Een kleine update

Gisteren was het een saaie dag met Scary. Hij zit ergens achter en komt er maar niet vandaan. Niet om te eten, niet om te drinken en niet om naar ons kattentoilet te gaan. Ik snap niet dat hij het zolang op kan houden. Mijn blaas zou allang geknapt zijn.

Ik heb gisteren maar zoveel mogelijk met rust gelaten. Het tweepotig mensgeval had verteld dat Scary tijd nodig heeft om te wennen. Ik dacht even terug naar mijn beginperiode hier en vond dat het tweepotig geval gelijk had.

Maar vanmorgen was ik het zat. Ik heb even tegen Scary zitten kwelen dat hij er nu toch echt eens achter vandaan moet komen en het huis moet gaan bezichtigen. En dan gelijk ons overvloedig gevulde maaltijdtafel bezoeken, net als onze faciliteiten voor onze hoognodige behoeftes.

Maar dat hielp niet.

Even dacht ik er over om het in zijn oor te kwelen, want misschien is Scary wel wat doof, maar ik bedacht me dat ik dan gevaarlijk dicht bij Scary zou zijn. En als hij net zulke scherpgevijlde nageltjes heeft als ik . . . Nee, dank je.

Ik ben rond gelopen zodat ik nu aan de achterkant van Scary zat en heb hem eens vriendelijk aangetikt. Zo’n klein, zacht tikje, zonder mijn nageltjes te gebruiken.

Maar of dat nu zo slim was . . .

Scary schrok zich rot, draaide zich in een fractie van een seconde om en begon keihard te blazen. Ik deinsde nog net op tijd terug om zijn voorpootjes met de scherpe nageltjes te ontwijken. Scary bleef maar blazen tegen me. Hij stopte pas toen ik zijn zichtsveld was.

Ik ben nog even blijven staan om te bedenken of ik nog iets anders kon verzinnen, maar er kwam niets in mijn mooie, lieve kattenkop op.

Het tweepotig geval begon zich er mee te bemoeien. Hij zei zoiets van dat Scary meer dan één dag nodig heeft om te wennen hier. Nu ben ik niet doof, maar ben graag bij het mensgeval in de buurt als hij gaat preken, want als hij preekt, kan hij mij ook wel kriebelen.

Dus geef mij maar een lange preek!!

Luisteren doe ik toch niet . . .