo erg van slag, dat als ik haar op de dag zag, ik gelijk weer aan haar woorden dacht en ik weer naar boven wilde. Hele dagen ben ik boven gebleven. Ik kwam alleen even naar beneden om naar mijn toilet te gaan en om wat te eten en te drinken.
Soms mocht ik dan niet weer gelijk terug naar boven en benutte ik de tijd die ik dan toch beneden moest blijven om mijn dosis kriebels te krijgen.
En dan is twee van die tweepotigen in huis wel lekker . . .

Maar ik denk dat die tweepotige slungel het niet beviel dat ze hier was, want na een paar dagen bracht hij haar weer weg. Ik denk dat ze nu heel zielig en alleen in het asiel zit . . .
Gelukkig heeft ze wel veel foto’s genomen, zodat de tweepotige slungel en ik samen nog even terug kunnen mijmeren aan haar bezoekje hier.

(klik op de foto voor een vergroting)

 

 

 

Bij de weg . . .
Na een paar dagen lag Scary gewoon weer op de bank. Net alsof die nieuwe tweepotige er niet was. En zij gaf hem veel te veel kriebels. Nu word het voor mij nog moeilijker om Scary op zijn plek -achter de bank- te wijzen.

Nee . . . ik ben blij dat die tweede tweepotige weer weg is, al zal ik wel haar kriebels missen.
Gisterenavond, toen die tweepotige klungel weer thuis kwam van die andere tweepotige naar het asiel brengen, ben ik gelijk weer beneden gekomen en ben op het bankje van Mikey heerlijk gaan slapen. Natuurlijk heb ik af en toe Scary weer even terecht gewezen en hem terug gestuurd naar zijn plekje achter de bank.
Scary word veel te brutaal. Nog even en hij loopt door het hele huis heen . . .