Jippie Joppie

Ik kom niet zo vaak in een snackbar. Ik woon er ook een beetje ver bij vandaan, zo’n twaalf kilometer. Maar als ik dan eens in een snackbar ben, wil ik er ook wel van genieten.
Ik kijk naar de borden die aan de muur hangen. Op de borden worden de etenswaren vermeld die de snackbarhouder op voorraad heeft.
Het is best wel veel . . .

Ik kijk naar de lijst van de patat.
Neem ik raspatat, of neem ik gewone patat . . .
Neem ik er mayonaise bij, of een ander sausje . . .
Of zal ik gewoon dubbel mayonaise nemen . . .
Of zal ik de Joppiesaus eens proberen . . .
Patat speciaal is ook wel lekker . . .
Maar dan wel met curry in plaats van ketchup . . .
Ik weet het nog niet . . .

Ik kijk maar eerst eens bij de snacks . . .
De lijst van de snacks lijkt wel oneindig . . .
Neem ik een frikadel, of een kroket . . .
Een rundvleeskroket, of een goulashkroket . . .
Word het een pikanto, of een boerenbrok . . .
Het kan ook nog een broodje hamburger worden . . .
Maar dan wel met curry in plaats van ketchup . . .
Of zal ik er een nasischijf bij nemen . . .

Ik weet zeker dat ik een patatje neem . . .
Over de saus ben ik het nog niet met mezelf eens . . .
Maar wat neem ik nu bij dat patatje . . .
Want alleen een patatje is niet genoeg . . .

Ik zie een gehaktstaaf liggen . . .
In bevroren toestand ziet hij er niet lekker uit . . .
Zal ik een braadworst nemen . . .
Een tijd geleden dat ik die heb gegeten . . .
Of zal ik iets van over de grens nemen en een Mexicano bestellen . . .
Of zal ik het gewoon Nederlands houden en een frikadel bestellen . . .
Maar dan wel met curry in plaats van ketchup . . .

Opeens weet ik het en loop naar de toonbank toe. De dame heeft al die tijd rustig staan wachten met pen en papier in haar hand. Klaar om mijn bestelling op te schrijven.
“Ik wil graag een patatje met Joppiesaus.” zeg ik resoluut, “En ik wil graag een shoarmarol met knoflooksaus erbij.”
“Dat was het?” vroeg de dame achter de toonbank.
“Dat was het.” zei ik.
Zonder ook maar iets op te schrijven begon de dame aan mijn bestelling.
Het duurde niet zolang. Ook niet zo gek, want ik was al die tijd nog steeds de enige klant.
Ik zie de dame aankomen met een kleine dienblad in haar hand.

“Alstublieft, meneer. Uw patatje met currysaus en uw smulrol.”

Nou ja . . . Ook lekker.