Welkom?

Welkom bij Red Light District Amsterdam.

Om maar gelijk bepaalde personen uit een droom te helpen, en hun broek gesloten te houden, dit is geen blog over de Rosse Buurt van Amsterdam. Op deze blog zullen ook geen naaktfoto's te vinden zijn. De naam Red Light District is gekozen omdat ik daar in de buurt gewoond heb en er zeer regelmatig te vinden was.

Op deze weblog schrijf ik verhaaltjes uit mijn leven. Zoals mijn, volgens anderen, hilarische telefoongesprekken, mijn wel bekende manier van reizen en mijn kijk op de wereld en het nieuws. En verhalen die in het werk zijn voorgekomen, want ook daar heb ik het een en ander meegemaakt.

Er zijn ook drie gastschrijvers:

Skreewert: Een zwart/witte kater en een dondersteen tot in het puntje van zijn staart.
Scary: Een grijs gemêleerde kater, erg bang, maar hij doet zijn best om dat te overwinnen.
Mikey: Een Jack Russell die denkt dat hij een hond is.
Hun verhalen zijn te lezen in “De Wereld Van Skreewert”.




woensdag 22 januari 2014

Fruitkistboekenkast


 
Na de gedane arbeid van de deur tussen de gang en kamer was ik zeer tevreden en had mijzelf een paar dagen rust beloofd. Ik had besloten om weer eens een boekje te gaan lezen. Omdat ik nog steeds geen boekenkast heb, staan mijn boeken boven in een paar houten kratten.
Met een boek op de bank, keek ik af en toe opzij om van mijn werk te genieten. Het enige wat mij stoorde was de kale plek in de lambrisering waar de oude deurpost had gezeten. Daar zou ik nog wat op moeten verzinnen.
Dat duurde ongeveer drie bladzijden en toen wist ik het . . .

Jaren geleden heb ik een aantal fruitkistjes gekocht. Mijn ex-vriendin kreeg een idee om van fruitkistjes een vitrinekastje te maken. Zij kreeg het idee en ik mocht het maken.



 
En ik moet zeggen, hij is nog steeds mooi . . .

Ik heb nog altijd een aantal fruitkistjes. Ze zijn voornamelijk gevuld met boeken en strips. Maar als ik die er nu eens uit haal, kan ik daarvan misschien wel een boekenkastje maken voor mijn pocketboeken. Past mooi bij het vitrinekastje. En als ik hem dan op de plek waar het stukje lambrisering ontbreekt, dan is dat ook gelijk uit het zicht onttrokken.
Ik vond zeven fruitkistjes . . .




Na een grondige inspectie zag ik dat ik maar vijf van de zeven kistjes kon gebruiken. Twee kistjes waren van dikker hout gemaakt en dat is niet te combineren met het dunnere hout. Ik zou eventueel wel de ‘kop’ van de kast van het dikkere hout kunnen maken.
Het demonteren van de fruitkistjes was een tijdrovende klus. Het oudste kistje is uit 1954 en de jongste uit 1975. Het hout is oud en dun en daardoor breekt het erg makkelijk.
Ik ben een hele dag bezig geweest om vijf houten kistjes uit elkaar te halen. Volgens mij werden de makers van deze kistjes per spijker betaald, want in elk plankje zat minstens acht spijkers. Vier aan elke zijde. In de loop der jaren waren ze flink verroest en daardoor wilde ze heel slecht het hout verlaten.

En toen moest ik me gaan bedenken hoe ik van een stapel plankjes, verschillend van lengte en breedte, een mooi boekenkastje kon maken. En hoe bevestig ik de plankjes weer aan elkaar? Met schroeven was geen optie, want dat past niet erg bij het oude hout en de stijl van het kastje. Spijkers is wel beter, maar dan is de kast niet erg stevig. Door het gewicht van de boeken zou het kastje geen lang leven hebben.
Uiteindelijk heb ik toch voor de spijkers gekozen, in combinatie met lijm. Overal waar spijkertjes zitten, zit ook lijm. Het kastje zou zo wel mooi en stevig worden.


 
 

En ik moet zeggen, hij is erg mooi geworden . . .

Eindelijk kan ik mijn leesboekjes kwijt in de huiskamer. En de lelijke plek in de lambrisering is niet meer zichtbaar.


 
 

Eigenlijk ben ik er niks mee opgeschoten . . .
Mijn boeken zitten nog steeds in fruitkistjes . . .

Geen opmerkingen:

Een reactie posten